ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακολουθεί η εξιστόρηση του μέχρι ώρας ταξίδιου μου.. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχουν αγαπηθεί πραγματικά. Δεν μιλάω για έρωτα, μιλάω για κάτι μεγαλύτερο για αυτό που κοιτάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου και ξέρεις ότι είναι ο τελικός σταθμός, ο προορισμός σου... Είναι λοιπόν πάρα μα πάρα πολυ τρομακτικό, σαν να πηδάς από γκρεμό, η να παίρνεις το αυτοκίνητο και να τρέχεις με φόρα στην μάντρα απέναντι. Όλοι ψάνχουμε, ψάχνουμε να βρούμε >. Το θέμα είναι ότι το πραγματικό ταξίδι ξεκινά αφού η αναζήτηση τελειώσει και το γελοίο είναι, ότι ενώ αρχικά αναζητούσες συντροφιά, το πραγματικό ταξίδι το κάνεις μόνος σου. Θα σας πω λοιπόν την δική μου ιστορία. 'Ηρθε εκεί που δεν το περίμενα. Είχα πει ότι θα μείνω μόνη μου να τα βρω με τον εαυτό μου και τσουυυπ... Έρωτας. Ο τέλειος άντρας που πιστεύει ότι είμαι η τέλεια γυναίκα. Γέλια, σεξ, αγκαλιές, όνειρα και φόβος. Στην αρχή φοβόμουν πάρα πολύ μην με αφήσει, μετά όταν κατάλαβα ότι ήρθε για να μείνει ανησυχούσα μήπως βαρεθούμε, ή μήπως κάποιος από τους δύο μας πεθάνει ή μήπως τον απαγάγουν εξωγήινοι. Όταν απομακρύνθηκα από αυτούς τους > ήταν που αντιμετώπισα την πραγματικότητα. Όταν είσαι σε ένα πλήρως ασφαλές περιβάλλον με έρχεσαι αντιμέτωπος με σένα και με την ζωή, σκάνε σαν τσουνάμι όλες σου ανασφάλειες, όλες σου οι ενοχές, όλα τα ψέματα που τάιζες τον εαυτό σου και έχεις δύο επιλογές: ή ξεσπάς στο άλλο πρόσωπο και απομακρύνεσαι θεωρόντας ότι δεν ήταν για σένα ή ότι τελειώσε, ή σφίγγεις τα δόντια και αντιμετωπίζεις ότι έρχεται στην επιφάνεια. Ας πούμε εγώ, για πρώτη φορά συνειδητοποιώ, ότι δεν μπορεί να σε σώσει ο έρωτας, ότι εσύ πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου, εσύ πρέπει να δώσεις νόημα στην ζωή σου. Επίσης, με το να έχω δίπλα μου ένα άτομο που με αποδέχεται και με αγαπάει πλήρως, βλέπω ότι κάνεις ούτε εγώ ίδια δεν με έχει αγαπήσει και αποδεχτεί το ίδιο. Ότι είναι δύσκολο να δεχτώ όλη αυτήν την αγάπη γιατί τόσο καιρό ζούσα χωρίς αυτή, βλέπω ότι η εικόνα που έχω για τον ευατό μου είναι ψεύτικη, ότι η συμπεριφορές μου στους γύρω μου είναι ψέυτικες επίσης, ότι πρέπει να ανακαλύψω τι έιμαι ξανά από την αρχή, αφήνωντας με πίσω για να με ξαναβρώ στην συνέχεια. Επίσης νιώθω να ωριμάζω όλο ένα και πιο πολύ και να απομακρύνομαι από την ζώνη ασφάλειας μου πηγαίνοντας προς το άγνωστο. Είναι κι άλλα πολλά που θα πλατειάσω αν τα γράψω, άρα σταματάω εδώ. Κλείνω λέγοντας ότι αν και αισθάνομαι ευγνώμων, φοβάμαι πολύ.