ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο σύντροφος μου με τον οποίο συγκατοικούμε εδω και δυο χρονια αποφάσισε μετα τη σχολη του να ανοιξει ξανά την επιχείρηση των γονέων του οι οποίοι έχουν συνταξιοδοτηθεί τα τελευταία 6-7 χρόνια. Δεν πέτυχε γιατι το όνομα το είχαν οι γονεις του και όχι αυτος και παρόλα αυτά δε μου το παραδέχτηκε ποτέ. Στο μαγαζί δεν πατάει μυγα, ενώ λεφτα του δίνουν οι δικοι του και τα φέρνει στο σπίτι για να δείξει τι μεροκάματο εχει. Τον εχω πιάσει να είναι στο σπιτι των γονιών του εν ωρα εργασίας υποτίθεται και η δικαιολογία ηταν οτι τελειωσε πολυ νωρις σημερα και είπε να περάσει να τους δει.Ζουμε απο τα δικά μου και αυτά που του δίνουν οι γονεις του. Του φωνάζω πολλες φορες γι αυτο.. ότι είναι ανέντιμο, ότι είναι νεοτατος και πρεπει να παλεψει για τη δουλεια του, ότι εφόσον δεν λειτουργεί το μαγαζί να το κλείσει και να ψάξει κατι άλλο. Τιποτα εκεινος. Μπορεί να του λενε και οι δικοι του διαφορα επειδη είναι συναισθηματικά δεμένοι με τον χώρο. Ας πιάσει δουλειά ως σερβιτόρος πιο πολλά θα βγάζει. Βασικά ΘΑ ΒΓΑΖΕΙ. Μηπως ειναι καιρος να του δώσω τη βαλίτσα στο χερι;