ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και δεν ξέρω τι να κάνω από δω κ μπρος. Ίσως κανείς να μην έχει όρεξη να δώσει συμβουλές, αλλά εγώ θέλω να το βγάλω από μέσα μου. Εμφανισιακά δε μου αρέσει καθόλου. Εξαρχής ήθελα να το ξεκόψω, όμως μου ζήτησε να μιλάμε κι έτσι έγινε. Μιλάμε κάθε μέρα, όποτε έχουμε χρόνο, συχνά ξενυχτάμε μιλώντας στο τηλέφωνο. Έχει μια υπέροχη φωνή, που όταν την ακούω λιώνω κ με γεμίζει με γλυκόλογα κ όμορφα λόγια κ με κάνει αλοιφή... Κάθεται να ακούσει ό,τι προβλήματα έχω, με κάνει να νιώθω καλά, με βοηθάει μόνο κ μόνο που ακούω τη φωνή του. Είναι πολύ καλό παιδί, δε μου χει κρατήσει ποτέ κακία, που καμία φορά ξεσπάω τα νεύρα του σ´αυτόν. Ξέρω ότι με γουστάρει, αλλά του το χω δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρομαι να προχωρήσουμε, κι αυτός εκεί, να μου λέει ότι θα ναι πάντα δίπλα μου κι ας μη με έχει ποτέ. Ξέρω ότι η εμφάνιση δε θα πρεπε να παίζει ρόλο, κι ούτε θεωρώ ότι είμαι τόσο επιφανειακή, αλλά χρειάζεται ο άλλος να σου είναι έστω ουδέτερος... Το συγκεκριμένο άτομο, όμως, είναι από τα πιο άσχημα που έχω γνωρίσει... Κάθε φορά που βρισκόμαστε, αηδιάζω με τον τρόπο που με κοιτάει, με τον τρόπο που ανασαίνει, με τα πάντα... Κ ξενερώνω κ μετά έχουμε θεραπείες μέσω τηλεφώνου για να επανέλθω. Ξέρει πώς νιώθω για αυτόν κ έχω σκεφτεί μήπως θα ήταν καλύτερα να το τελειώσω όλο αυτό, αλλά όποτε του το λέω μου λέει ότι θα πεθάνει αν τον αφήσω. Μακάρι να μπορούσα να ζοριστώ, να τον δω αλλιώς, να γίνει κάτι με μας... Αλλά είναι αδύνατον, με απωθεί τόσο πολύ... Ούτε μπορώ να τον αφήσω, ούτε να του δοθώ. Λέω στον εαυτό μου, πού θα βρεις τέτοιο παιδί, να σε θέλει για αυτό που είσαι, να ξέρει ότι δε θα σε ρίξει στο κρεβάτι κι όμως να σου λέει ότι θα σου κατεβάσει απ´τον ουρανό ένα αστέρι... Κ μετά τον βλέπω κ ανακατεύομαι, νευριάζω που είναι τόσο χάλια, δεν αντέχω να είμαι κοντά του. Το δίλημμα.