ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλησιάζω τα 36 και νιώθω αποτυχημένη. Με μια δουλειά που ευτυχώς μου προσφέρει τα προς το ζην αλλά χωρίς να υπάρχει προοπτική εξέλιξης ή καριέρας και μόνη μου στην ζωή. Κάποιοι μπορεί να πουν οτι ίσως κάποτε στο παρελθόν να άφησα το ''καλο και τίμιο παιδί που με αγαπούσε'' για να κάνω την μεγάλη ζωή ή για να μαζέψω εμπειρίες, αλλά ποτέ δεν τα είχα με κάποιον που με αγαπούσε και νοιαζόταν για μένα, άρα αποτυχημένη και στις ερωτικές σχέσεις. Να πω οτι έχασα την προσωπική μου ζωή για χάρη της επαγγελματικής, να πω οκ! Αλλά δεν έχω πετύχει σε κανέναν τομέα!Απο την μία δεν γνωρίζω εύκολα νέο κόσμο, απο την άλλη η εμφάνισή μου είναι τέτοια που μικροδείχνω και με πλησιάζουν αρκετά παιδιά που είναι στην ηλικια των 30. Οι συνομήλικοί μου είτε έχουν σταθερές σχέσεις είτε είναι στο χαλαρό.Σας παρακαλώ, μην αρχίσετε να μου λέτε πως ο έρωτας θα έρθει την κατάλληλη στιγμή, και απο εκεί που δεν το περιμένεις και πως θα έρθει όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου και περνάς καλά μόνη σου και μπλα μπλα μπλα, επειδή έχω απογοητευτεί πάρα πολύ. Μόνη μου κάθε βράδυ σε ένα σπίτι και να σκέφτομαι τι έχουν οι άλλες και βρήκαν κάποιον άνθρωπο να έχουν δίπλα τους;