Μπήκατε στη φάση της ρουτίνας αλλά υπάρχει ακόμα το συναίσθημα. Δύσκολη φάση διότι νιώθεις μια απογοήτευση και μια ματαίωση των προσδοκιών σου αλλά από την άλλη τρέφεις συναισθήματα για αυτό το άτομο που δε σε αφήνουν να σκεφτείς ψυχρά και να πάρεις δραστικές αποφάσεις πχ να φύγεις. Αυτά τα συνεχή «όχι» μπορούν να γίνουν εφιάλτης μέσα σε μια σχέση. Και κάθε νέο «όχι» μοιάζει σαν να προστίθεται στα προηγούμενα και να δημιουργεί ένα βουνό από πράγματα που δεν αποκτήθηκαν και εμπειρίες που αναβλήθηκαν. Είναι πολύ άσχημη φάση. Χρειάζεται προσπάθεια και από τις δυο πλευρές για να βγειτε από αυτή τη στασιμότητα. Είστε πολύ νέοι ακόμα και πρέπει να περνάτε όμορφα τώρα διότι αυτά τα χρόνια φεύγουν και δε γυρίζουν πίσω. Αν ο σύντροφός σου δεν ανταποκρίνεται πρέπει να βρεις τη δύναμη να το λήξεις κατά τη γνώμη μου. Δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία! Ωστόσο είσαι τυχερή διότι δεν έχετε ουσιαστικές δεσμεύσεις ακόμα πχ γάμο, παιδί, κοινό σπίτι, νοικοκυριό, κοινή ζωή. Υπάρχουν ατομα σαν εσένα εγκλωβισμένα σε ένα γάμο και εκεί είναι τα πολύ δύσκολα! Καλη τύχη και καλό κουράγιο ό,τι κι αν αποφασίσεις!
10.2.2020 | 23:55
Είμαι σε δίλλημα
Είμαι σε σχέση 1 χρόνο, τους τελευταίους 4 μήνες τσακωνόμαστε συνέχεια..χωρίσαμε και 1 φορά και τα ξαναβρήκαμε σε μια βδομάδα Αλλά μετά πάλι τα ίδια.. Δεν μπορώ να πω τον αγαπάω και δεν νιώθω ότι μου έχει τελειώσει το ερωτικό κομμάτι τελείως Αλλά πλέον μιλάμε στο τηλ και δεν έχουμε κάτι να πουμε πέρα από τα τυπικά, από κοντά πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται..μέχρι και το κρεβάτι δεν νιώθω ότι είναι το ίδιο με παλιά. Οι λόγοι που τσακωνόμαστε συνηθως ειναι για βλακειες που θα παρεξηγηθει εκεινος ή αν πω εγώ κάτι που με πειράζει κάπως θα τα κάνει τουμπα θα τα γυρίσει σε εμένα και θα φταίω εγώ επειδή γίνομαι κουραστική και γκρινιάρα και παράλογη που αντέδρασα σε κάτι που μου ήταν δυσάρεστο. Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά.. απ την μια σκέφτομαι ότι μάλλον ήρθε η στιγμή να το ληξουμε γιατί δεν είναι τίποτα το ίδιο με παλιά σαν έχει σβήσει δηλαδή αυτή η σπίθα, σαν να μην υπάρχει πλέον αυτή η ανυπομονησία να δούμε ο ένας τον άλλον κάθε φορά πριν βγούμε και σκέφτομαι ότι είναι απλά μια συνήθεια που δεν μπορώ να την κόψω και πως αν την κόψω απλά θα κάθομαι και θα κλαίω όλη μέρα και από την σκέφτομαι ότι τον αγαπάω και δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια. Αα να προσθέσω πως ίσως και να φταίει το ότι πλέον σαν ζευγάρι δεν κάνουμε τίποτα και είμαστε μόνο 20 χρόνων.. του λέω να πάμε για φαγητό, για σινεμά, για καφέ..οτιδήποτε ακόμα και μια απλή βόλτα στην παραλιακή και 8 Στις 10 φορές η απάντηση του είναι Όχι γιατί βαριέται τότε..με αποτέλεσμα να καθόμαστε όλη μέρα σπίτι και να πιανομαστε από μικροπράγματα και να μαλώνουμε.. Θέλω κάτι πιο χαρούμενο πιο ευχάριστο..τι να κάνω; :(
2
