ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.2.2020 | 16:01

Δεν ζητούσα ποτέ πολλά απο εσένα.

Μου έφτανε η παρουσία σου και με το παραπάνω.Ξέρεις θυμάμαι ακόμα τα όνειρα που κάναμε για το φοιτητικό μας διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη.Εγώ,εσύ και τα όνειρα μας μέσα σε 35 τετραγωνικά,απλά πράγματα.Συμβιβάζομαι και με στούντιο,αρκεί να είμαστε μαζί.Κάθε πρωί να ξυπνάω και να σου φτιάχνω πρωινό γιατί εσύ είσαι παιδί του ύπνου.Να ξυπνάς και να γελάς σαν μικρό παιδί όταν θα βλέπεις το ξερό ψημένο κέικ και εμένα γεμάτη με αλεύρι,ακόμα και στη μύτη και να μου λες πως η προσπάθεια μετράει σπόρε,όπως με αποκαλούσες.Μετα απο πολλή γκρίνια,θα με βοηθούσες να καθαρίσω το χάλι που επικρατούσε στη κουζίνα -ως γνωστός τεμπέλης που είσαι- μετα απο τα κατορθώματα μου.Θα ακολουθούσαν οι βόλτες στην Αριστοτέλους,τα ψώνια μας στην Τσιμισκή,ο καθιερωμένος ελληνικός για να μάθουμε τη μοίρα μας και θα τελειώναμε με φιλιά κάτω απο τον Λευκό.Αφού γυρνούσαμε σπίτι,θα αράζαμε αγκαλιά στον καναπέ είτε λέγοντας ιστορίες απο την παιδική μας ηλικία είτε βλέποντας ταινία -αν καταφέρναμε να βρούμε καμία που να συμβάδιζε με τα γούστα και των δύο μας- μέχρι να μας πάρει και ο ύπνος.Προφανώς και δε θα έλειπαν οι τσακωμοί κάθε βράδυ για το γεγονός ότι κάνω δέκα ώρες να ετοιμαστώ.Θα ξενυχτούσαμε στα Κάστρα κάνοντας όνειρα και πλάνα για το μέλλον μας και θα ακολουθούσαν αξημέρωτες βόλτες στα Λαδάδικα.Και θα ζήλευες όταν ο τύπος απο το διπλανό τραπέζι μου την έπεφτε και θα τσακωνόμασταν όταν η τυπισσα απο την σχολή σου σε έπαιρνε για τις και καλά σημειώσεις.Όταν όμως θα κάναμε έρωτα,όλα θα περνούσαν.Θα ένιωθα την ανάσα σου κάθε φορά που θα σε φιλούσα και συ θα ξεχνούσες τα πάντα σε κλάσματα δευτερολέπτου.Και θα σε ειρωνευόμουν διαρκώς,γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου και συ θα τσαντιζόσουν επειδή δεν αντέχεις την ειρωνεία,εκτός απο τη δική μου,κι αυτή με το ζόρι.Και θα με κοροϊδευες διαρκώς για τις χαζές ερωτήσεις που θα σου έκανα σχετικά με τη σχολή σου.Θα μου το έπαιζες έξυπνος επειδή θα είχες μπει στο Πολυτεχνείο και γω μια ψυχολόγα του πεταματού.Βλέπεις,δε θέλω μεγαλεία.Θέλω εσένα,θέλω εμάς.Να ξεπεράσουμε μαζί κάθε ανασφάλεια.Να σου δώσω όλα όσα σου αξίζουν.Να σε κάνω να πιστέψεις στον εαυτό σου γιατί διάολε μπορείς να τα καταφέρεις.Έχεις το πιο έξυπνο μυαλό και την πιο αγνή ψυχή.Σ'αγαπάω μωράκι.
2
 
 
 
 
σχόλια
Χμμμ... Όλα αυτά για μένα;Με συγκινείς,αλλά μόνο λεκτικά...Στην πράξη,άστα να πάνε καλύτερα,γιατί θα πονέσεις αν σου αναλύσω τι ακριβώς κάνεις.Όχι ότι δεν τα ξέρεις...απλά νομίζεις ότι δεν τα καταλαβαίνω...Δυστυχώς όμως,όλα τα βλέπω...Αλήθεια που θα με πας να γιορτάσουμε;
Scroll to top icon