ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι δυνατόν όταν κάποιος σε πληγώνει σκόπιμα να πει μια συγγνώμη που να έχει νόημα ή αξία; Εμένα αυτό μ'εξοργίζει παραπάνω.Δεν χρειάζεται να τον συγχωρέσεις, δεν είσαι υποχρεωμέν@ να το κάνεις. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις και δεν είναι εύκολο όταν νιώθεις πληγωμένος είναι να βάλεις εσένα ξανά στο κέντρο της ζωής σου και αντί ν' ασχολεισαι με το τι σου έκανε να εστιάσεις σε εσένα, να επεξεργαστείς όσα ένιωσες και να κοιτάξεις πως να βάλεις λίγο φως στη ζωή σου. :)Υ. Γ. Γενικά δεν χρειάζεται να συγχωρούμε τους πάντες. Αν η απουσία μερικών ατόμων είναι η μόνη λύση για να νιώσουμε ήρεμοι, ιδού. Μόνο με τον εαυτό σου είσαι μέχρι το τέλος, οπότε δες γιατί κρατάς την οργή μέσα σου; Αλήθεια, έχεις μιλήσει με κανέναν γι' αυτό που περνάς; Τα γράφεις έστω σ' ένα χαρτί. Επιτρέπεις στον εαυτό σου όσο βρίσκεσαι μέσα σε αυτή την κατάσταση να νιώσει έστω και λίγο καλά ; Να λυγίσει;Υ. Γ. 1 Οι τραυματικες εμπειρίες/σχέσεις, μετά το πέρας τους μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία επαναπροσδιορισμου της σχέσης μας με τον εαυτό μας.

Δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να τον συγχωρέσεις. Νομίζω πως αυτό που χρειάζεσαι είναι να συνειδητοποιήσεις πως η συμπεριφορά του φανερώνει το δικό του επίπεδο και όχι τη δική σου αξία. Με τη συμπεριφορά του δεν μείωσε εσένα αλλά τον εαυτό του.

Να εξωτερικεύσεις τα συναισθήματά σου για να λυτρωθείς. Νιώθεις θυμό; Να του τα ψάλλεις, να ξεσπάσεις για να ελευθερωθείς. Καμία συγχώρεση στο βιαστή της ψυχής μας. Προσωπικά έχω νιώσει αυτά τα συναισθήματα και μάλιστα μέσα στο πένθος του μπαμπά μου. Αηδίασα, τον σούταρα και όχι δεν τον συγχώρεσα και ούτε θα τον συγχωρέσω. Διαφορετική η ιστορία η δική μου, πολύ δύσκολη και ψυχοφθόρα που κατέληξε και σε μήνυση σε αστυνομία. Θεωρώ ότι όσο κρατάμε τα άσχημα συναισθήματα που μας πνίγουν ως θηλιές στο λαιμό καταστρεφόμαστε. Δεν είμαι υπέρ στο να εκδικηθείς αυτόν που σε έβλαψε, αλλά να αντιδράσεις. Η ευχή μου είναι να τα βρει μπροστά του από το Θεό, μοίρα, σύμπαν ( ό,τι πιστεύει ο καθένας ) και απλώς συνεχίζω τη ζωή μου και νιώθω αν όχι ακόμη ευτυχισμένη, τουλάχιστον απελευθερωμένη από ένα μεγάλο εμπόδιο στη ζωή μου και στη ψυχή μου. Ήμουν τυφλή και τώρα βλέπω απλά.

Η συγχώρηση δεν είναι μία ''απλή'' διαδικασία, ούτε η έκφραση δύο λέξεων του στυλ ''σε συγχωρώ''. Θεωρώ πως στην παρούσα φάση, με τόσο πρόσφατη την ανάμνηση των όσων έγιναν, δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, για να μην πω είναι ανέφικτο. Πιστεύω πως ''συγχώρεση'' έρχεται όταν πλέον δε μας νοιάζει κάποιος, εκεί μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο και να το εννοούμε πραγματικά. Και αυτό απαιτεί καταρχάς πάροδο ικανού χρονικού διαστήματος και πλήρη απομυθοποίηση του άλλου. Επί του θέματός σου: ξέσπασε. Είναι ανθρώπινο. Το να είσαι απόλυτα απαθής δεν είναι κατ' ανάγκη ιδανικό, ούτε ''ανθρώπινο''. Και ο χρόνος θα επιδράσει με τον τρόπο που έχω περιγράψει παραπάνω.

Συγχωρεσε τον και θα λυτρωθεις!

αυτά τα ατομακια τα σουταρουμε ......................