Παρακολούθησα χθες με ενδιαφέρον την είδηση της διπλής μαστεκτομής της Αντζελίνα Τζολί και το μετέπειτα κύμα που αναπόφευκτα ξεσήκωσε. Αναμενόμενο. Ένα χρυσοτόκο people story όπως τα λένε οι αμερικάνοι μιας A-list χολλυγουντιανής σταρ και η ασθένεια-σταρ του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού ο καρκίνος ήταν αναμενόμενο πως ευρισκόμενα στο ίδιο κόντεξτ και μιντιακά θα είχαν κολλοσιαία αποδοτικότητα αλλά και στενά ιατρικά θα προκαλούσαν τεράστιες συζητήσεις.
Κατά πόσο η προσωποπαγής εμπειρία της ασθένειας (της κάθε ασθένειας τελικά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) έχει την δυνατότητα να δράσει ως παράδειγμα και γενικός προληπτικός κανόνας βέβαια είναι μια κεντρική συζήτηση. Το άρθρο της Τζολί κάτι τέτοιο επιχειρούσε να κάνει και είναι κατανοητό από την πλευρά της ηθοποιού. Ειδικά σε μια κοινωνία όπως η αμερικάνικη όπου έστω και η χειλική προφορά της λέξης "νόσος" αρκεί για να διαρρήξει την λαμπερή επιφάνεια του χολλυγουντιανού λούστρου και να ρηγματώσει με τρόπο καθοριστικό την ειδωλολατρική σχέση του σταρ με την μάζα.
Μην ξεχνάμε πως το αμερικάνικο σύστημα παραγωγής διασημοτήτων ναι μεν έχει αλλάξει από την εποχή των μεγάλων χολλυγουντιανών στούντιο και των αρχετυπικών σούπερ σταρς (Μέριλυν, Μπράντο, Τζέημς Ντιν) έχοντας προσαρμοστεί κι αυτό με τη σειρά του στις αλλαγές που συντελέστηκαν στην Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες και την καταιγιστική ριαλιτοποίηση που επέφερε το διαδίκτυο ωστόσο στους βασικούς τους αξιακούς πυλώνες μένει σχετικά ίδιο.
Ο χολλυγουντιανός σταρ γίνεται αντικείμενο λατρείας ή αντικείμενο μείωσης κι άρνησης περίπου με τον τρόπο που γινόταν και ο παλιότερος συναδελφός του. Απλά τώρα έχουν αυξηθεί γεωμετρικά (και κάπως ανέλεγκτα από το κεντρικό σύστημα μάρκετινγκ) οι περιφερειακοί πόλοι οι οποίοι αναλαμβάνουν να φέρουν και να μεταδώσουν το μήνυμα του σταρ.
Στην περίπτωση της Τζολί αυτή η συνθήκη είχε εγκαθιδρυθεί σχετικά νωρίς στη καριέρα της. Ήταν όμως μετά τον γάμο της με τον άλλο σούπερ πόλο του τωρινού χολλυγουντιανού οικοδομήματος, τον Μπράντ Πιτ που αυτή η συνθήκη εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα ύψη. Οι 2 τους ξαναλανσάρισαν για το millenium παγκόσμιο κοινό ποιότητες, αισθητικές και τρόπους μαρκεταρίσματος αρχετυπικών χολλυγουντιανών σταρς όπως το ζεύγος Λιζ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον.
Μια bigger than life δηλαδή περσόνα η οποία πρωταγωνιστεί στην δικιά της προσωποπαγή ταινία και η οποία εκτυλλίσσεται χρονικά και σημασιολογικά ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγεται να διανεμηθεί. Έτσι μπορεί να μη θυμόμαστε ακριβώς το υποκριτικό στίγμα της Τζολί (το οποίο άλλωστε έχει ατονίσει σε σχέση με τον "ρόλο" Τζολί) αλλά έχουμε ποτιστεί μέχρι τελευταίας πληροφοριακής ρανίδας για κάθε της ενασχόληση, υιοθεσία, φωτογράφηση κτλ. Ειδικά στις φωτογραφήσεις το ζεύγος επέλεξε την πλήρη "κινηματογραφοποίηση" της σχέσης τους. Υποδύθηκαν και ακόμα υποδύονται άψογα το Μεγάλο Ιερατικό Χολλυγουντιανό Ζεύγος μέ την κάθε σημασία της λέξεως.
Η εποχή βέβαια δεν σηκώνει σκέτες αυτοαναφορικές εικονολατρείες. Το πόπολο θέλει ναι μεν να θαυμάσει και να λατρέψει αλλα θέλει παράλληλα να ταυτιστεί και να νιώσει κοντά με τα ειδωλά του και το ζεύγος το γνωρίζει καλά αυτό και έτσι το απαραίτητο -ιλουστρέ- κοινωνικό στίγμα προωθείται παράλληλα.
Έχει το δικαίωμα λοιπόν η Τζολί σε αυτό το κεφάλαιο της προσωποπαγούς ταινίας με πρωταγωνίστρια την ίδια να διανείμει το προληπτικό της μήνυμα για τον καρκίνο χρησιμοποιώντας το σώμα της ως μεταφορά και την είδηση του στηθικού ακρωτηριασμού της ως ένα αφυπνιστικό τρικ που με το σοκ που προκαλεί στο (πρώτο) ακουσμά του κινεί το δέκτη να επιζητήσει πληροφορίες και γενικότερα να ενδιαφερθεί πιο ενεργά γύρω από την θεματική του καρκίνου;
Κατά την δικιά μου άποψη σαφώς και το έχει. Άλλωστε δεν πρόκειται για μια διαδικασία που είναι παιχνιδάκι. Το θέμα είναι πως ακριβώς την κάνεις να μη φανεί παιχνιδάκι όταν αναπόφευκτα το χολλυγουντιανό σου επίχρισμα την γκλαμουροποιεί με τον τρόπο του Μίδα και της δίνει μια παγκόσμια επικοινωνιακή δυναμική η οποία είναι πολύ δύσκολο να μην ξεφύγει σε ατραπούς μίμησης. Μίμηση, αναπαράσταση, αναλογία. Οι βασικοί πυλώνες του fame system made in USA και ίσως λόγω διαδικτύου και παγκόσμια πια.
Η (κοινωνική) βιοψία θα δείξει αν η Τζολί πέτυχε τον στόχο της ή το παραδειγμά της αλλοιώθηκε από τους δέκτες του. Μέχρι τότε η Εικόνα και το Φαντασιακό θα συνεχίζουν το γνωστό παιχνίδι τους.
'Οποιος έχει γνώση και εμπειρία, θα ευχαριστούσε οποιονδήποτε μετέδιδε μηνύματα πρόληψης και θεραπείας. Επιπλέον, θα ευχαριστούσε όποια γυναίκα παραδεχόταν δημόσια ότι έχει προβεί σε στηθικό ακρωτηριασμό(Πόσο λάθος και απαράδεκτη έκφραση.Όχι περίεργη κε Δημοκίδη.)Πόσο μάλλον την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου.Ακόμη, κε Δημοκίδη, φυσικά και έμεινα στην αφόρητη επιφάνεια που επέβαλε το άρθρο του συνεργάτη σας. Μήπως δεν το διαβάσατε προσεκτικά; Τυγχάνει να μην συνηθίζω να δέχομαι παράπονα για την αντιληπτική μου ικανότητα.Κε Μιχαήλ. Αν έχετε γνώση και εμπειρία της μαστεκτομής και της νόσου στην οικογένειά σας , ειλικρινά λυπάμαι ,καλή δύναμη και καλή επιτυχία. Δεν ξέρω αν χωρεί κάτι άλλο πέρα από αυτό.
Nαι, πολύ ωραία τα γράψατε .Τί ''σταρ νόσος'' τί ''στηθικός ακρωτηριασμός'', τί ''πόπολο''. Εύχομαι ο κυνισμός σας να παραμείνει αλώβητος. Είναι προφανές πως δεν έχετε γνώση και εμπειρία για το τί σημαίνει μαστεκτομή. Πρακτικά, σωματικά , ψυχολογικά, σημειολογικά. Και ελπίζω να μην αποκτήσετε.Από την άλλη , επειδή οφείλετε να έχετε γνώση και εμπειρία των γραφόμενων σας και της δημοσιότητας που απολαμβάνουν, τολμώ να πω , πως το άρθρο σας είναι από τα πιο χυδαία, που τουλάχιστον προσωπικά, έχω διαβάσει ποτέ.Θα έπρεπε να γνωρίζετε,πως δεν αποτελούν όλα τα θέματα πεδίο επίδειξης γλωσσοπλαστικών ικανοτήτων.
Αγαπητέ κύριε (και συγγνώμη που χώνομαι ενώ απευθύνατε την παρατήρηση στον συγγραφέα του άρθρου και όχι σε μένα).Το να κάνεις μια ανάλυση στην οποία χρησιμοποιείς ασυνήθιστες λέξεις δηλώνει κυνισμό;Πώς τολμάτε να δηλώνετε "Είναι προφανές πως δεν έχετε γνώση και εμπειρία" σε κάποιον που δεν γνωρίζετε - και που τυχαίνει να ΕΧΕΙ και γνώση και εμπειρία στην οικογένειά του;Και σας πείραξε το στυλ γραφής κατά τα άλλα;Πόσο στην επιφάνεια μείνατε, τελικά.
Είναι γνωστο τοις πασι πως η χυδαιοτητα ειναι ενα απο τα κυρια χαρακτηριστικα μου. Παει μαζι με τη κυνικη γλωσσοπλαστελινη που χρησιμοποιω. Θα επιχειρησω να τ' ακρωτηριασω προληπτικα και θα επανελθω;-)
Ακόμα κι αν ο κ.Κορόμπος θεωρεί πως το κείμενό σου, Πάνο, είναι χυδαίο...δεν θα ήταν ομορφότερο αντί ειρωνίας σε κάποιον που έχει βιώσει τον καρκίνο κοντά του, από κάποιον που επίσης έχει βιώσει τον καρκίνο κοντά του (κατά τα λεγόμενα του Άρη), μια πιο..."ανώτερη" απάντηση; Πιό...συμπονετική να το πω;Άρη, εγώ μπορώ να αντιστρέψω το ερώτημα περί στάσης στην επιφάνεια: από το (ελπίζω πανθομολογούμενο) ουσιαστικό της αφύπνισης γύρω από το θέμα, γιατί να σταθούμε στην επιφάνεια της (πιθανά ιδιοτελούς) επικοινωνιακής διαχείρισής του από την Αντζελίνα;
Τι σημαίνει αν έχει δικαίωμα η Τζολί να αφυπνίσει τον κόσμο? Θνητοί άνθρωποι είναι οι σταρ, ζουν, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν. Μαγκιά της που βγήκε και μίλησε για την μαστεκτομή, προσωπικά σαν γυναίκα έκατσα και διάβασα όλο το άρθρο και από μέσα μου συχτίριζα τον εαυτό μου που έχω αναβάλει μια μαστογραφία που έπρεπε να κάνω εδώ και 2 χρόνια. Η αφύπνιση απ' όπου και αν προέρχεται είναι καλή, ας μη βλέπουμε παντού δόλο.
σχόλια