ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους όσους διαβάζουν την "εξομολόγηση" μου, καλύτερα πρόβλημα μου κάπως.. Είμαι 20 χρονών κοπέλα και σπουδάζω στο 3ο έτος και ασχολούμαι επιπλέον με τη μουσική κάτι που λόγο περιορισμένου χρόνου τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορώ να κάνω σε μεγάλο βαθμό όπως θα ήθελα και με στεναχωρεί ιδιαιτέρως, όμως ακόμα αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της καθημερινότητας μου μιας και τα ακουστικά μοιάζουν να είναι η μόνιμη επέκταση των αυτιών μου από την στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι και να με πάρει ο υπνος. Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι πολύ ευγνώμων για την ζωή και την καθημερινότητα μου. Η οικογένεια μου και εγώ είμαστε πολύ δεμένοι και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον σε όλα, έχω μια καταπληκτική παρέα από κολλητούς μου φίλους εδώ και πολλά πολλά χρόνια και έχουμε απομακρύνει όσα άτομα μας έφερναν προβλήματα στα χρόνια του σχολείου μακριά μας και πλέον δεν μαλώνουμε ποτέ... γενικότερα είμαι και πολύ ανοιχτό άτομο όταν κάποιος με πλησιάζει οπότε εχω και αρκετούς γνωστούς και πολλές παρέες. Επιπλέον κατάφερα να περάσω σε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο και τμήμα. Να τονίσω τέλος ότι παντα ήμουν fangirl απο σχεδόν όλους τους τραγουδιστές, τραγουδιστριες, συγκροτηματα και ραππερς και τα τελευταία 3 χρόνια εχω βρει ένα συγκρότημα που αγαπάω πολύ και καταφέρνει με την μουσική του και το online υλικό τους να με υποστηρίζει τόσο όσο οι άνθρωποι δίπλα μου και μέσα από αυτό γνώρισα και ένα καινούργιο είδος μουσικης στο οποίο είμαι ευγνώμων που έσωσε τα φοιτητικά μου χρόνια (θα το εξηγήσω παρακάτω) Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω απίστευτους ανθρώπους στο πλάι μου και είμαστε υγιείς και καλά μεταξύ μας. Αυτό άλλωστε προσεύχομαι και κάθε βράδυ να είναι καλά οι δικοί μου, οι φίλοι μου, το αγαπημένο μου συγκρότημα και οι δικοί τους άνθρωποι, να έχουμε ένα σπίτι και να μην μαλώνουμε καθώς όλα τα άλλα τα βρίσκουμε. Πρέπει να τονίσω επίσης ότι πάντα ήμουν πολύ χαρούμενο και χαμογελαστό άτομο και ευχάριστο και δεν είχα κανένα θέμα στα χρόνια του σχολείου και εγώ και η παρέα μου ειμασταν αρκετά περιζήτητοι και όλοι ζητούσαν να βγαίνουν μαζί μας έξω και να κάνουν καθημερινά πράγματα μαζί μας μιας και είμαστε καλά άτομα και μακριά από το κάθε δήθεν της εποχής μας. Μέχρι στιγμής θα έλεγε κάποιος ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα και ότι δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ καθώς η ζωή μου σε άλλους μοιάζει ιδανική, όμως το μεγαλύτερο μου θέμα το δημιουργώ εγώ ή ίδια στον εαυτό μου. Είμαι πολύ αγχώδης άτομο και πιέζω τον εαυτό μου πάρα πολύ. Εφτυσα αίμα να τελειώσω το σχολείο χωρίς να πάθω κάτι χειρότερο από άπειρες κρίσεις πανικού και αμέτρητες νύχτες χωρίς ύπνο και ψυχοσωματικα προβλήματα. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων και είδα ότι δεν πέρασα εκεί που ήθελα μια ζωή όπως παραδόξως δεν απογοητευτηκα αλλά ένιωσα περήφανη και αντί να πάρω την απόφαση να ξαναδωσω για να επιτύχω τον στόχο που είχα από μικρή, πήρα την επιτυχία μου αυτή στα χέρια και έφυγα όπως και η παρέα μου για τις σχολές που περάσαμε. Στην αρχή ήταν όλα τέλεια το είχα πάρει πολύ ζεστά, έκανα παρέα στο καινούργιο μέρος που θα εμένα λόγω σχολής από την πρώτη μέρα, προσαρμοστηκα πολύ γρήγορα στο καινούργιο περιβάλλον και στη σχολή και είπα στον μπαμπά μου να γυρίσει πίσω στο σπίτι μας από την δεύτερή μέρα καθώς ήταν περιττό να χάνει μέρες από την δουλειά του για να είναι σίγουρος ότι είμαι καλά.. Και έτσι κάπως πέρασε το πρώτο εξάμηνο και το δεύτερο με πολλές παρέες, έξω, καινούργια ζωή κλπ κλπ. Όμως ενώ νόμιζα ότι είχα αφήσει τα ψυχολογικά μου προβλήματα πίσω ξαναχτύπησε το άγχος στις εξεταστικές και αμφιβολίες για το αν θέλω να σπουδάσω όντως αυτό που πέρασα και αν έκανα καλά που δεν ξαναεδωσα και επιπλέον τύψεις που δεν μου έλειπαν πολύ οι γονείς μου στις αρχές και μαρεσε να είμαι μόνη μου ενώ είχα συνηθίσει ένα συνοστισμενο σπίτι.. Η απόδοση μου στο πρώτο έτος δεν ήταν καλή συνεπώς και κάπως έτσι αποφάσισα να το αφήσω πίσω και να περάσω ένα όμορφο καλοκαίρι... Όταν επέστρεψα για το δεύτερο έτος οι αποτυχίες στα μαθήματα με έριξαν πολύ καθώς ενώ διάβαζα πολύ δεν ειχα την Κατάλληλη απόδοση, επιπλέον οι φίλες που έχω από τη σχολή άρχισαν να έχουν η καθεμία δικά τους προβλήματα τα οποία έμοιαζαν να τα βγάζουν σε μένα που έκρυβα τα δικά μου και ζήλευαν ότι ήμουν χαρούμενη όπως άλλωστε μου είπαν πάνω σε καβγά μας.. Αυτό με έριξε ακόμα περισσότερο γιατί δεν είχα συνηθίσει να μου φέρονται άσχημα φίλοι μου μιας και έχω την καλύτερη παρέα κολλητών αγόρια και κορίτσια μαζί, και είναι πρώτη φορά που άκουσα "θέλω και σε σένα να γίνει κάτι να δεις πως είναι έχουμε όλες θέματα αλλά εσύ είσαι μονίμως χαρούμενη". Με πλήγωσε αυτό καθως και εγώ έχω θέματα αλλά δεν τα λέω σε εκείνες γιατί δεν της αισθάνθηκα ποτέ κολλητές μου και η μόνη πρόθεση που είχα να είμαι χαρούμενη ήταν να τους φτιάχνω την διάθεση και να ξεχάσουν τα δικά τους προβλήματα. Οι ίδιες φίλες με γέμισαν ανασφάλειες για την εξωτερική μου εμφάνιση που ποτέ δεν είχα... Τότε άρχισα να σκέφτομαι ότι η εμφάνιση μου φταίει που δεν είχα κάνει ποτέ κάτι με κάποιο αγόρι μέχρι στιγμής.. Δεν είχα ποτέ ανασφάλειες και ήμουν χαρούμενη με τον εαυτό μου και πότε δεν θεώρησα το ότι δεν είχα κάτι με κάποιον μειονέκτημα σε σχέση με άλλες κοπέλες που είχαν έμπειρες και σχέσεις.. Είμαι και λίγο το κλισέ άτομο που δεν πιστεύει στον έρωτα τα σάλια και τα μέλια και δεν έχω νιώσει ποτέ κάτι δυνατό για κάποιον.. Ακόμα πιστεύω ότι όλοι απλά καταλήγουμε με κάποιον γιατί απλά πρέπει να μην μείνουμε μόνοι μας και πότε δεν κυνήγησαν κανέναν.. Με βλέπω σε σχέση αφού έχω κατασταλάξει σε σταθερή δουλειά και καριέρα και είμαι περήφανη για μένα και μπορώ να με στηρίξω.. αυτο οδήγησε στο να κάνω εξαντλητική δίαιτα και να χάσω αρκετά κιλά για να συμβαδιζω με εκείνες και τα πρότυπα τους και από τότε είναι σαν να θέλω να βρω κάποιον για να πάρω την επιβεβαίωση ότι μπορώ και εγώ και ότι δεν είμαι άσχημη η κάτι ενώ ποτέ δεν επιδιωκα κάτι τέτοιο κι έλεγα αν είναι να έρθει κάτι ας έρθει... Μαζί με αυτά και τις αποτυχίες στη σχολή ήρθε κάτι καλό... Πήγα ένα ταξίδι για να κάνω distressing και είδα live το αγαπημένο μου συγκρότημα εκεί.. Γύρισα για το 3ο έτος ανανεωμένη εμφανισιακά και ψυχολογικά... Γνώρισα και ένα αγόρι και όλα πήγαιναν πολύ καλά αλλά κλασσικά για άλλη μια φορά όσες φορές προσπάθησα να ξεκινήσω κάτι με αγόρι κατέληξε ασχημα πριν καν ξεκινήσει χωρίς να φταίει κανείς μας όμως.. Με έριξε αυτό και το γεγονός ότι κάποια πολύ κοντινά μας άτομα άρχισαν να απομάκρυνονται και έφυγαν επίσης με έκανε να έχω άλλες ανασφάλειες πλέον μιας και τα κιλά δεν είναι θέμα πλέον για μένα. Τώρα άρχισα να περνώ τα πάνω μου και να περνάω μαθήματα στο πανεπιστήμιο καθώς βρήκα τρόπους να ξεγελά το άγχος μου και την απόσπαση προσοχής μου, έχω αρχίσει να κοιμάμαι καλά και εβγαλα πολλά άτομα από τη ζωή μοη κρατοντας μόνο την οικογένεια μου και την κολλητή μου παρέα.. Έδωσα και άλλη μια ευκαιρία στις φίλες μου από το πανεπιστήμιο αφού μου ζήτησαν συγνώμη.. Θα κάνω και πρακτική και με τα λεφτά που θα πάρω σκοπεύω να ξαναδώ το αγαπημένο μου συγκρότημα αλλά με την κολλητή μου αυτή τη φορά και σε καλή θέση καθώς τους χρωστάω πολλά.. Πάνω κάτω αν δεν ήταν αυτοί να μου κρατάνε συντροφιά με τη μουσική τους στην καθημερινότητα μου και με τα δικά τους βιώματα δεν θα είχα βρει πάλι τον παλιό μου χαρούμενο εαυτό, ούτε κουράγιο να δω τη σχολή με άλλο μάτι ούτε και να αρχίσω μια σ τη διατροφή χωρίς να εξ αντλούμε και να κάνω σωστά τις αλλαγές στο σώμα μου... Ενώ είμαι ξανά χαρούμενη τώρα ξεκινάνε αλλά άγχη, για το πτυχίο, για το αν θα συνεχίσω να τα πηγαίνω καλά στη σχολή τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν, αν θα βρω κάποια δουλειά και τα άλλα τόσα πράγματα που θέλω να κάνω στην ζωή μου και η τάση να θέλω κάποιο αγόρι δίπλα μου το οποίο μου φαίνεται περίεργο για μένα... Δεν έχω καμία εμπειρία με αγόρι από παραπάνω πράγματα και αισθάνομαι κάπως μειονέκτηκα μιας και στην εποχή μας τα αγόρια "δε σε περνούν χωρίς προϋπηρεσία" όπως λέμε με την παρέα μου για να διακομοδισουμε την κατάσταση... Είμαι καλό άτομο και στεναχωριεμαι όταν με πιέζω αλλά άλλο τόσο είμαι και ξέροκεφαλη και δεν θέλω να επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο για να λύσω εντελώς το άγχος μου η τις αμφιβολίες μου και την πίεση προς τον εαυτό μου.. Δεν αισθάνομαι χαρούμενη και αισθάνομαι κενή αλλα ταυτόχρονα είμαι πολύ αναίσθητη και δεν με επιρεαζουν όλα αυτά πάρα μόνο όταν με πιάσει μια στο τόσο αλλά και αυτό το λίγο με πονάει... Δεν ξέρω καν αν έχω κάποιο πρόβλημα.. Το πρωί που θα ξυπνήσω θα πω στον εαυτό μου ότι για άλλη μια φορά υπερβάλω ενώ το βράδυ όταν θα πάω να κοιμηθώ με δυσκολία θα πω στον εαυτό μου ότι δεν καταφέρνω τίποτα και ότι είμαι άχρηστη και ότι πρέπει να αλλάξω πράγματα και ότι δεν μαρεσει που έχω γίνει κλειστή και αντικοινωνικη για να αποφεύγω έξτρα πληγωματα. Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να ταυτιστεί με μένα γιατί δεν ξέρω τι μου γίνεται αλλά δεν το κανω με κακή διάθεση ούτε σημαίνει ότι δεν εκτιμώ αυτά που έχω... Γνωρίζω ότι υπάρχουν ένα σορό χειρότερα προβληματα αλλά αυτό δεν κάνει τα δικά μου να μην με επηρεάζουν...