ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φαντάρος στα σύνορα... Η γνώμη μου εξ αρχής, ήταν να μη χρησιμοποιήσω καμιά γνωριμία μου και να κάνω κανονικά τη θητεία μου εκεί που με έστειλαν. Να μην επιβαρύνω τους άλλους. Σήμερα όμως, μια συζήτηση με έναν φαντάρο του θαλάμου μου, μου άλλαξε γνώμη. Στον στρατό ή θα αδικήσεις ή θα αδικηθείς. Είμαστε 26 άτομα, τα 9 φεύγουν σε άλλο στρατόπεδο, έτσι κι αλλιώς, γιατί σε εκείνο κανονικά ανήκουν. Από τα υπόλοιπα, τα 6 είναι ήδη στο μέρος που μένουν κι οι τελευταίοι 9 είναι σχεδόν όλοι Αθηναίοι. Αυτοί οι σχεδόν-όλοι-Αθηναίοι που μένουν, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να φύγουν κι οι πιο πολλοί όντως θα φύγουν και το ξέρουμε ήδη. Δηλαδή, αν μείνω εδώ, θα πρέπει να είμαι μόνο με ντόπιους και 2-5 άτομα που δεν έχουν βύσμα. Όπου το είπα, μου λένε μην είμαι μαλάκας. Θα έχω κάθε μέρα υπηρεσία (που εντάξει, το αντέχω, αλλά γιατί;). Και σιγά μη μου δίνουν εξόδους, την ώρα που οι άλλοι θα δικαιούνται διανυκτέρευση. Μετά τα ΣΠΕΝ έχει διαφόρων ειδών καθημερινές αγγαρείες, αντί για εκπαίδευση κι ήδη σήμερα με έβαλαν να ρίξω τσιμέντα και χθες να καθαρίσω κάτι οχήματα (τα ΠΕΠ, λάδωμα με τη βούρτσα, για όσους ξέρουν - τουλάχιστον τα είδα από κοντά). Αλλά πέρα από αυτά, πρέπει να ταξιδεύω πάνω από 14 ώρες για να φθάσω σπίτι μου κι είναι και πολλά τα έξοδα.Δεν μπορώ να δικαιολογηθώ πλήρως και το ξέρω. Απλά, έχω βαρεθεί να νιώθω αδικημένος και μαλάκας, ενώ ταυτόχρονα είμαι πίσω σε πολλά πράγματα και πρέπει να κάνω διάφορα εκτός στρατού (να μάθω επιτέλους οδήγηση κ.α.)