Ειχα ακριβως το ιδιο μεχρι μια νεαρη ηλικια "δεν αισθανομουν τπτ ουτε χαρα ουτε λυπη ουτε στεναχωρια ουτε συμπονια" και υπαρχουν ακομα απομεινάρια αυτου του αισθηματος που πιστευω οτι ειναι φυσικο ο καθενας να εχει. Το ξεπερασα αρχικα συνειδητοποιώντας την κατασταση εξηγωντας οταν φτασεις πατο ψυχικα δεν εχεις τπτ απολύτως να χασεις οποτε δοκιμασα πολλα πραγματα. Επαιρνα πιο αυθόρμητες αποφασεις και προσπαθουσα να προκαλεσω μια μεγαλη αντιδραση προκειμενου να ειμαι σε θεση να νιωσω καποια αισθηματα. Ειναι περιεργο να με καταλαβει καποιος που δε το εχει ζησει οπως και οι ανθρωποι του περιγυρου μου οπως και οι ψυχολογοι χωρις να αποκλειω το οτι μου δωσαν μια κατευθυνση στην θεραπεια η οποια μονο εγω μπορουσα να μου δωσω. Τελικα κατεληξα πως οτι εκανα ηταν ανουσιο και πως επρεπε να αλλαξω κατι ριζικα δοκιμαζοντας καινουρια πραγματα που μου κινουσαν το ενδιαφερον γνωρίζοντας καινουριο κοσμο και μιλώντας πιστευω οτι ειμαι σε πολυ καλύτερη θεση απο οτι ημουν. Η δικη μου συμβουλη γινε αυθόρμητη μη σε νοιαζουν οι γνωμες των αλλον βγες εξω ακομα και με την παραμικρη ευκαιρια προσπαθησε να διασκεδασεις και ολο θα κυλήσει απο μονο του με το να αραζεις και να ψαχνεις λυση δε θα γινει τπτ δοκιμασε τον εαυτο σου και τα ορια σου κυρίως ομως ΒΓΕΣ ΕΞΩ και ΓΝΩΡΙΣΕ ΚΟΣΜΟ
30.12.2019 | 18:10
Εσωτερικό άδειασμα.
Νιώθω ένα άδειασμα μέσα στη ψυχή μου και ένα κενό. Δεν νιώθω χαρά, ούτε απελπισία, αλλά νιώθω κενή και λυπημένη. Νιώθω μόνη γιατί στην ουσία είμαι μόνη. Νιώθω αποπροσανατολισμένη, χαμένη στις σκέψεις μου. Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για μένα που με έφθειραν. Λίγο πριν τα 35 δεν έχω βρει τον άνθρωπό μου. Δεν έχω ζήσει κανένα μεγάλο έρωτα. Πολλές φορές λέω στον εαυτό μου πως έπρεπε να τον είχα βρει χρόνια πριν, το σωστό, τον κατάλληλο αλλά δεν στάθηκα τυχερή, εξάλλου δεν γίνονται αυτά που μας προβάλλουν στις ταινίες. Θεωρώ ότι θα ήμουν τώρα καλύτερα, θα είχα ένα άνθρωπο δικό μου να δώσω και να πάρω αγάπη. Δεν ξέρω ούτε που, ούτε πότε, ούτε πως θα τον βρω. Είναι πολύ άσχημο να σου έρχεται μια ελπίδα εκεί που δεν το περίμενες, αλλά καταλήγεις πως ήταν μάλλον ουτοπία, κάτι που νόμισες και χάθηκε πριν καν αρχίσει ουσιαστικά. Και η δημιουργία του ήταν ''μαγική'' σαν να μην ήταν ανθρώπινο χέρι και όπως ήρθε άξαφνα, να φεύγει ξαφνικά και να σου μένει μια θλίψη και να απορείς χωρίς κανείς να μπορεί να σου λύσει τα κενά. Δεν νιώθω απαισιοδοξία, ούτε αισιοδοξία αλλά συχνά ματαιοδοξία. Πολύ απλά έχω ένα αίσθημα κενό, σαν να μην περιμένεις πια τίποτα και απλά ζεις γιατί έτσι είναι η ζωή. Νιώθω κουρασμένη ψυχικά. Με ηρεμεί το πορτοκαλί φως της σόμπας και η ζεστή μου κουβέρτα. Ανάβω και ένα μικρό κεράκι κάτω από το εικόνισμα της Παναγιάς γιατί κάνει ωραία ατμόσφαιρα στο δωμάτιο. Λέω στον εαυτό μου να μη στεναχωριέται, αλλά δεν γίνεται αυτό. Ψάχνω και δουλειά γιατί τα οικονομικά μου είναι ζόρικα αλλά ούτε και εκεί βλέπω φως. Θέλω να μπει η ζωή μου σε μία τάξη γιατί δεν νιώθω καλά έτσι. Το θέμα είναι πως είμαι μάχιμο άτομο αλλά έχω κουραστεί. Σε όλα προσπαθώ αλλά δεν πετυχαίνω και αυτό με αγχώνει και με πληγώνει. Κάνω κάποιες ασχολίες αλλά και πάλι δεν με ευχαριστούν. Κλαίω συχνά, αλλά καιρό πλέον δεν κλαίω, σαν να στέρεψαν και τα δάκρυα. Είναι δύσκολο να μην μπορείς να διαχειριστείς πλέον τα συναισθήματά σου σε αυτά που σε απασχολούν, γιατί δεν γνωρίζω την αλήθεια ακριβώς για να αντιδράσω αναλόγως και αυτό με θλίβει και πνίγει. Και πώς να τη μάθω αφού δεν υπάρχει πλέον ο δίαυλος της επικοινωνίας; Μακάρι απλά να έρθουν καλύτερες μέρες γιατί κουράστηκα.
8
