ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαγνώστηκα με κάτι σπάνιο για την ηλικία το οποίο δεν θα πω. Είμαι 20 χρόνων , άρρωστη από τα 18. Δεν θέλω να κλαφτω, ούτε να πω πως αυτό που έχω είναι ότι χειρότερο μπορεί να ζήσει κάποιος άνθρωπος, επώδυνο με αλλά η ζωή μου δεν κινδυνεύει. Αυτό που θέλω να πω είναι όλοι εσείς, περισσότερο τα νέα παιδιά, μην χάνεται τον χρόνο σας για ανούσια θέματα. Μερικά πράγματα δεν είναι για όλους δεδομένα. Μακάρι το μεγαλύτερο μου πρόβλημα να ήταν γιατί δεν με θέλει ο Βασίλης και γιατί έβαλα 10 κιλά. Δεν έχετε να θρεψετε παιδια. Δεν έχετε να πληρώσετε το νοίκι. Δεν έχουμε ζήσει τίποτα ακόμα. Δεν έχουμε δικαίωμα να κλαίμε. Ότι δεν σου αρέσει άλλαξετο. Προσπάθησε. Στηρίξου στα πόδια σου. Όταν και μόνο προσπαθήσεις και δεν μπορέσεις τότε θα έχεις το δικαίωμα να κλάψεις. Ακόμα και αν είσαι μόνος επειδή δεν σε αγαπάει η οικογένεια σου, μην αγχώνεσαι δεν τους χρειάζεσαι. Ούτε εμένα με αγαπάει ο πατέρας μου, αλλά βιώνω μόνη μου τον πόνο, δεν χρειάζεται να τον έχω δίπλα μου. Δεν τον έχω ανάγκη. Περνάω δύσκολα και χωρίς αυτόν. Δεν με έριξε η αδιαφορία του αλλά ο πόνος του σώματος μου. Εγώ με έριξα. Η ασθένεια μου. Μόνο εσύ μπορείς να σε ριξεις και μόνο εσύ μπορείς να σε σηκωσεις. Αγαπησου και άνθισε για ένα καλύτερο μέλλον. Εκτιμά το τώρα. Δεν ξέρεις αν θα εισια υγιείς το επόμενο πρωί. Σας εύχομαι πραγματική υγεία.