ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτός είναι ο κόσμος μας, ο δίκαιος, ο ευνομούμενος, ο απόλυτος. 140 ηλικιωμένα άτομα, ψυχές ξεχασμένες από συγγενείς, οικογένειες, υπολοιπόμενοι της ανθρωπιάς της κοινωνίας μας, αφήνονται στο έλεος του σκότους, του ψύχους και της κατάφωρης αδιαφορίας που έμελλε να γευτούν στα στερνά τους. Στερνά ήδη σκληρά από την εγκατάλειψη και την ένδεια, τέτοια που κανείς νέος δε θα μπορούσε να φανταστεί για τον εαυτό μου, παρά μόνο στους εφιάλτες του.Βλέπετε, αυτή η κοινωνία επιφυλάσσει την αυστηρότητά της για τους ήδη αδύναμους και λυγισμένους και χαϊδεύει ανερυθρίαστα πάσης φύσεως λαμόγια που κινούν τα νήματα μιας καλά ταϊσμένης σαπίλας.Τουλάχιστον, αυτοί οι άνθρωποι έχουν δίπλα τους τους φύλακες αγγέλους τους, το ηρωικό προσωπικό που με αυταπάρνηση και ανοιχτή καρδιά στέκονται στο προσκεφάλι τους, έτσι όπως δεν το έκανε κανείς δικός τους ή η κοινωνία της αφθονίας που τους περιβάλλει.Μακάρι να υπάρξει αντίδραση, μακάρι να πρυτανεύσει το αυτονόητο. Πρόκειται για τους παππούδες, τις μητέρες και τους πατέρες μας. Δε γίνεται να τους τιμωρούσε στον επίλογο της ζωής τους, στερώντας τους κοινωνικά αγαθά η έλλειψη των οποίων μπορεί να αποβεί γι' αυτούς μοιραία. Λύπη κι αηδία.