ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παω λοιπον στη βαφτιση με το φιλο μου, εγω ενιωθα πολυ ανετα γιατι ειχαμε και ενα φιλο μασ μαζι. Γνωρισα τουσ συγγενεισ του κλπ. και ερχεται η ωρα του τραπεζιου. Παμε λοιπον να δουμε που θα κατσουμε. Φευγει ο δικοσ μου να παει να ρωτησει, μενω μονη μου. Ερχεται η μανα του και μου λεει ''Μην εισαι τοσο μελαγχολικη, χαμογελα κ λιγο. Καταλαβαινω τη θεση σου, αλλα..''. Εν τω μεταξυ, ημουν ευδιαθετη, χαμογελαστη και γνωρισα πολυ κοσμο οπωσ προειπα. Εκεινη τη στιγμη απλα ειχα μεινει μονη μου και περιμενα το δικο μου, ε και δεν ηξερα οτι θα επρεπε να χαμογελαω μονη μου σα χαζη, αυτο το ενα λεπτο. Ενιωθα τοσο ανετα και ομορφα γενικα, μεχρι τη στιγμη που ηρθε και μου ειπε αυτο, δεν γνωριζομαστε ουστιαστικα με τη μητερα του, εχουμε χαιρετηθει καποιεσ φορεσ, αυτο. Χαλασε η διαθεση μου τοσο πολυ, ενιωσα παρα πολυ ασχημα με αυτο που μου ειπε αλλα δεν το εδειξα καθολου. Δεν καταλαβαινω γιατι ηρθε και μου ειπε αυτο το πραγμα, ενω δεν ισχυε. Ακομα νιωθω ασχημα, το ειπα στο φιλο που ειχαμε μαζι μασ, στον δικο μου ομωσ δεν το ειπα και δεν ξερω αν πρεπει να το πω.