10 αριστουργηματικοί τίτλοι έναρξης ταινιών από τον γραφίστα Saul Bass

10 αριστουργηματικοί τίτλοι έναρξης ταινιών από τον γραφίστα Saul Bass Facebook Twitter
8
10 αριστουργηματικοί τίτλοι έναρξης ταινιών από τον γραφίστα Saul Bass Facebook Twitter

O υπέροχος γραφίστας θα έκλεινε σήμερα τα 93

Ο Saul Bass εκπαιδεύτηκε ώς γραφίστας και το 1954 μια ανάθεση από τον σκηνοθέτη Otto Preminger για το πόστερ της ταινίας Carmen Jones τον οδήγησε αρχικά στη δημιουργία και των τίτλων της ταινίας και αργότερα στην ειδίκευσή του στο συγκεκριμένο τομέα. Οι συνεργασίες του με τον Alfred Hitchcock και τον Martin Scorsese είναι πραγματικά αξιομνημόνευτες.

The Man with the Golden Arm

The Seven Year Itch

Around the World in 80 Days 12/12

Vertigo

Anatomy of a Murder

North by Northwest

West Side Story

Seconds

Cape Fear

Casino

 

[via]

Design
8

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

10 απίθανα αθηναϊκά σπίτια

Design / 10 απίθανα αθηναϊκά σπίτια

Τη χρονιά που μας πέρασε, η Τζούλη Αγοράκη «άνοιξε» για τους αναγνώστες της LifO μερικά από τα πιο ιδιαίτερα, όμορφα, παράξενα, εκκεντρικά, γουστόζικα σπίτια της πόλης μας. Διαλέξαμε 10 που θα μας μείνουν αξέχαστα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ
CHECK Ένα Μουσείο Παραμυθιού φτιαγμένο από ανακυκλώσιμα υλικά

Design / Ένα Μουσείο Παραμυθιού φτιαγμένο από ανακυκλώσιμα υλικά

Στην πόλη της Καβάλας oγδόντα παραμύθια και αγαπημένοι ήρωες προσφέρουν στα παιδιά την ευκαιρία να ταξιδέψουν σ’ έναν φανταστικό κόσμο με τη χρήση απλών, καθημερινών αντικειμένων που συχνά καταλήγουν στα σκουπίδια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένα σπίτι σαν ζεστή αγκαλιά

Design / Ένα σπίτι σαν ζεστή αγκαλιά

Ο διευθυντής προγράμματος του Δίεση, Γιώργος Γιαννόπουλος, προτιμά να ψάχνει πράγματα στο «γιουσουρούμ του Facebook» παρά να μπει σε μια αλυσίδα επίπλων. Και όταν έχει τις κλειστές του, μπορεί να ασχολείται με μια καρέκλα για δέκα ώρες χωρίς να κουράζεται.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Ένα σπίτι που μας προτρέπει να ζήσουμε στο max/ Ένα σπίτι που φοράει με χιούμορ τον μαξιμαλισμό του

Design / «Ο μινιμαλισμός είναι πλήξη»

Κάποτε η Tina Livanos είχε καθυστερήσει σε έναν γάμο, όπου ήταν παράνυμφος, επειδή είχε βρει μια ιδιαίτερη λάμπα. Μέχρι και σήμερα ψάχνει αδιάκοπα σε αντικερί, ανοιχτές αγορές και παζάρια, προκειμένου να γεμίσει το σπίτι της με έπιπλα και μπιχλιμπίδια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα σπίτι σε διάλογο με τη δικαιοσύνη και την τέχνη

Design / Ένα διαμέρισμα του ’70 που απορρίπτει οτιδήποτε παλιό

Το σπίτι του Αλέξανδρου Κασσανδρινού είναι γεμάτο τέχνη, χωρίς καμία αντίκα, με έπιπλα περισσότερο βολικά παρά ντιζαϊνάτα και άπειρο φως — τόσο, που το καλοκαίρι στο καθιστικό χρειάζονται γυαλιά ηλίου για να καθίσει κανείς.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Γιώργος και Ρούλης Αλαχούζος

Design / Αδελφοί Αλαχούζοι: Οι πιο διάσημοι Έλληνες «εφετζήδες»

Από την «Ανατομία ενός εγκλήματος» και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 μέχρι τον Harry Potter και την τελευταία ταινία του Κρόνενμπεργκ, εδώ και σαράντα χρόνια ο Γιώργος και ο Ρούλης Αλαχούζος δημιουργούν εντυπωσιακά και τρομακτικά όντα σαν σύγχρονοι αλχημιστές, επιστρατεύοντας τη φαντασία και τη δεξιοτεχνία τους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Sotja

Οι Αθηναίοι / Sotja: «Στο ξεκίνημά μου έλεγαν "αυτό το κοριτσάκι θα μου κάνει το tattoo;"»

Όταν μπήκε στα τατουατζίδικα, ελάχιστες γυναίκες εργάζονταν εκεί. Εξασκήθηκε πάνω σε «πανκιά» και βρήκε το προσωπικό της στυλ στις horror ταινίες των ’60s. Η Αθηναία της εβδομάδας θυμάται την εποχή που τα tattoo προκαλούσαν προβλήματα στη δουλειά και κακεντρεχή σχόλια στον δρόμο - και αυτή η πραγματικότητα δεν έχει ακριβώς τελειώσει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

3 σχόλια
Όταν κάποτε μέτραγε πολύ το να είσαι γραφίστας: Film, πινέλο, πενάκι, ψαλίδι, κοπίδι, κολλά. Όλα δουλεμένα αρχικά στο χέρι.Σήμερα ο κάθε κομπιουτεράκιας-copypasteάκιας νομίζει πως είναι και γραφίστας... Αλλά... ΝΟΜΙΖΕΙ!.. Οι λεγόμενοι αντιγραφείς-τες! Σήμερα υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις πραγματικών γραφιστών-καλλιτεχνών που με πραγματική έμπνευση δουλεύουν συνδυάζοντας τις παλιές κλασσικές τεχνικές με την ψηφιοποίηση: Film, πινέλο, πενάκι, ψαλίδι, κοπίδι, κολλά, σκάνερ, ποντίκι, ηλεκτρονική γραφίδα! Αυτοί μάλιστα!Πραγματικά εκπληκτικός ο Saul Bass!!!
την αξία ενός καλλιτέχνη δεν την καθορίζει το μέσο αλλά η αντίληψη. σίγουρα υπήρχαν αξιόλογοι γραφίστες τότε, αλλά σίγουρα και κακοί. αντίστοιχα υπάρχουν γραφίστες που δουλεύουν με υπολογιστή και πραγματικά είναι αξιόλογοι και άλλοι που έιναι άχρηστοι. δηλαδή με τη λογική σου δεν είναι κάποιος φωτογράφος αν δεν δουλεύει με φιλμ και χημική εμφάνιση ?
Ξαναδιάβασε τι έγραψα. Όσο για το φιλμ και τη χημική εμφάνιση ισχύουν τα ίδια που έγραψα και για τους γραφίστες. Το μέσο που αναφέρεις είναι αυτό που για πολλοστή φορά δυστυχώς επέβαλε μία "πληθωριστική" αισθητική έχοντας χαθεί το μέτρο. Πολύ σκουπίδι κυκλοφορεί. Οι σοβαροί φωτογράφοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν φιλμ σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση. Γιατί άραγε; Ξέρεις; -Ρητορικό το ερώτημα.- Ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες...
Μπερδεύεις την εφαρμοσμένη τέχνη με την τέχνη.Δεν είναι το Α και το Ω η γνώση μεταχείρησης των υλικών για την γραφιστική αλλά η ικανότητα να οπτικοποιήσεις τα μηνύματα σου. Με τι μέσα θα το καταφέρεις αυτό έχει να κάνει με τις ανάγκες της εκάστοτε εργασίας. Και όταν οι χρόνοι τρέχουν και το budget ειναι περιορισμένο, φροντίζεις να ελίσσεσαι. Παρεπιπτώντος και εγώ του χώρου είμαι :-)
Επειδή τα μέσα είναι προσιτά δεν σημαίνει πως είναι προσιτή και η τέχνη ή τεχνοτροπία που πολλοί νομίζουν πως κατέχουν. Η τέχνη απαιτεί κόπο και μόχθο και όχι μόνο τρόπο...Λόγω σπουδών και επαγγέλματος επέτρεψε μου να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Και εντάξει πες πως είμαι λάθος. Αλλά θυμάμαι στην Ιταλία όπου σπούδασα, τα δύο πρώτα χρόνια μας έλεγαν: Φανταστείτε πως ξαφνικά δεν έχετε ρεύμα. Έχετε όμως τα εργαλεία, αμέτρητα υλικά, τα μάτια και τα χέρια σας. Όταν έρθει και το ρεύμα τότε θα το χρησιμοποιείτε εσείς και όχι αυτό εσάς. Μετά κατάλαβα πόσο δίκιο είχαν!...Ένας καταπληκτικός καθηγητής, μεγάλης ηλικίας μας έλεγε για τα σύγχρονα μέσα έκφρασης: «Η τέχνη είναι να σχεδιάσεις έναν τέλειο γνώμονα χωρίς να τον χρησιμοποιήσεις». Απεχθανόταν τους υπολογιστές ως εγκλωβιστικό μη αρχικό μέσο. «Η ιδέα και η έμπνευση είναι στο σκαρίφημα», υποστήριζε με σθένος.Το καταπληκτικό είναι πως χρησιμοποιούσε τους υπολογιστές με τεράστια άνεση και οικειότητα. Δεν του φαινόταν. Μετά μάθαμε πως για πολλά χρόνια ήταν ένας από τους βασικούς σχεδιαστές- designer σε μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία. Με μία μονοκονδυλιά χωρίς να σηκώσει το χέρι του από το χαρτί ή από τον πίνακα σχεδίαζε καταπληκτικά πράγματα. Έλεγε: «Χωρίς τους γλύπτες πυλού τα αυτοκίνητα θα μοιάζανε ακόμη με ξυλόσομπες. Αυτό για να καταλάβετε πως θα μοιάζαμε εμείς αν ο θεός δεν χρησιμοποιούσε τα χέρια του. Και δε με νοιάζει για τους άντρες αλλά για τις γυναίκες...». ΧΑΧΑ!!.. Ακόμη τον θυμάμαι. ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ! Δεν θα ήθελα να είμαι μπροστά αν θα του έλεγες περί παλαιολιθικής λογικής ή μέσων... κάποιοι το είχαν τολμήσει...