Εσύ που έγραψες την εξομολόγηση έχεις κάποιο email επικοινωνιας; για να μιλήσουμε για το θέμα που έγραψες.
19.2.2020 | 16:11
απογνωση
Υπάρχει ένα μεγάλο διάστημα στη ζωή μου, όπου βιώνω κρίσεις πανικού και εν συνεχεία κατάθλιψη. Η τελευταία προσπάθεια ψυχοθεραπείας κατέρρευσε καθώς η ψυχολόγος με παρέπεμψε σε ψυχίατρο θεωρώντας πως πρέπει να λάβω κάποια αγωγή προκειμένου να σταθεροποιήσω τα συναισθήματά μου και να μπορέσω να μπω σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, λήψης αποφάσεων κλπ. Το χειρότερο όμως είναι η αντιμετώπιση των γύρω μου. Κατανοώ , ως ένα σημείο, πως είναι δύσκολο κάποιος που βρίσκεται έξω απο αυτή την κατάσταση να καταλάβει πως μου είναι δύσκολο να πάω στη σχολή( γενικώς να βγω απο το σπίτι), να μπω στο μετρό , να παρεβρεθώ σε κοινωνικές συνευρέσεις(έχω να δω τους φίλους μου πάνω απο 1 χρόνο, γιατί ντρέπομαι να τους εξηγήσω). Κατανοώ πως δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι να νιώθεις οτι πνίγεσαι, οτι η ζωή σου λεχει τεειώσει, οτι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα καλό, οτι ποτέ δε θα νιώσεις καλύτερα, οτι κάνεις εμμετούς, οτι έχεις ταχυπαλμίες κλπ. Μέσα σε όλο αυτό όμως θέλω οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου να καταλάβουν. Χωρίς να με κρίνουν, χωρίς να με χαρακτηρίσουν ανίκανη να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες η δειλή. Δεν ξέρω τι να κάνω πια...
13