ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα να πάρω ένα ποτήρι για να το γεμίσω νερό να πιω. Τη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου, ακούστηκε από την τηλεόραση περίεργα, αναθεματισμένα δυνατά το "φίλα με" του Κραουνάκη. Ακούστηκε ξαφνικά και αποκλειστικά το ρεφρέν του τραγουδιού. Στο άκουσμα αυτής της φράσης και μελωδίας ένιωσα την ύπαρξη και την θύμησή σου να με τυλίγει ολόκληρη ξαφνικά και αστραπιαία για ακόμη μια φορά. Δίχως καλά-καλά να το συνειδητοποιήσω το γυάλινο ποτήρι γλίστρησε από τα χέρια μου και έσπασε σε κομμάτια καθώς έπεσε στο πάτωμα. Ήταν τόσο έντονο αυτό που ένιωσα ώστε τα χέρια μου έχασαν οποιαδήποτε ικανότητα, αισθάνθηκα όλη την δύναμη να φεύγει από μέσα μου.Θυμάμαι να σου λέω, κάπου ανάμεσα στις ατέλειωτες συζητήσεις μας, πως θεωρώ την εικόνα και τον ήχο ενός γυαλιού που σπάει ιδαίτερα ποιητικό. Αυτή τη φορά όμως βλέποντας τα γυαλιά σκορπισμένα στο πάτωμα δεν διέκρινα καμία υφερπουσα ή έκδηλη ποιητικότητα. Το μόνο που ένιωσα στη θέα του σπασμένου ποτηριού ήταν φόβος, γνήσιος φόβος για αυτήν την ανάγκη που ουρλιάζει μέσα μου για εσένα.Μου λείπεις περισσότερο από ποτέ και φοβάμαι πρωτόγνωρα πολύ. Πάντα πίστευα πως μέσα σ' αυτήν την εκ φύσεως αδυναμία μου έβρισκα την δύναμη να επιβιώνω. Κι όντως έχω επιβιώσει από πιο δύσκολες καταστάσεις. Για πρώτη φορά όμως νιώθω πως η δύναμη μέσα μου δεν επαρκεί ώστε να σε ξεχάσω κι αυτό με τρομοκρατεί. Το 2020 θα σε αγαπώ και θα σε θέλω παράφορα, σαν τρελή με την ολοκληρωτική έννοια της φράσης όπως ακριβώς και το 2017, τότε που σε γνώρισα.