ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο καθένας γράφει αυτό που θέλει, γιατί μας κρίνετε; Συχνά βλέπω σχολιαστές να κάνουν παρατήρηση τι μας νοιάζει το συγκεκριμένο θέμα. Για να το λέμε έχουμε τους λόγους μας, δεν είναι υποχρεωτικό να τους αναφέρουμε. Έγραψα εξομολόγηση ότι είναι παράλογο στις μεγαλύτερες ηλικίες να ψάχνει ο κόσμος σύντροφο χωρίς παιδιά, γιατί απλούστατα πολλοί έχουν κάνει οικογένεια στα 30 και στα 35. Με απασχολεί γιατί έχω γνωστούς και φίλους που λένε συνέχεια ότι φοβούνται μη μείνουν μόνοι. Όταν το συζητάνε με εμάς και θέλουν να τους γνωρίσουμε ανθρώπους, δεν έχω δικαίωμα να πω την άποψή μου; Τα έχω πει και στους ίδιους το έγραψα και εδώ γιατί δεν το καταλαβαίνω. Όταν είσαι 30 πολλοί άνθρωποι δεν έχουν παιδιά, 5 και 10 χρόνια αργότερα οι περισσότεροι έχουν κάνει. Οι μισοί έχουν χωρίσει κι έτσι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί κάποιος με τον οποίο να υπάρχουν αμοιβαία αισθήματα και να μην έχει παιδιά. Αυτή είναι η εξέλιξη της ζωής, περνώντας τα χρόνια όσοι θέλανε παιδιά τα αποκτήσανε. Πόσες πιθανότητες δίνετε σε κάποιον που τα κριτήρια παραμένουν ίδια στα 30 στα 40 και στα 50, χωρίς να υπολογίζει την εξέλιξη που αναφέρω; Αναφέρθηκα σε συγκεκριμένους ανθρώπους που ζητάνε τα αδύνατα, όχι σε όλους. Αν πάει κάποιος 60 χρονών και ψάχνει αξιόλογο σύντροφο να αρέσει ο ένας στον άλλον και να ταιριάζουν, βάλει και σαν όρο να μην έχει παιδιά ή εγγόνια, τι πιθανότητες έχει;