ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλείνω σιγά σιγά 3 μήνες θεραπείας με φάρμακα βαριά που με έχουν αλλάξει τόσο μέσα μου όσο και εξωτερικά. Έχω πάρει κιλά και έχω γίνει σαν νταούλι, η διάθεσή μου κυμαίνεται μεταξύ διαύγειας και σύγχισης, τα βράδια δυσκολεύομαι να κοιμηθώ και ζω μόνιμα με το άγχος του αν και πότε επιτέλους θα γίνω καλά.Σήμερα είχα ακόμα μία υποτροπή, ξύπνησα με πόνο στο κεφάλι που μπορεί να σε τρελάνει. Πήρα την ένεσή μου και περιμένω για άλλη μία φορά υπομονετικά να νιώσω έστω λίγο καλύτερα, να χαρώ λίγο τη ζωή μου ως 30 χρονών άνθρωπος με όνειρα και στόχους. Αν φύγει ο πόνος υπόσχομαι να χαρώ την κάθε στιγμή χψρίς τον πόνο, υπόσχομαι να είμαι ήρεμη, υπόσχομαι να συνεχίσω να προσπαθώ χωρίς να απελπίζομαι. Βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια στους δικούς μου και είπα να τα πω εδώ. ΥΓ: χαρείτε τη ζωή γιατί σαν την υγεία δεν έχει! Όλα λύνονται αν έχεις την υγεία σου!