Με αντιπροσωπευει αυτή η εξ. Εγώ φιλε-η μου "έχασα" πρόσφατα απ την καθημερινότητα μου έναν άνθρωπο που είχα δεθεί κατα κάποιον τρόπο μαζί του χωρίς να το γνωρίζει. Ήταν όλο λάθος αλλά δεν είχα τη δύναμη να το σταματήσω. Είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι κάποτε θα του μιλήσω για το τι νιώθω. Αλλά δεν ήξερα ότι όταν τον είδα μια μέρα θα ήταν και η τελευταία. Πολλά τα γιατί και τα τι θα γινόταν αν. Για να το ξεπεράσω προσποιούμαι ότι ειναι καλύτερα έτσι και όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν και πήραν το σωστό δρόμο. Αποπροσανατολίζω τις σκέψεις μου αλλά η καρδιά μου δεν συμβαδίζει. Υπάρχει λοιπόν μια άρνηση .Κάτι που διακρίνω και σε σένα. Άρνηση συναισθημάτων. Αυτό δεν φέρνει τη λύση ούτε σε μένα ούτε σε σένα. Η λύση νομίζω κρύβεται στην αποδοχή των συναισθημάτων αυτών ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πόνος, θλίψη. Αν δε περάσουμε αυτό το στάδιο δε ξέρω αν μπορούμε να πάμε παρακάτω . Άμα το είχα δουλέψει καλύτερα θα σου λέγα κι άλλα αλλά και γω είμαι σε στάδιο προσαρμογης. Ελπίζω να βοήθησα λίγο.
26.10.2019 | 19:15
Γιατί
Ενώ έχω μια ωραία και δυνατή σχέση χρόνων,υπάρχουν μερικές στιγμές που η σκέψη μου πάει σε άλλο άτομο με το οποίο θα μπορούσε να είχε γίνει κάτι λίγο καιρό πρίν.Απλά θέλω να φύγει αυτή η σκέψη που διαρκεί καιρό.Γτ δεν είμαι ο τύπος που κάνω τέτοια και ξέρω τι θέλω.
2
