ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο τέλος είναι η ουσία του προβλήματός σου: δε σε ενοχλεί η μοναξιά καθ' εαυτή, αλλά το ότι νιώθεις εγκλωβισμένη σε αυτό που βιώνεις και χωρίς δυνατότητα διεξόδου.Θεωρώ ότι είσαι νεότατη και όλα θα αλλάξουν, οι πραγματικές δυσκολίες ξεκινάνε μετά τα 35 όπου εάν μπεις σε μία τέτοια κατάσταση είναι κυριολεκτικά φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις.

Με λίγα λόγια βαρεθηκες δηλαδή.

Πήγαινε γυμναστήριο, επιμελήσου την εμφάνισή σου (κακά τα ψέματα, είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν όλοι σε εμάς γιατί είναι κάτι προφανές), ξεκίνα μια ξένη γλώσσα σε τμήμα ενηλίκων, κάνε χόμπι, σεμινάρια κλπ. Και γνωριμίες να μην κάνεις, που το θεωρώ απίθανο, θα έχεις εμπλουτίσει τις εμπειρίες σου και θα απαλλαγείς από την ανία και τη μοναξιά.

Πήγαινε γυμναστήριο, επιμελήσου την εμφάνισή σου (κακά τα ψέματα, είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν όλοι σε εμάς γιατί είναι κάτι προφανές), ξεκίνα μια ξένη γλώσσα σε τμήμα ενηλίκων, κάνε χόμπι, σεμινάρια κλπ. Και γνωριμίες να μην κάνεις, που το θεωρώ απίθανο, θα έχεις εμπλουτίσει τις εμπειρίες σου και θα απαλλαγείς από την ανία και τη μοναξιά.

Κατανοητά όλα αυτά που γράφεις και πολλοί συμπάσχουμε με κάποια από αυτά. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τόση απελπισία από τα 22 σου. Όχι ότι είναι καλό να απελπιζόμασταν μετά τα 30, απλά θα σε δικαιολογούσα κάπως. Αυτά που περιγράφεις τα ζουν και σαραντάρηδες που είναι σαφώς ακόμα νεότατοι. Πολλές φορές και άθελά μας κάποιοι τομείς της ζωής μας μένουν στάσιμοι ενώ προσπαθούμε. Δεν ξέρω να σου δώσω απάντηση, αδιέξοδα γνωρίζω πολλά. Το θέμα είναι όμως να νιώσουμε καλά μέσα μας με κάτι που μας γεμίζει. Μη τα παρατάς. Αν σου έρθει να κλάψεις, να δακρύσεις, να ουρλιάξεις, καντο να εκτονωθείς. Τα όπλα όμως μη τα παραδώσεις.

εγω ταχβ φιλοσοφήσει ολα αυτά ............................ κι αν κάτσει κι αν δε κάτσει σκασίλα μου ............

Και εγώ δέχομαι να έρχομαι σπίτι σου, να ξαπλώνω στο καναπέ όντας μόνιμα κουρασμένος και να με ταίζεις.

Ποπο, αν κάνεις έτσι στα 22, φαντάσου πως θα κάνεις στα 32 αν είσαι και τότε μόνη.(με έχει πιάσει η κακία μου σήμερα)

Εγώ σχεδόν πάντα μιλάω με όποιον/οποία κάθεται δίπλα μου στο λεωφορείο. Εκτος και αν είναι κανένα περίεργο άτομο... Έχω γνωρίσει μια πολύ καλή φίλη έτσι!

Το να εισαι μόνη δεν είναι κάτι το απαραίτητα κακο ίσα ίσα π βάζεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου και καταλήγεις στο τι θέλεις. Χρειαζεται να ανοιχτείς σε κοντινά σου άτομα , να μην νιώθεις ντροπή για την κατάσταση που είσαι. Πάρε το θάρρος γλυκιά μου και κάνε πραγματικότητα τις επιθυμίες και τα όνειρα σου. Εξάλλου θα συνειδητοποιησεις ότι μόνο ο φόβος και οι ανασφαλειες είναι τα μοναδικά σου εμπόδια . Αν προσπαθήσεις να τα κάνεις στην μπαντα τότε θα σου φανούν όλα παιχνίδι. Στο χέρι σου είναι να το αλλάξεις! Κατα τα αλλα να γλεντάς να τα νιάτα σου . Φιλακιαα!

Αναλαμβάνω το ρόλο της προξενήτρας τώρα, αλλά υπάρχει εδώ ένα παιδί, ο Γιώργος, είναι 22 χρονών και πολύ καλό και γλυκό παιδί και πρόθυμο να βοηθάει τους ανθρώπους. Συγγνώμη Γιώργο και εξομολογουμένη, αλλά διάβασα την εξομολόγησή σου και σκέφτηκα πως ίσως εσείς οι δύο ταιριάζετε και έτσι το έγραψα για παν ενδεχόμενο :)

Για άραγμα εγώ πάντως ψήνομαι.