ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα πράγματα είναι απλά: Αν δεν γίνουν κάποια πράγματα στον καιρό τους, μετά, είτε δεν γίνονται ποτέ, είτε γίνονται αλλά οι πιθανότητες αποτυχίας είναι πολύ μεγάλες...Και εξηγούμαι: όσο κάποιος/α είναι μικρός/η, κυρίως πριν τα 30, συνήθως δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει κάτι σταθερό...Λόγω ηλικίας (το κλασικό που λέγεται: ''θέλω να ζήσω ακόμα πράγματα''), λόγω μη σταθερής εργασίας, άρα και μη σταθερού εισοδήματος ή έστω, με σταθερή εργασία αλλά με σχετικά μικρές απολαβές, πιστεύουν συνειδητά ότι θα βρεθεί κάτι (λες και το έχουν στην τσέπη τους) και το κλασικότερο όλων: μέσα τους νομίζουν ότι θα είναι για πάντα 25,30 και 35 χρονών...Υπάρχει βέβαια και μια άλλη κατηγορία, των ανθρώπων οι οποίοι βρίσκονται σε σχέση, η οποία όμως είναι μακροχρόνια και θεωρούν ότι όλα είναι o.k.,..Δεν είναι όμως o.k., διότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, αν μια σχέση είναι να εξελιχθεί (και όταν λέω να εξελιχθεί εννοώ να εξελιχθεί σε γάμο), αυτό, κατά κανόνα, γίνεται σε ένα βάθος χρόνου 2-3 ετών, άντε 4 σε κάποιες περιπτώσεις, αφού πρώτα έχουν υπάρξει τα στάδια του αρραβώνα, το ζευγάρι ασφαλώς ήδη συζεί και τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά...Αν περάσου 3-4 χρόνια και δεν έχουν γίνει τα παραπάνω, τότε, στις περισσότερες περιπτώσεις η σχέση οδηγείται στον χωρισμό...Και αυτό είναι το χειρότερο...Προσδοκίες και από τους δύο, οι οποίες έπεσαν στο κενό, ''υπερεπένδυση'' -κυρίως από το ένα από τα δύο μέρη της σχέσης- η οποία ''υπερεπένδυση'' πήγε χαμένη, χαμένα χρόνια τα οποία δεν γυρνάνε πίσω, ασφαλώς και πλέον, όντας πλέον σε μεγάλη ή έστω, σχετικά μεγάλη ηλικία, άντε να επανεκκινήσεις...Και τότε είναι που, υπό το καθεστώς αυτής ακριβώς της χρονικής πίεσης και λόγω του σοβαρού πλήγματος που υπέστη η αυτοεκτίμηση κάποιου/ας που ο/η σύντροφός του/της τον/την χώρισε, κάνει την λάθος επιλογή, στην ''λογική'' του ότι: Μεγάλη απόρριψη - Μεγάλη δέσμευση στην επόμενη σχέση μου, υποτίθεται για ισορροπία, χωρίς να αξιολογήσει με κριτήρια αντικειμενικά τον άλλον άνθρωπο...Μέγα σφάλμα παιδιά...Να μην το κάνετε ποτέ κάτι τέτοιο...Ακόμα και αν δεν έχετε την ''πολυτέλεια'' του χρόνου, ποτέ να μην προχωράτε σε κάτι αν δεν είστε 100% σίγουροι/ες γι' αυτό που πάτε να κάνετε...Καλύτερα να μείνετε μόνος/η για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, παρά να συμβιβαστείτε (διότι, περί συμβιβασμού πρόκειται), με ό,τι βρείτε μπροστά σας, πολύ δε περισσότερο, να μην μπείτε ποτέ στην ''λογική'': Δεσμεύομαι άμεσα και το φτάνω μέχρι γάμο'', μόνο και μόνο επειδή θέλετε να καλύψετε τις ανασφάλειές σας. Μια τέτοια ενέργεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει και κάνει δυστυχισμένο/η τόσο εσάς, όσο και τον άλλον άνθρωπο...