Το θέμα σου είναι απλό και μόνη σου δίνεις την απάντησή σου: εσύ θέλεις να τον ''κρατάς'', και γι' αυτό δεν ξεκόβεις. Και τον σκέφτεσαι, και τον δέχεσαι, και τον αποδέχεσαι, και νιώθεις και ευτυχισμένη που σου φέρεται ως σκουπίδι.Αν θελήσεις πραγματικά, θα το κάνεις: ξεκόβεις, μπλοκάρεις τα πάντα, αλλάζεις τηλεφωνο βρε παιδί μου στην εσχάτη. Η σιωπή σημαίνει και το τέλος, προκάλεσε τη σιωπή για να έλθει το τέλος. Και εκεί, ο πανδαμάτωρ χρόνος θα λειτουργήσει ευεργετικά επάνω σου. Καλή δύναμη,
17.9.2019 | 18:35
Πως γινεται
Τελοσπαντων το να ξεπερασεις καποιον; Μου εχει κανει τοσα,ερχεται στη ζωη μου καθε φορα που παω να προχωρησω και μετα εξαφανιζεται ξανα και ξανα χωρις καμια εξηγηση και καθε φορα ειναι και χειροτερη.Εστω απο εγωισμο και θυμο θα επρεπε να τον ειχα αφησει στο παρελθον.Η οργη που νιωθω διαρκει για λιγους μηνες και μετα επανερχεται το αισθημα της θλιψης και της ελπιδας πως θα επιστεψει ξανα.Πρεπει να τον ξεπερασω και να προχωρησω,ο ιδιος ειναι με αλλη τωρα και οσο και να το υπενθυμιζω στον εαυτο μου,το μυαλο μου αδυνατει να τον αφησει πισω και να σταματησει να τον σκεφτεται.Φταιω που τον εχω δεχτει πισω αρκετες φορες αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως,δεν το αντεχω να τον αφησω εγω πρωτη παρολο που θα επρεπε.Ολη αυτη η κατασταση ειναι αρρωστημενη,ειναι τρελο το οτι μετα απο τοσες φορες που με χρησιμοποιησε και μου φερθηκε σαν παιχνιδι εξακολουθω να ελπιζω και να θελω να γυρισει ξανα.Δεν εχω ιδεα τι να κανω,πως μπορω να προχωρησω,δεν μπορω καν να φανταστω τον εαυτο μου να μην τον θελει.
4
