ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.11.2019 | 21:18

Μια σκέψη - παρηγοριά, που τελικά πράγματι ισχύει σε αρκετές περιπτώσεις

Για πάρα πολλά χρόνια ήμουν χωρίς σύντροφο, κυρίως επειδή το είχα επιλέξει... Έβλεπα όμως και τα ζευγαράκια πιασμένα χέρι - χέρι και ζήλευα...Και για να αισθανθώ καλύτερα, έλεγα στον εαυτό μου ότι, ίσως τα πράγματα να μην είναι όπως δείχνουν. Μια άλλη παραπλήσια σκέψη ήταν όταν συναντούσα μια κοπέλα και μου άρεσε, αλλά δεν έκανα κίνηση να την προσεγγίσω, καθαρά και μόνο λόγω ανασφάλειας ήταν: ''μπορεί και να μην ταιριάζαμε καθόλου...Που ξέρεις τον χαρακτήρα της''...Ανοησίες θα πει κάποιος...Και όμως...Και τις δύο αυτές σκέψεις τις βίωσα με τον χειρότερο τρόπο...Πλησίασα μια κοπέλα που μου άρεσε, εκείνη ανταποκρίθηκε, τα φτιάξαμε και το όνειρο έγινε πραγματικότητα...Ένα όνειρο που τελικά κατελήξε σε εφιάλτη...Εγώ να την κοιτώ στα μάτια, να μην της χαλάω χατίρι, να της συμπεριφέρομαι άψογα, προς τα έξω να βγαίνει μια εικόνα πολύ ευτυχισμένου ζευγαριού και εκείνη να μην εκτιμάει τίποτα, να με προσβάλλει με λόγια και με συμπεριφορές, να με υποτιμά, να βρίσκεται συνεχώς στην ''πρίζα'' ακόμα και για το παραμικρό, να μου αντιγυρίζει τα πάντα, να είναι ανικανοποίητη, εγωίστρια, έχοντας πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της και θεωρώντας ότι είναι κατά πολύ ανώτερή μου...Εγώ πάλι απ' την πλευρά μου, επειδή την αγαπούσα και δεν ήθελα να χαλάσω την σχέση, σε συνδυασμό και με το ότι είμαι πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος, να κάνω πως δεν καταλαβαίνω, να κλείνω το στόμα μου και να μην μιλάω, υπομένοντας τα πάντα, πιστεύοντας -εντελώς εσφαλμένα- ότι θα την άλλαζα ή έστω θα την βελτίωνα και γενικότερα, να μην περνάω καθόλου καλά μέσα στην σχέση...Και όμως, όσοι μας ήξεραν, έλεγαν το πόσο ταιριαστό ζευγάρι είμασταν, κάποιοι μάλιστα με ζήλευαν κι' όλας, διότι, ήταν ομολογουμένως όμορφη κοπέλα, την ίδια στιγμή που εγώ έπινα δηλητήριο...Τελικά χωρίσαμε, όπως ήταν φυσικό (εκείνη με χώρισε, χωρίς να καταλάβω ούτε και εγώ ο ίδιος το γιατί) και όλοι όσοι μας ήξεραν έπεσαν από τα σύννεφα...Είναι αυτονόητο ότι δεν είπα σε κανέναν και ποτέ το τι συνέβαινε μέσα στην σχέση και το πόσο άσχημα μου συμπεριφερόταν η συγκεκριμένη κοπέλα...Πήρα όμως ένα πολύ καλό μάθημα, οδηγό για την συνέχεια, προς γνώση και συμμόρφωση, που λέμε...Γι' αυτό σας λέω...Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ευτυχισμένα ζευγάρια...Υπάρχουν...Και είναι πραγματικά πολλοί τυχεροί/ες όσοι/ες βρήκαν το άλλο τους μισό...Όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλη μαγκιά κάτι τέτοιο...
7
 
 
 
 
σχόλια
Αν όντως ισχύουν αυτά και δεν έκανες κι εσύ βλακείες (που πιστεύω ότι έκανες) τότε φίλε μου απλά προχωρά πάρα κάτω. Ήταν η πρώτη σου σχέση και λογικό ήταν να λήξει άδοξα όντας άπειρος και προκατειλημμένος με τις σχεσεις. Πάνε στην επόμενη, μην αφήσεις το χρόνο πάλι να κυλήσει άσκοπα. Απ' τα λάθη μας μαθαίνουμε. Κανένας δεν γεννήθηκε ο τέλειος σύντροφος. Μπες στο παιχνίδι και ξαναπαίξει!
Η απορία η δική μου είναι τι ακριβώς είχες αγαπήσει σε έναν άνθρωπο που όπως λες σε πλήγωνε κατ' αυτόν τον τρόπο; Μήπως δεν ήταν αγάπη όλο αυτό, αλλά η ανάγκη σου να είσαι με έναν άνθρωπο; Απλά δεν ήταν αυτός ο κατάλληλος για σένα. Δώρο σου έκανε, λοιπόν, που σε χώρισε. ;-)
Scroll to top icon