ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, θα ήθελα τη γνώμη σας πέρα από ένα like ή ένα dislike, γιατί ένας άγνωστος μπορεί να είναι πιο απροκατάληπτος. Πέτρος, 29 εδώ, δεν έχω κάνει ως τώρα κάποια σοβαρή σχέση στη ζωή μου, ίσως γιατί οι γυναίκες που έτυχα στο δρόμο μου δεν εκτίμησαν κάποια πράγματα και με έκαναν να χάσω την εμπιστοσύνη μου ή ίσως γιατί είμαι υπερβολικός στα όσα ψάχνω από εκείνες και δεν θέλω να συμβιβαστώ με κάποια που δεν καλύπτει τα κριτήρια που έχω θέσει. Είμαι παρ' όλα αυτά πάρα πολύ κοινωνικός, με πολλούς φίλους και φίλες, αρκετά ευδιάθετος και καλός στην παρέα, δημοφιλής και έχω αρκετές συμπάθειες και πιστεύω πως με εκτιμούν αρκετά άτομα και με θέλουν στην παρέα τους. Το ζήτημα που αντιμετωπίζω είναι πως δεν αντέχω να μένω τα απογεύματα-βράδια σπίτι, θέλω οπωσδήποτε να βγω ή να βρεθώ με φίλους γιατί άμα μείνω μόνος μου με πιάνει μια τραγική μελαγχολία και αρχίζω και φοβάμαι πως θα περάσουν τα χρόνια και θα με ξεχάσουν όλοι και θα μείνω μόνος στον κόσμο. Αλλά στην χαωτική Αθήνα του 2020 ζούμε, δεν γίνεται πάντα να βγαίνεις 7 στα 7, είναι και το χρηματικό στη μέση κι έτσι ο εξαιρετικά κεφάτος και φιλικός εαυτός μου μετατρέπεται ώρες-ώρες σε μια τραγική φιγούρα και με πιάνει αβάσταχτη θλίψη. Πιστεύετε πως πρέπει να κάνω μια υποχώρηση και να δώσω μια ευκαιρία και σε μια κοπέλα να δοκιμάσω μια σχέση κι ας μην έχουμε τόσα κοινά ώστε να μου φύγει αυτός ο φόβος της μοναξιάς;