ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα και ξεκίνησα να κάνω παρέα με μια συνάδελφο πολύ καλή κοπέλα. Στη δουλειά επειδή απαγορεύεται δεν την είδα ποτέ να καπνίζει. Κανονίσαμε για καφέ και αρχίζει να βγάζει το πρώτο τσιγάρι. Ωχ, λέω απο μέσα μου τη πατήσαμε. Μου λέει εσύ δε καπνίζεις; Όχι της λέω και είχα περάσει ένα αλλεργικό άσθμα σε κάποια φάση που σύχναζα παλαιότερα σε μαγαζιά με πολύ καπνό και μου είπε ο γιατρός να τα αποφεύγω τα μέρη με καπνό. Τότε δεν ηταν ο αντικαπνιστικός.Εμείς εν τω μεταξύ καθίσαμε έξω εκείνη τη μέρα επειδή είχε καλό καιρό και ήλιο.Κάπνιζε αλλά όταν έβλεπε ότι μου ερχόταν ο καπνός το πήγαινε απο την άλλη. Οκ λέω το σημαντικό είναι που σέβεται γιατί και ο σύζυγός μου είναι καπνιστής αλλά σέβεται τους άλλους, ούτε στο σπίτι καπνίζουμε και ζούμε αρμονικά χωρίς πρόβλημα.Ποτέ δεν είχε σταθεί το κάπνισμα πρόβλημα στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Πάντα το υπέμενα για να μην με πούνε περίεργη (γιατί δυστυχώς δεν βλέπουν ότι αυτοί έχουν το θέμα, αλλά εμείς)Πήγα σπίτι της για καφέ, μυρίζει τσιγαρίλα και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν λέω τίποτα, σπίτι της είναι αλλά δεν το άντεχα. Έτσι απέφευγα να πηγαίνω γιατί γυρνούσα και το βράδυ είχα φλέμα στο λαιμό. Την κάλεσα κι εγώ μια μέρα, ήρθε, ξέρει ότι δεν καπνίζουμε σπίτι και έβγαινε μόνη της στη βεράντα συχνά για τσιγάρο.Τώρα με τα κρύα όταν βγαίνουμε θέλει να καθόμαστε έξω να καπνίζει, βγήκαμε και χθες και η σόμπα στο κεφάλι με έκαιγε και τα πόδια μου είχαν ξυλιάσει απο το κρύο. Δυστυχώς δεν τη μπορώ αυτή τη κατάσταση γιατί ένα κωλοτσιγάρο να ορίζει τις ζωές μας; Γιατί ενώ είμαστε μια χαρά αυτό το πράγμα μας δημιουργεί προβλήματα ενώ δεν υπάρχουν; Είναι το τσιγάρο λόγος να μην συνεχίσουμε τη παρέα; Δεν μπορώ να κάθομαι έξω με τέτοιο κρύο, δεν μπορώ επίσης να αναπνέω τον καπνό που δεν επέλεξα να αναπνέω.Κάθε φορά που βρισκόμαστε αγχώνομαι. ΠΛέον δεν έχω διάθεση να βγω και βρίσκω δικαιολογίες. Ξέρει τη θέση μου κ το πρόβλημα υγείας σχετικά με το τσιγάρο.