Αρχικά είναι πολύ καλό που αναγνωρίζεις τι έχεις κάνει λάθος και σε έχει φέρει εδώ που σε έχει φέρει. Παρόλα αυτά δεν σε έχουν πάρει και τα χρονια! Υπάρχουν λυσεις. Είσαι ένας άνθρωπος 25 χρόνων που μπορεί να βρει ξανά το νόημα στη ζωή του. Σχέσεις μπορείς να ξαναχτίσεις είσαι πολύ νέος ακόμα! Όσο για τη δουλεια. Το ότι δεν έχεις ένα πτυχίο και γενικά εξειδίκευση είναι ένα πρόβλημα αλλά λύνεται κι αυτό. Αυτό που λες για τα ΙΕΚ ισχύει δυστυχώς αλλά όχι για όλες τις ειδικοτητες! Θα σου πρότεινα να κοιταξεις ειδικότητες που δεν βγάζουν τα πανεπιστήμια και που έχουν ιδιαίτερη ζήτηση αυτά τα χρονια. Για μενα αν το κατέχεις και λιγο πήγαινε να γίνεις μάγειρας ή ζαχαροπλαστης. Έχει δουλειά και δεν υπάρχει ανώτερη πιστοποίηση από αυτή του ΙΕΚ όπως πχ αν πήγαινες φυσικοθεραπεία ή κάτι αντίστοιχο το οποίο πιστοποιεί ΑΕΙ/ΤΕΙ. Επίσης είναι μια μορφή τέχνης μια δουλειά που μπορεί να σε ευχαριστει και να σε κάνει να αισθάνεσαι δημιουργικος. Ελπίζω να σε βοηθησα! Καλή συνέχεια!
11.9.2019 | 21:43
Πως...
Πως ξεκολλας από τον πάτο;Πως βρίσκεις τα πατήματά σου;Πως βρίσκεις δουλειά με αξιοπρεπή μισθο; Πως γνωρίζεις άτομα και ξεφεύγεις από τη μοναξιά σου; Πως αλλάζεις τη μίζερη ζωή σου; Είμαι 25, θα μπορούσα να έχω περάσει σε μια ενδιαφέρουσα σχολή, να την έχω τελειώσει σε 4-5 χρόνια, να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό, να έχω πάει στρατό - για να ξεμπερδευω- και πλέον να έχω τα εφόδια για να διεκδικήσω μια δουλειά είτε εντός είτε εκτός Ελλάδος για να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου. Επίσης, στον τομέα των προσωπικών σχέσεων, να έχω κρατήσει φιλίες από τα σχολικά χρόνια, να μην εκσνα πέρα άτομα για ανούσιους λόγους (βασικό), να μην έφτυνα μια από τις ελάχιστες (1-2) κοπελες που είχαν δείξει ενδιαφέρον για μένα, θεωρώντας πως θα βρω κάποια καλύτερη (θαυμάστε λογική 18χρονου!) και γενικώς να έχω κάνει έκρινες τις επιλογές ώστε να έχω μια πιο γεμάτη και ισορροπημένη ζωή... Θα μου πείτε, αυτά τα λες εκ του αποτελέσματος και έχοντας περάσει τόσα χρόνια από τότε, και θα έχετε δίκιο, αλλά σκέφτομαι πως θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερες επιλογές και να έχω διαφορετική νοοτροπία ώστε να μη φτάσω εδώ που έφτασα... Θα μπορούσε η ζωή μου να ναι τακτοποιημενη - όπως πολλών τότε συμμαθητων μου, που κοιτάζοντας στα social media - με όσο ρίσκο ενέχει κάτι τέτοιο--τι έχουν κανει στη ζωή τους, πραγματικά τους θαυμσζω - και ζηλεύω λιγακι, συγγνώμη είμαι αδύναμος--που έχουν πετύχει στα εκπαιδευτικά, στα προσωπικά, στα επαγγελματικά κλπ κλπ κι εγώ είμαι ο απόλυτος πάτος...Ναι, έχω κάνει λάθη και τα έχω πληρώσει ακριβότερα... Ξέρω τι με έφερε ως εδώ. Το θέμα είναι πως γυρνάει όλο αυτό;Ποιος ενδιαφέρεται να προσλάβει κάποιον δίχως το παραμικρό πτυχίο, με ένα απολυτήριο Λυκείου με 14 μ.ο.; (θα μου πείτε πηγαινε σε ένα ΙΕΚ να πάρεις μια πιστοποίηση.. Το έχω σκεφτεί, αλλά Τα ΙΕΚ είναι μεγάλη απατη γενικά και δε ξέρω αν έχει νόημα).Ποιος ενδιαφέρεται να συναναστρεφεται με κάποιον ολομόναχο; Συνήθως όσοι είναι μόνοι στιγματιζονται ως προβληματικοι ή ότι αλλο (αδίκως, γιατί προσωπικά, κανονικός άνθρωπος ειμαι, απλά έχω κάνει τραγικές επιλογές στη ζωή μου...); Γιατί προσωπικά προβλέπω για μένα μια ζωή μέσα στη μοναξιά, αφού πλέον σε αυτςς τις ηλικίες λίγο πολύ όλοι έχουν παρέες και δεν ξανιγονται εύκολα...Και γενικά υπάρχουν πολλά που έχω να πω αλλά δεν έχω το κουράγιο αυτή τη στιγμή... Ίσως επανέλθω με κάποιο άλλο ποστ κάποια στιγμή... Υ.Γ. Συγχωρέστε με για το πολύ κακογραμμένο κείμενο, δε το συνηθίζω, αλλά σας γράφω από κινητό μέσα από λεωφορείο... Ελπίζω να βγαίνει νόημα...
1
