Ποιά είναι η δυσκολία στη ζωή σου; Δεν έχω καταλάβει. Παίρνεις μια σακούλα φάρμακα για συντήρηση. Εγώ από τα 16 μου μπαινοβγαίνω στα νοσοκομεία και από τα 30 και μετά κάθε χρόνο κάνω και μια επέμβαση. Από τα 40 μου ζω με τον φόβο του καρκίνου. Μην τυχών. Λες, κόντεψες να μείνεις ανάπηρος . Έμεινες; Όχι. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι η λήψη κορτιζόνης. Αν μπορείς να την αποφύγεις κάντο. Εφοσον λοιπόν ζεις, αγκαλιά μ' ένα γιατρό (το ίδιο λέω και για εμένα ) ψάξε βρες τον πιο αποδοτικό και ειδικό και ...πολλά "και" για την κατάστασή σου. Αν μπορείς αντικατέστησε (πάντοτε με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού) την κορτιζόνη. Αν εμένα ο σύντροφός μου έπαιρνε κορτιζόνη θα είχα κινήσει γη και ουρανό για να την σταματήσω. Είναι επικίνδυνο φάρμακο και μη μου πεις δεν γίνεται! Μόνο του σπανού τα γένια δεν φυτρώνουν.Δε λέω η Λευχαιμία είναι ύπουλη, δύσκολη και ό,τι άλλο θες συμπλήρωσέ το. Πέρασες δύσκολα, έχασες πολλά (εγώ "έχασα" την οικογένειά μου εξαιτίας της δύσκολης υγείας μου, άσε δέ τα σχόλια! Αλλά όπως έχω πει εδώ, πολλές φορές, στ'αρ@@@@α μου! ) Υιοθέτησε λοιπόν την λέξη Στ' α@@@@α μου. Κάντο κτήμα σου. Ζήσε όπως θέλεις και όπως μπορείς. Είσαι αυτός που είσαι και είσαι γαμάτος. Διεκδίκησε ό,τι επιθυμείς κυρίως την ζωή σου. Τώρα όσον αφορά το "μόνος" απόλαυσε το. Άλλοι έχουν κόσμο γύρω τους που τους ανέχονται για κάποιους λόγους, ξέροντας πως όσοι τους περιβάλλουν έχουν κι αυτοί το δικό τους συμφέρον. Δεν υπάρχει συναίσθημα. Αγάπη . Υπάρχει το θάψιμο η ανέχεια και ένα "ούφ, πάλι εσύ!" Καλύτερα λοιπόν μόνος και ήσυχος παρά με κάποιους που σου λένε χρόνια πολλά, άλλα τέτοια "χρόνια πολλά" ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Ζήσε λοιπόν με ό,τι έχεις όπως μπορείς χωρίς να κάνεις κακό στον άλλον . Πέρνα καλά. Άσε την γκρίνια. Όλοι έχουμε τα δύσκολά μας .
20.11.2019 | 03:10
Όλα είναι χάλια και έχω μια μίζερη ζωή !
Γεια σας. Νιώθω την ανάγκη να πω κάποια πράγματα, να τα βγάλω από μέσα μου, έστω και σε μερικούς άγνωστους στο διαδίκτυο. Στα 18 μου διαγνώστικα με λευχαιμία. Από τότε όλα άλλαξαν. Άρχισα να μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο για θεραπείες, άπειρες θεραπείες, εξετάσεις, ανώδυνες, επώδυνες εξετάσεις, υποτροπές μεταμοσχεύσεις(2) και πολλά άλλα τέτοια. Όλα αυτά διήρκησαν 4 χρόνια. Εφόσον ξεμπέρδεψα με όλα αυτά και επιτέλους έγινα πλήρως καλά, τα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου.Συνέχισαν να είναι το ίδιο χάλια. Από τότε μέχρι και σήμερα 6 χρόνια μετά, εξακολουθώ να παίρνω μια χούφτα φάρμακα, μεταξύ των οποίων ανοσοκατασταλτικά αφού είμαι μεταμοσχευμένος. Όλα αυτά τα φάρμακα έχουν πολλές παρενέργειες και έχουν υποβαθμίσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής μου. Βρίσκομαι τώρα 6 χρόνια από όταν ξεμπέρδεψα με τα νοσοκομεία, εκ των οποίων τα 4 από αυτά έπαιρνα κορτιζόνη, ανά τακτά χρονικά διαστήματα πολύ μεγάλες δόσεις, μάλιστα λίγο έλειψε να καθηλωθώ στο αναπηρικό καροτσάκι (αφού μια από τις παρενέργειες της κορτιζόνης είναι η απώλεια μυϊκής μάζας) . Επίσης η κορτιζόνη μου άφησε μόνιμες παθήσεις, όπως διαβήτη, υπέρταση και καταρράκτη στα μάτια.Τέλος πάντων προσπάθησα να τα αποδεχτώ και νομίζω ότι τα έχω καταφέρει.Δεν έχω κανέναν ούτε φίλους ούτε τίποτα. Εκτός από την μητέρα μου και τον πατέρα μου(που δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις) είμαι μόνος μου. Και αυτό με στεναχωρεί πιο πολύ από τα προηγούμενα. Μόλις πήρα το πτυχίο μου και εργάζομαι. Πριν σχολή - σπίτι. Τώρα δουλειά - σπίτι. Όταν δεν έχω υποχρεώσεις, σαββατοκύριακα, γιορτές, χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρια, τα περνάω όλα μόνος μου. Δεν έχω ένα άτομο πέρα από την μητέρα μου να μου πει χρόνια πολλά στην γιορτή μου η την ημέρα των γενεθλίων μου. Σκέφτομαι το μέλλον μου και φρικάρω.Όποτε γυρίζω από την δουλειά η όποτε βγαίνω έξω να περπατήσω για να περάσει η ώρα, βλέπω άτομα νέα όπως εγώ να βγαίνουν έξω με τους φίλους τους, της φίλες τους, τις κοπέλες τους, τα αγόρια τους, να πάνε βόλτα η για να διασκεδάσουν, φαίνεται να είναι ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι. Τότε κάνω τον παραλληλισμό με την δική μου ζωή και απλά μου έρχεται να βάλω τα κλάματα.Έν τω μεταξύ, και αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα από όλα, τα τελευταία 2 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα η οποία μου αρέσει απίστευτα και της αρέσω κι εγώ. Είχε προσπαθήσει πρόπερσι να έρθει κοντά μου περιμένοντας να την προσεγγίσω, δεν φαντάζεστε πόσο πολύ το ήθελα,αλλά δεν το έκανα ποτέ λόγο της δύσκολης και αβέβαιης καθημερινότητάς μου. Όσο και να σας φαίνεται περίεργο από το δημοτικό το μόνο πράμα που ήθελα είναι να έχω μια καλή δουλειά και να βρω μια κοπέλα να παντρευτώ. Τίποτα άλλο. Εκείνη λίγους μήνες αργότερα βρήκε αγόρι και τώρα είναι σε σχέση. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως νιώθω, δεν έχω ξανανιώσει έτσι για κάποιο άλλο άτομο.Από το σχολείο με τις κοπέλες δεν είχα θέμα ήμουν πάντα αρεστός και σήμερα είμαι το ίδιο αρεστός κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα για το τι μπορώ να έχω. Ωστόσο δεν πήγα ποτέ με κοπέλα γιατί ήμουν ντροπαλός στο σχολείο και τώρα απλά δεν μπορώ. Τότε στην κοπέλα που σας ανέφερα είπα ψέμματα ότι είχα κοπέλα. Με την κοπέλα αυτή λοιπόν βλεπόμαστε καθημερινά για μισή μέρα περίπου χαιρετιόμαστε, μιλάμε, τις έχω δείξει με τον τρόπο μου και την συμπεριφορά μου ότι μου αρέσει και το έχει καταλάβει και αυτή και τις αρέσει αυτή η καθημερινή ''σχέση'' που έχουμε αναπτύξει. Την βλέπω και απλά θέλω να την αγκαλιάσω και να βγάλω από μέσα μου αυτό που νιώθω για αυτή. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω και νιώθω χάλια. Έχω βάρος στο στήθος και δεν έχω όρεξη ούτε να φάω. Μέχρι που σκέφτομαι να πάω στο γιατρό. Εν τω μεταξύ είναι έτσι τα πράγματα που σε τρεις μήνες από τώρα ''χωρίζουν'' οι δρόμοι μας και τότε δεν θα την ξανά δω ποτέ. Και αυτό με πληγώνει και με κάνει να νιώθω χάλια.Ειλικρινά θα ήθελα να ήταν όλα τόσο διαφορετικά τα πράγματα και να μπορούσα να της είχα μιλήσει τότε. Σκέφτομαι ότι ακόμα κι αν καταφέρω κάποια μέρα και την ξεπεράσω τότε ίσως κάποια άλλη κοπέλα να είναι στην θέση της. Για την οποία εγώ θα νιώθω πάνω-κάτω τα ίδια και η κατάληξη θα είναι πάλι η ίδια. Συγνώμη για την μακροσκελή εξομολόγησή μου.
4
