ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την κολλητή μου είμαστε μαζί από μικρά παιδιά. Έχουμε περάσει μαζί πολλά, άσχημα και καλά. Και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν. Τα τελευταία χρόνια κάνουμε πολλή παρέα και με τα αδέρφια της,με τα οποία συμβαίνει το εξής. Προσωπικά είμαι άνθρωπος που με άτομα οικεία τσαλακώνομαι, αυτοσαρκάζομαι κτλ.. Και επειδή με τη συγκεκριμένη παρέα νιώθω οικεία, λόγω της κολλητής, κάνω το ίδιο. Έτσι θα κάνω αστεία, θα γελάσω ίσως με γκάφες μου κτλ. Τα αδέλφια της όμως, δεν ξέρω αν αυτό το έχουν παρεξηγήσει και αρχίζουν τις προσβολές. ''Είσαι ηλίθια'' και ''βλαμμένη'', ''πως είσαι έτσι''. Πριν λίγες μέρες συνέβει πχ το παρακάτω. Είχαμε βγει για βόλτα με τον αδερφό της και εκείνος με το που ξεκινήσαμε δεν σταμάτησε τις προσβολές. Και λέει πράγματα, που σίγουρα αν κάποιος του τα έλεγε θα προσβάλλονταν πολύ.Αυτό που με στενοχώρησε ήταν ότι συνεχώς ανέφερε πράγματα με τα οποία ''παλεύω'' καθημερινά και απλά μου υπενθύμισε την ύπαρξη τους.Με λίγα λόγια και οι δύο βγάζουν τα κόμπλεξ τους πάνω μου. Και νιώθω άσχημα, γιατί πρώτον ως άνθρωπος δεν έχω προσβάλλει κανέναν για να κάνω πλάκα (προτιμώ να είμαι εγώ ο καραγκιόζης, παρά να κάνω κάποιον να νιώσει άβολα) και δεν πρόκειται να αρχίσω να τους τρίβω τα άσχημα τους στα μούτρα γιατί τότε δε θα διαφέρω σε τίποτα από αυτούς.Δεύτερον είμαι σίγουρη πως τέτοιου είδους ''πλάκα'' οι ίδιοι δεν θα δέχονταν ποτέ . Το πρόβλημα μου είναι ότι μετά αποφεύγω κάπως με κολλητή μου, γιατί έχω το κακό πως αν στενοχωρηθώ θέλω να μένω μόνη μου. Το κάνω ασυναίσθητα.ΛΑΘΟΣ ΤΟ ΞΕΡΩ. Της έχω μιλήσει για αυτό το θέμα, αλλά κάθε φορά που βρισκόμαστε όλοι μαζί, συμβαίνουν τα ίδια. Μπορεί ίσως να με πληγώνει που και αυτή με αφήνει ανυπεράσπιστη σε όλο αυτό, αλλά μπορεί και εκείνη να το θεωρεί πλάκα. Απλά επειδή της έχω πει πόσο με στενοχωρεί, περιμένω πάντα μία χείρα βοηθείας, αλλά πάντα χωρίς να έρχεται. Γιατί έχω υπάρξει και εγώ θεατής και μίλησα για να υπερασπιστώ το άτομο εκείνο.. Σας ευχαριστω για το χρόνο σας.