ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ερχεται ο καιρος να βγω για πρακτικη κ να τελειωσω τη σχολη να παρω το πολυποθητο πτυχιο.Τοσο καιρο σταυροκοπανιομουν να περασω τα μαθηματα,να βγω για πρακτικη και να την κανω στην πρωτευουσα,να φυγω απο τον τοπο καταγωγης μου.Τωρα π αρχιζουν τα διαδικαστικα αγχωνομαι.Πρεπει να βρω εργοδοτη αμεσα.Να παρω παραιτηση απο τη δουλεια π ειμαι τωρα.Να πω στην οικογενεια μου οτι θα μετακομισω Αθηνα(καρδιακο θα παθουν παντα μια ζωη με ειχαν μαντρωμενη να με ελεγχουν).Απο 17 χρονων ειχα ονειρο να φυγω.Μια ζωη ημουν πιεσμενη.Δν περασα με πανελληνιες εκτος της πολης μ οποτε αναγκαστικα αλλα 4 χρονια να ανεχομαι το μαντρωμα.Πιστευα πως αν δουλεψω θα γινω ανεξαρτητη.Αλλα παλι εχουν τροπο να με ελεγχουν.Η μονη μ ανασα ειναι η πρακτικη.Η λυτρωση.Στρωθηκα στη δουλεια οκταωρα και δεκαωρα στο μεροκαματο,καθε βραδυ διαβασμα ως τις 4 με καφεδες για συντροφια,με μονο ονειρο να φυγω.Οι βαθμοι βγηκαν.Τα περασα ολα αρα δν με εμποδιζει τιποτα.Βρηκα πανω απο 20 επιχειρησεις τις τελευταιες 2 μερες εστειλα βιογραφικα αλλα απαντηση ακομα δν εχω κ αγχονομαι.Πρεπει να βρω κ ενα οικονομικο διαμερισμα.Θα τα κανω ολα με τα δικα μ λεφτα,γιατι οι δικοι μ δν θα δωσουν δεκαρα τσακιστη αν μαθουν οτι φευγω.Και σε αυτο μενω αμετακλιτη.Δν καθομαι παραπανω εδω.Θελω να ζησω,να ξεχασω ολα οσα περασα στο σπιτι μου γτ ηταν πολλα και αξεχαστα.Να ζησω ελευθερη,να ξυπναω με το αγγιγμα του ηλιου.Και επισης,να ξανακερδισω τον αντρα που αγαπω,μενει κ αυτος πρωτευουσα...Λογοδοθηκαμε πριν 1 μηνα αλλα μαλωσαμε μετα κ ακομα δν μιλαμε.. Εννοειτε πως κ εκει το χερακι τους εβαλαν οι δικοι μου καθως θεωρουν πως αυτοι μπορουν να διαλέξουν με ποιον θα με παντρεψουν.Θελω απλα να φυγω,να μην μου σταθουν εμποδιο και να μην αρχισουν τον ψυχολογικο πολεμο,να με αφησουν ησυχη.Εζησα ολα τα δεινα π μπορει να ζησει ενα παιδι μαζι τους.Ως εδω.ειμαι 23 χρονων γυναικα και θα κανω τη ζωη μου.