εκανες οτι λέγαν οι άλλοι οχι εσύ οτι μπορούσες κι ήθελες ............................ ο μικρός θα είναι η παρέα σου ο φίλος ο ανθρωπος σου ............... ευλογία ναχεις παιδιά .............
11.12.2019 | 21:07
Δεν θέλω να εχω οικογένεια
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν το κοριτσάκι που ονειρευόταν πρίγκιπες και νυφικά. Για την ακρίβεια μέχρι τα 32 μου, με έπιανε αναφυλαξία στην ιδέα και μόνο. Πήγαινα βόλτες, καφέδες με τους κολλητούς μου (μόνο με άντρες κάνω παρέα) και γενικά αν δεν νιώθω ελεύθερη, είναι σαν να μην ανασαίνω. Γενικά με λες και ατομίστρια. Ωστόσο, από τα 33 και μετά άρχισε η κρίση "εγώ ποτέ θα γίνω μάνα?". Λίγο η επιμονή του συζύγου, λίγο ο περίγυρος.. Τελικά, μετά από πολλές προσπάθειες, αποφάσισα να το παρατήσω αυτό το "άθλημα". Και τότε (τι πρωτότυπο), έμεινα έγκυος. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη, ένιωθα ευλογημένη. Αλλά από τότε που γέννησα και μετά, άρχισαν τα βάσανα. Άρχισε η κριτική, οι διαφωνίες με τον σύζυγο (δεν ήταν πότε αρκετά καλή η σχέση μας), οι ενοχές.. Εν τω μεταξύ, ενώ πριν μείνω έγκυος, άκουγα "κάνε παιδί και θα σε βοηθήσουμε κι εμείς", ξαφνικά όλοι εξαφανίστηκαν. Ένιωθα ανεπαρκής, μόνη, φυλακισμένη. Είχα θυσιάσει τα πάντα και τελικά έμεινα εντελώς άδεια. Δεν έχω βοήθεια από πουθενά σε σχέση με το παιδί, δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς αυτό, ούτε να δουλέψω δεν μπορώ. Ο μόνος χρόνος που έχω είναι όταν το παιδί είναι στο σχολείο. Τον αγαπάω τον μικρό αλλά η καθημερινότητά μου, είναι ανυπόφορη. Νιώθω τόσο άδεια που δεν έχω τίποτα να του δώσω. Έχω χάσει τον εαυτό μου και φταίω μόνο εγώ γι' αυτό. Δεν έπρεπε πότε να κάνω οικογένεια. Πάντα καριέρα ήθελα να κάνω. Έχω μετανιώσει εκατό φορές που μπήκα σε αυτήν την διαδικασία. Ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι αχάριστη, αλλά πιστεύω ότι δεν είμαι επαρκής σε αυτόν τον ρόλο.
41