ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω να βγω με φίλους χρόνια. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Έχω χάσει εξόδους σε νυχτερινά κέντρα, απλούς Κυριακάτικους καφέδες, γενέθλια δικά μου (ή άλλων) με φίλους, εξόδους σε ξεχωριστές μέρες όπως Πρωτοχρονιά η Απόκριες, διακοπές με φίλους κλπ. Ουσιαστικά δεν έχω ζήσει τίποτα... Φυσικά δεν έχω κάνει κάποια σχεση με κοπέλα, μόνο κάποιο φλερτ που χανεται στα χρόνια του λυκείου και κατά συνέπεια ούτε σεξ - μαία αυτό είναι ένα επιπρόσθετο βαρος-..... Και Πλέον είμαι ολομόναχος. Παλιότερα δε με ένοιαζε. Και αυτό πληρώνω τώρα.Έχει αρχίσει η εσωτερική φθορά πλέον λόγω μοναξιάς και κάτι βραδιές σα τη σημερινή με πληγώνουν αφάνταστα. Δε ξέρω πως να το αλλάξω όλο αυτό. Προσεχώς θα ξεκινήσω μαθήματα πρωινά και 2 φορές απογευματινα ξένη γλώσσα. Εκεί μπορεί κάτι να γινει και να γνωρίσω κόσμο αλλά δεν έχω πολλές ελπίδες. Αμφιβάλω κυρίως για την πρόθεση των άλλων για γνωριμίες γιατί σε αυτές τις ηλικίες - γύρω στα 26- σχεδόν όλοι έχουν τις παρέες τους από το σχολείο, τη σχολή, τη δουλειά και γενικά την κοινωνική επαφή.Ενω εγώ δεν έχω τίποτα και δε ξέρω αν υπάρχει ελπίδα...Καλα, για κοπέλα δε το συζητώ. Είναι ακόμα πιο σύνθετο θέμα... Βεβαια, λογικά είναι όλα αυτά, αφού αποφάσισα να αρχίσω να ξανα-ζω, τώρα, στα 26 μου αφήνοντας τόσα χρόνια να περάσουν άσκοπα...Η ζωή έχει προχωρήσει και εγώ τρέχω να την προλάβω για να δώσω ότι μπορώ δυστυχώς... Αλλά δε ξέρω αν σώζεται κάτι. Ίσως, βέβαια, να μου αξίζουν όλα αυτά. Έκανα λάθη και πληρώνω το τίμημα αυτών καθημερινά... Όπως και μου αξίζουν τυχόν επιθετικά σας σχόλια, οπότε ριχτε άφοβα... Δεν αποποιούμαι των ευθυνων μου και τις αναλαμβάνω όλες. Το θέμα είναι τι γίνεται από δω και πέρα... Έχω όρεξη να ζήσω, αλλά δε ξέρω αν θα αποδώσουν οι προσπάθειες μου ή αν μετά από 1-2 χρόνια που θα έχει κλείσει ένας κύκλος στη ζωή μου - αυτός των μαθημάτων- θα έχω προχωρήσει ή θα είμαι ίδιος και απαραλλακτος στο μηδέν... Χάος...