Κάνε τα χαρτιά σου στα παιδαγωγικά.Όταν μπορέσεις κάνε μαθήματα φωνητικής.Ασχολήσου με παιδική χορωδία και οργάνωσε την (κάνε κύκλο και όταν θεωρείς ότι μπορείς κάνεις και τη δική σου σχολή), είναι και αυτό μία δημιουργική ιδέα που θα σε βελτιώσει και στο αντικείμενο που σπούδασες και στο τραγούδι που τόσο σου αρέσει.Δεν ξέρω αν φανταζόσουν πίστες και μπουζούκια αλλά εκεί υπάρχει πολύ σάπιο σύστημα.Το ξέρω από πολύ ταλαντούχο φίλο.. Πάντως έχε υπόψιν ότι ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα πόσο μάλλον που είσαι μόλις 30!!
18.2.2020 | 11:47
Ονειρα χαμενα?
Εφτασα στην κρισιμη ηλικια των 30 και θελοντας και μη κανω απολογισμο...θυμαμαι πριν 15 χρονια που ονειρευομουν να γινω τραγουδιστρια και ηταν μεγαλη μου αγαπη αυτο...αντικειμενικα θεωρω οτι δεν ειμαι η πρωτη φωνη ομως θα στεκομουν αξιοπρεπως με μαθηματα φωνητικης...δυστυχως ομως λογω καταστασεων που βιωσα αναγκαστηκα να κανω δουλειες που για να επιβιωσω βοηθωντας και την οικογενεια μου, περασαν τα χρονια χωρις να το καταλαβω...αυτη τη στιγμη σταματησα να δουλευω και ειμαι ταμειο...δε θα ειμαι για παντα, θα κανω τα χαρτια μου για αυτο που σπουδασα(παιδαγωγικα) αλλα νιωθω οτι ανηκω αλλου...Εδω και 1μιση χρονο ειμαι με εναν υπεροχο αντρα και θελω να κανω οικογενεια μαζι του και οταν του τραγουδουσα μου ειπε οτι αν ειχα καποιο στηριγμα απο τα 15 με 20 μου χρονια θα ειχα καταφερει πολλα...ειναι κατι που παντα πιστευα και γω και οταν μου το πε και αυτος με εβαλε σε στεναχωρια και σκεψεις...με ποιο τροπο θα μπορουσα να κανω αυτο που μ αρεσει?ισως η ζωη μου ηταν διαφορετικη αν τα ειχα γραψει ολα απο παλια...δεν ξερω...λετε να προσπαθησω να προωθησω τον εαυτο μου μεσω youtube και ο.τι γινει?ωρες ωρες λεω ενταξει ετσι ηρθαν τα πραγματα...αλλες στιγμες λεω ομως οτι μια φορα ζουμε και φευγοντας απ αυτη ρη ζωη θα πρεπε να ζησουμε οσα ακριβως θελαμε..
6
