ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πάει καιρός που δεν έγραψα κάτι εδώ.Βασανιζόμουν από τη σκέψη,πως ότι κι αν εξομολογηθώ εδώ μέσα,θα'ναι λίγο για να εκράσω όλα αυτά,που κρατάω βαθιά στη ψυχή μου.Είναι στιγμές αγιασμένες από αγάπη, χαρά,δάκρυ,πίκρα,πόνο κι απογοήτευση.Δεν χωράνε μέσα σε ψευτοηθικά τσιτάτα,αλλά ούτε και σε μακροσκελείς αναλύσεις που ξεφτίζουν την ουσία.Πέρασα πολλά μέχρι ν'αποφασίσω, ότι το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ηρεμία,σιωπή και περισυλλογή. ίσως,μόνο έτσι να έσωζα κάπως την παρτίδα...Οταν είσαι ερωτευμένος,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ Σ'ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ αυτού/ής που ποθείς,εκτός από σημαντικά θέματα υγείας. Τέτοια θέματα έχω και μάλιστα πολλά.Εκείνη γνωρίζει τα στοιχειώδη,όχι γιατί δεν της τα είπα,αλλά επειδή ποτέ δεν με ρώτησε...Ξέρω πως δεν είναι για κανέναν ευχάριστο να βλέπει τους άλλους να είναι δεισλειτουργικοί.Προφανώς αυτό βάρυνε αρκετά στην απόφασή της να μ'εγκαταλείψει κι ίσως να είχε δίκιο.Τι να κάνει κάποια που ήταν η χαρά της ζωής,της ατελείωτης ενέργειας,με κάποιον που μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία;Δεν την κατηγορώ,παρά μονάχα γιατί δεν βρήκε το κουράγιο και το θάρρος να μου πει την αλήθεια.ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ,μα δεν θέλω να με δει σ'αυτή την κατάσταση της τωρινής μου ανημπόριας,σε σχέση μ'αυτό που νομίζει.Είμαι δυνατός άνθρωπος,γι'αυτό μόνο λίγοι ξέρουν την αλήθεια..Πρόσφατα έβγαλα αναπηρική σύνταξη και τουλάχιστον μέσα από την αναπηρία μου βγάζω τα έξοδά μου.Πως θα μπορούσε να είναι μαζί μου; Καλύτερα που έφυγε νωρίς... Ας ανέβει ,παρακαλώ.