ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την αγαπησα πιο πολυ κι απο τον εαυτο μου, την αγαπησα σαν να μην υπαρχει αυριο. Εκανα τα παντα για αυτην. Εχασα τους παιδικους μου φιλους για χαρη της. Σεβαστηκα την επιθυμια της να μην φυγουμε εξωτερικο για ενα καλυτερο μελλον, γιατι δεν ηθελε να χασει τα ξενυχτια και τις παρεες της. Απερριψα μια καλυτερη επαγγελματικη προοπτικη γιατι δεν ηθελε να φυγω σε αλλη πολη και να χουμε σχεση απο αποσταση. Και τωρα μετα απο οσα εκανα για αυτην και οσα περασαμε μαζι τοσα χρονια, με χωρισε ετσι απλα, με την δικαιολογια οτι θελει να ζησει κατι μεγαλυτερο, κατι σπουδαιοτερο, και εγω δεν μπορουσα να της το προσφερω. Ενω αυτη με τα θελω της με εφερε σε αυτην την κατασταση. Αλλα ενταξει, και εγω ηθελα το κατι παραπανω, δεν ενιωθα καλυμενος, αλλα ελεγα στον εαυτο μου οτι ολα αυτα μπροστα στην αγαπη μας ειναι πταισματα. Με προδωσε με τοσο σκληρο τροπο.Διαβαζω λοιπον, στην στηλη αυτη καθε τοσο, κοπελες να διαμαρτυρονται πως δεν μπορουν να βρουν ενα αντρα που να τις αγαπησει πραγματικα και να κανουν μια σοβαρη σχεση, και οτι ολο βρισκουν αντρες που θελουν μονο ξεπετες ή χαλαρες καταστασεις. Ε λοπον και γω που δεν εκανα το ιδιο και αγπαπησα-ερωτευτηκα αληθινα, προδωθηκα ασχημα.Καρδια δεν εχετε ρε γυναικες;; και δεν παει αυτο σε ολες αλλα σε αυτες που συμπεριφερονται με αυτον τον τροπο(πετρα).