ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσεξε τώρα Ανία τι θα σου πω. Ελπίζω να μην χρειάζεται να διευκρινίσω ότι κατανοώ τα όσα λες, και ότι αν ήταν στο χέρι μου άπαντες που μπορούν (για όποιον λόγο) θα προστατεύανε όσους δεν είναι τόσο δυνατοί (επίσης για όποιον λόγο) και χρειάζονται υποστήριξη. Άκου όμως τι θα σου πω.Ας υποθέσουμε ότι έχω έρθει σε επαφή με 50 άτομα που είναι όμηροι της κατάστασης όπως την περιγράφω παραπάνω (Είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τον εργοδότη. Κάτω από την ίδια στέγη κοιμούνται και εργάζονται, κανονική ομηρία). Ο εργοδότης αρνείται να τους πληρώσει (ή τους δίνει πολύ λιγότερα από τα συμφωνημένα) και να τους ασφαλίσει, αρχίζει από πάνω και τις απειλές: αδιέξοδο. Όσο είναι εκεί φυσικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, όμως αργά ή γρήγορα αποφασίζουν να φύγουν (συνήθως επιστρέφουν στα σπίτια τους). Από την στιγμή λοιπόν που έχουν πλέον "δραπετεύσει", πιστεύεις ότι κάνουν κάποια καταγγελία, ή έστω αναφορά στην Αστυνομία; Ο Χ Ι. Καμία αναφορά, καμία καταγγελία. Θέλουν απλά να φύγουν και να ξεχάσουν τι έγινε, επιπλέον ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που φοβούνται ότι θα τους βρει, μήπως καταλαβαίνεις εσύ; Έχω προθυμοποιηθεί να πάω να τους βρω στου διαόλου την μάνα, και στον δρόμο προς το αεροδρόμιο να περάσουμε από την τάδε υπηρεσία ή Αστυνομία να καταθέσουν αυτό που ζήσανε. Από εκεί θα πηγαίναμε συνοδεία να φύγουν, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΣ (Άρα ΕΓΩ θα έπρεπε να φοβάμαι που μένω πίσω). Πες μου λοιπόν γιατί αρνούνται και δεν το κάνουν. Δεν ξέρουν την γλώσσα; Κανένα πρόβημα, εγώ είμαι εδώ. Δεν ξέρουν πως να κινηθούν,μήπως χαθούν; Εγώ είμαι εδώ λέμε! Φοβούνται μήπως ο κάθε εργοδότης στείλει Killer να τους σκοτώσουνε στο χωριό τους στην Ελλάδα;; Μα τι φοβούνται για όνομα του Θεού. Επιπλέον έχω ρωτήσει αν θα δεχόταν να καταθέσουν έστω από το σπίτι τους, η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική. Λοιπόν, δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει με τους λόγους που λες. Δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είναι άγνωστοι μεταξύ τους έχουν κοινό παρελθόν τέτοιο που να εξηγεί το φέρσιμό τους. Εσύ το πιστεύεις; Και πιστεύεις πως ακόμη κι αν ήταν έτσι, θα αποτελούσε ικανοποιητική εξήγηση για τα ανεξήγητα; Επίσης δεν έχουν να χάσουν τίποτε από όσα αναφέρεις, ίσα ισα μόνο να κερδίσουν έχουν. Λοιπόν; Είναι εργαζόμενοι που πέσανε θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, και δεν κάνουν απολύτως τίποτε ακόμη και αν τους έχεις έτοιμες απαντήσεις σε όλα. Δεν χρειάζεται να πληρώσουν κάτι, δεν χρειάζεται να διακινδυνέψουν τίποτε. Κι όμως αρνούνται. Άκου τώρα. Αν αυτό συνέβαινε πριν από μερικές δεκαετίες, θα λέγαμε ότι είναι ανθρώπινο. Δεν ξέρουν γλώσσα, δεν ξέρουν την χώρα, δεν βρέθηκε άνθρωπος να τους υποστηρίξει. Γιατί θα τα λέγαμε αυτά; Γιατί δεν θα μας περνούσε από το μυαλό ούτε σε 1.000 χρόνια ότι το ίδιο θα ενεργούσαν υπό άλλες (ευνοϊκότερες) συνθήκες. Οι συγκεκριμένες συνθήκες θα ήταν η απάντηση σε όλα. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Είναι κάτι παρόμοιο όπως με τους νεότερους σήμερα που λένε ότι οι παλιότεροι τους οδήγησαν στο σημερινό χάλι. Λένε ψέματα; Όχι. Αυτοί θα τα κάνανε αλλοιώς; Φυσικά και όχι. Θα έκανε η συντριπτική πλειοψηφία ακριβώς ό,τι και οι προηγούμενες γενιές. Με άλλα λόγια: πιστεύω ότι αν συνέβαινε κάτι εις βάρος κάποιου ανθρώπου και εμείς οι δυο ήμασταν μάρτυρες, δεν θα μου αρνιόσουν την συνεργασία σου αν σου την ζητούσα. Ίσως και να μην χρειαζόταν να σου την ζητήσω, να ενεργούσαμε ταυτόχρονα παρακινημένες από τα ίδια συναισθήματα. Όταν λέω "εμείς οι δυο", εννοώ να μην ξέραμε η μια την άλλη: δυο άγνωστες που βρέθηκαν τυχαία την ίδια στιγμή στο ίδιο μέρος μπροστά στο ίδιο περιστατικό. Και πιστεύω επίσης ότι θα μπορούσαν να τύχουν και άλλοι άνθρωποι, που θα αρνιόταν με το πρόσχημα ενός παρελθόντος που δεν τους θωράκισε και άρα δεν είναι σε θέση να απλώσουν χέρι βοηθείας.Αν πραγματικά έρθει η ώρα και φτιάξουμε κάποια ομάδα όπως ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου, θα το ζήσεις κι εσύ. Θα δεις ότι πολλοί άνθρωποι, όση υποστήριξη και βοήθεια να έχουν, δεν είναι σε θέση να την δεχτούνε πόσο μάλλον να ενεργοποιηθούν οι ίδιοι. Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό, αλλά θα μπορούσα να σου δώσω κι ένα σωρό άλλα παραδείγματα αλλά νομίζω αρκετά κούρασα προς το παρόν.

La sonadora, σε συγχαίρω λοιπόν για την μικρή σου επανάσταση, έστω κι αν τώρα από όσο μπορώ να καταλάβω είσαι στον "αέρα". Ευτυχώς έρχονται γιορτές και υποθέτω/εύχομαι ότι θα βρεις γρήγορα άλλη δουλειά (:Ξέρω τις ασυναρτησίες που λένε πολλοί εργοδότες, κάθε μέρα σχεδόν μιλάω με ανθρώπους που συστήνονται για μια θέση εργασίας και μου λένε τις βλακείες που ακούνε από την πρώτη μέρα που πιάνουν δουλειά. Πάει το δούλεμα σύννεφο δεν έχουν θέμα. Πρέπει να ευαισθητοποιηθεί όλος ο κόσμος, "άσχετοι" (πραγματικά άσχετος δεν είναι κανείς μας) ιδιώτες και φυσικά πελάτες. Πρέπει να κάνουμε δουλειά, να γνωρίζουμε με ποιόν τρόπο μπορούμε να κοινοποιήσουμε ό,τι έζησε ο καθένας μας έτσι ώστε να μην έχουμε σοβαρά τραβήγματα με τον νόμο, αλλά από την άλλη έστω και εκ των υστέρων να μην μένει ατιμώρητος ο εκάστοτε εργοδότης. Θέλει πολύ ψάξιμο.Ανία, είσαι σίγουρη ότι ο εργαζόμενος είναι απροστάτευτος, και ότι δεν υπάρχουν εκεί έξω οργανωμένες συμμαχίες ώστε να αμυνθεί/υπερασπιστεί τον εαυτό του; Σε ρωτώ γιατί έχω κάνει ανάλογη έρευνα και μου πήρε πάρα πάρα πολύ χρόνο. Βέβαια η δική μου έρευνα αφορά πολύ συγκεκριμένο εργασιακό καθεστώς (Ισως με έχεις δει να αναφέρομαι παλιότερα σε αυτό, δεν ξέρω. Εννοώ το πακέτο εργασίας/διαμονής/διατροφής/ασφάλισης σε ελληνικά εστιατόρια στην Γερμανία) αλλά θέλω να σου πω ότι ψάχτηκα πολύ, ρώτησα, μίλησα με διάφορους ανθρώπους κ.λ.π.. Καμιά φορά υπάρχουν δυνατότητες που δεν γνωρίζουμε ενώ θα μπορούσαμε να τις αξιοποιήσουμε προς όφελός μας. Θα μπορούσαμε καποια στιγμή να φτιάξουμε μια ομάδα για να ρίξουμε φως στα ελληνικά δεδομένα, να μαζέψουμε σχετικές πληροφορίες και γιατί όχι να τις δημοσιεύσουμε στο διαδίκτυο για να βοηθηθούνε και άλλοι. Θα μπορούσαμε να έρθουμε σε επικοινωνία με υπεύθυνους του αρμόδιου Υπουργείου, να ζητήσουμε χειροπιαστές οδηγίες. Και όχι μόνο, καμιά φορά βρίσκονται και κινήσεις Πολιτών που κάνουν έργο. Επίσης θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι προβλέπει ο Νόμος αν κάποιος θέλει να ενημερώσει δημόσια για απαράδεκτες συμπεριφορές από πλευράς του εργοδότη. Από όσο γνωρίζω αν δεν υπάρχει επίσημη καταδίκη δεν μπορείς να αναφέρεις στοιχεία. Ισχύει πάντα; Υπάρχει κάποιο παραθυράκι; Υπάρχει κάποιος φορέας που αναλαμβάνει δικαστικά έξοδα αν κάποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα αλλά θέλει να προβεί σε καταγγελία; Κ.λ.π..Επανέρχομαι σε λίγο για να σχολιάσω τα υπόλοιπα.

Αυτό το «σύστημα» που βλέπεις γύρο σου δεν είναι δουλειά μια ώρας η μια μέρας η ενός χρόνου η ενός αιώνα .Μη σε γελάνε αριστεροί και δεξιοί ,κεντρώοι αστείοι και παρατρεχάμενοι αλλονών που λένε ότι με ψήφο θα αλλάξουν τη ζωή σου .Αυτο το σύστημα μαγειρεύεται χίλια χρόνια ,έχει αποτύχει και έχει μάθει από το λάθη του ,δεν είναι κόμματα δεν είναι καν άνθρωποι πίσω από αυτό πλέον.Τραπεζες και αριθμοί μας εξουσιάζουν παγκοσμίως που κάθε μέρα δυναμώνουν.Τωρα πες μου εσυ με ποια επανάσταση της μιας ώρας μέρας μήνα αιώνα θα νικήσεις το τέρας που φτιάξαμε εμείς οι ίδιοι να μας φάει πριν από μια χιλιετία .

Έχεις απόλυτο δίκιο. Όμως επειδή είναι δύσκολο να γίνει κάτι σε μαζική κλίμακα, θα ήταν μια καλή αρχή να υπάρχει συνεννόηση και αλληλεγγύη ανάμεσα έστω σε υπάλληλους της ίδιας εταιρείας. Σε άλλες εποχές άνθρωποι ρίσκαραν τα πάντα για το δίκιο τους, ακόμη και την ζωή τους. Σήμερα πολλοί δεν τολμάνε να καταγγείλουν πρόσωπα και καταστάσεις ακόμη και ΑΦΟΥ έχουν απομακρυνθεί από το συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον. Για να μην "μπλέξουν" (τι λογική είναι αυτή;; οι ίδιοι θα μπλέξουν ή ο εργοδότης;;) ή γιατί "δεν θα βρεις άκρη μωρέ έτσι κι αλλοιώς". Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μάθει να δρούμε συλλογικά, πολλοί έχουνε μεγαλώσει με την νοοτροπία ότι δεν τα βάζεις με το σύστημα γιατί θα χάσεις (όπου "σύστημα" ακόμη και η ψησταριά με τους τρεις υπαλλήλους) και υιοθετούν ό,τι μπούρδα τους έμαθαν κάποτε στο σπίτι τους. Πλέον άνθρωποι πάνε 25 και 30 χρονών και δεν τολμούνε να εναντιωθούνε στους γονείς τους, το κάθε τι έχει πάρει στο μυαλό τους δρακόντιες διαστάσεις και αποδίδεται στον κάθε άσχετο (ή και "σχετικό") μια εξουσία που δεν την έχει. Είναι εξωφρενικό και όμως συμβαίνει, πολύς κόσμος φοβάται και τον ίσκιο του. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι απλήρωτοι για μήνες και λένε ότι δεν αντιδρούν γιατί... χρειάζονται την δουλειά. Πως μπορείς να χρειάζεσαι μια δουλειά από την οποία δεν πληρώνεσαι;;; Είναι σαν να μου λες ότι μένεις σε μια σχέση που δεν σου προσφέρει τίποτε, γιατί δεν μπορείς να είσαι χωρίς σχέση.. παράνοια. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και αυτό φέρνει καταστροφικά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Για αρχή ξεκίνησε ΕΣΥ να κάνεις ό,τι περνάει απο το χέρι σου. Ζήτησε υποστήριξη από όπου κι αν μπορείς, ίσως σκέφτονται και άλλοι σαν και εσένα και είναι έτοιμοι να κάνουν μια μικρή επανάσταση; ("Φεύγουμε όλοι στις εννιά, αφού μέχρι αυτή την ώρα πληρωνόμαστε"). Υ.Γ.: δεν μας πιάνουν στο "φιλότιμο". Αλλοιώς λέγεται.