ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενα φιλαράκι μας ανοίγει μπαράκι με ψαγμένες μουσικές επιτραπέζια και πολλά βιβλία για να διαβάζουν οι πελάτες. Σε λίγες μέρες είναι έτοιμος, βάζουμε όλοι οι φίλοι ένα χεράκι μετά τη δουλειά. Άλλος ασχολείται με τον φωτισμό και άλλος με τα τελευταία βαψίματα. Η πόρτα μένει ανοιχτή όταν είμαστε εκεί,όλο και κάποιος φίλος έρχεται να μην τρέχουμε συνέχεια να ανοίγουμε. Αυτές τις μέρες έχουν περάσει τέσσερις φορές κοπέλες και ρώτησαν για δουλειά. Δεν χρειάζεται προσωπικό γιατί έχει την κοπέλα του και τον μικρό του αδερφό, στην ουσία το μπαράκι ανήκει και στους τρεις. Το πρόβλημα δεν είναι που έρχονται και ρωτάνε καλά κάνουν, απλά αναρωτιόμαστε όλοι που πάνε έτσι ντυμένες. Αν ο φίλος μας χρειαζόταν προσωπικό, θα επέλεγε άτομα κοντά στην νοοτροπία του καταστήματος εμφανισιακά. Αυτές οι κοπέλες ενώ βλέπουν τι μπαράκι είναι, βλέπουν τα βιβλία και τον κόσμο που από τώρα μπαινοβγαίνει έρχονται να ρωτήσουν για δουλειά ντυμένες και βαμμένες για μπουζούκια. Αναρωτιόμαστε αν βλέπουν που μπαίνουν και με ποιό σκεπτικό έρχονται έτσι ντυμένες. Είναι όλες γύρω στα 25 και δεν καταλαβαίνουν σε τι χώρο μπαίνουν. Σήμερα ήρθαν δυο παρέα, το μισό στήθος έξω πολύ κοντές φούστες η μια φορούσε μπότες μέχρι πάνω με τεράστια τακούνια, και οι δυο με πολλές στρώσεις βάψιμο και φουσκωμένα χείλη. Ο φίλος μας τους είπε ότι δεν χρειάζεται προσωπικό και ότι αν πάνε σε άλλο μπαράκι σαν το δικό του να ζητήσουν δουλειά να αλλάξουν ντύσιμο. Όταν φύγανε το συζητούσαμε πόσο στον κόσμο τους είναι αυτές οι κοπέλες που δεν βλέπουν διαφορά στα μαγαζιά και πάνε το ίδιο φτιαγμένες είτε πρόκειται για ουζερί για μπουζούκια για μπαράκι ή στην εκκλησία το πάσχα.