Οι περισσότεροι γονείς συνήθως θέλουν τα καλύτερα για τα παιδιά τους. Μέχρι να απογαλακτιστούμε και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας κάνουμε αυτό που θέλουν οι γονείς μας. Από κάποια στιγμή και μετά όμως όσο γονείς μας και να είναι, δε θα μας καθορίσουν τη ζωή γιατί αν θέλεις να ανοίξεις σπίτι, δημιουργήσεις οικογένεια, εσύ θα επιλέξεις τον οποιονδήποτε γιατί εσύ θα είσαι μαζί του. Από εκεί και μετά οι γονείς είναι άλλο σπίτι, άλλη οικογένεια. Ακολουθείς το δικό σου συναίσθημα, μυαλό. Καλύτερα να είσαι με αυτόν που θέλεις εσύ κι ευτυχισμένη! Άποψη μου.
30.9.2019 | 14:07
Θέλω να αποφασίζω εγώ για τη ζωή μου!!
Είμαι γυναίκα 25 χρονών, έχω σπουδάσει έχω κάνει μεταπτυχιακό και δουλεύω (μερικό ωραριο). Είμαι μοναχοκόρη και μένω με τους γονείς μου σε μια πόλη στην επαρχεία. Είχα κάνει κάποιες σχεσεις στο παρελθόν, όταν πήγαινα λυκειο συγκεκριμένα, τις οποίες οι γονείς μου δεν ενέκριναν για κάποιους λόγους -σημαντικους- και με ανάγκασαν να χωρίσω μετα απο πολύ πίεση. Δεν διαφωνώ για το τότε γιατί ξέρω ότι ήταν λάθος οι επιλογές μου και θα υπήρχαν άσχημες επιπτώσεις στη μετέπειτα ζωή μου. Όμως ακόμα φοβάμαι για το πώς θα αντιδρούσαν αν δεν εγκρίνουν τον άνθρωπο που έχω επιλέξει για να είμαι μαζί ή να παντρευτώ. Επειδη ειμαι πολυ κλειστή σαν χαρακτήρας και δεν λέω ποτέ αυτό που νιώθω τους τα έχω πει μόνο πάνω σε ώρα ξεσπάσματος με κλάματα. Μου λένε να κάνω ότι θέλω και ότι δεν με αναγκάζουν να κάνω κάτι που δεν θέλω αλλά εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω και να το διαχειριστώ με ηρεμία. Έχω ένα μόνιμο άγχος γιατί δεν θέλω να στενοχωρήσω τους γονείς μου αλλά από την άλλη θα είμαι δυστυχισμένη αν συμβιβαστώ με κάποιον που εκείνοι εγκρίνουν αλλά εγώ δεν είμαι ερωτευμένη. Τί να κάνω?
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
