ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω δεν είναι εξεζητημένη η ιστορία μου, παρ' ολ' αυτά, νιώθω πως είμαι σε τέλμα και χρειάζομαι βοήθεια. Ήμασταν σε σχέση σχεδόν 3μιση χρόνια, εγω 29 αυτή 25. Τον πρώτο καιρό, η σχέση μας ηταν βγαλμένη από ταινία. Ασυγκράτητος έρωτας, αγάπες, λουλούδια, συνέχεια στο εξοχικό της στο Λαγονήσι, ειδυλλιακό τοπίο, ζούσαμε έναν έρωτα από τους λίγους. Είναι έξυπνη, όμορφη, αλλά και ιδιόρρυθμη. Δεν είχα σκεφτεί κάτι σοβαρά, καθώς τότε ήμουν και εγώ και αυτή μικρή σε ηλικία. Τα χρόνια πέρναγαν, κάναμε τα πάντα μαζί, και μάλλον αυτό ήταν το πρόβλημα στη σχέση μας. Βαλτωσε. Χάθηκε κάθε επικοινωνία, υπήρχε πρόβλημα σε κάθε τομέα που μπορεί να έχει ένα ζευγάρι. Όμως η αγάπη μεγάλωνε. Δεν άντεχα άλλο. Ήθελα να τη χωρίσω. Ήξερα πως κι αυτή το ίδιο ένιωθε απλά η αγάπη μας κράταγε. Το μεγάλο βήμα για το χωρισμό το πήρα εγώ πριν 2 μήνες. Σκέφτηκα στην αρχή όταν υπέφερα μακριά της, πως είναι θέμα συνήθειας, θα τα καταφέρω. Όμως δεν ξέρω, σιγά σιγά αντιλαμβάνομαι πως ίσως και να ήταν η μοιραία για μένα. Έχουμε χάσει κάθε επικοινωνία πλέον, εγώ έχω προχωρήσει - δειλά μεν- στην ερωτική μου ζωή, όπως νομίζω και η ίδια, χωρίς να είμαι σίγουρος. Περιμένω μια φορά να με συναντήσει, να της πω πόσο την αγαπω, και πως θέλω να κάνουμε μια προσπάθεια. Όμως πολύ φοβάμαι πως θα με απορρίψει, και θα μου γκρεμίσει κάθε όνειρο που είχα χτίσει τόσο καιρό - έστω και υποσυνείδητα -. Δε θέλω να μου πει πως θα μείνουμε πια δύο ξένοι, δεν μπορώ να το αντέξω, νομίζω πως είναι η γυναίκα της ζωής μου, και έκανα μοιραίο λάθος να μην την έχω κοιτάξει τόσα χρόνια μια φορά στα μάτια, και να της πω αυτό που πραγματικά αισθάνομαι για εκείνη, πως την αγαπάω.