ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το περίεργο θα ήταν να μην σου συνέβαινε όλο αυτό που νιώθεις.1)Στο στρατο το λένε "προσαρμογή"...Θυμάμαι κάθε φορα που άλλαζα στρατόπεδο ,ηταν σαν να είχα φάει γροθιά στο στομάχι.(παρόλο που δεν υπήρχε θέμα μοναξιάς)2)Το άλλο είναι η αλλαγη κατάστασης στη πιο μοναχική.Επισης το ένιωσα όταν έφυγα και εγώ.3)Το άλλο ειναι ότι πλέον ξεβολεύεσαι και βλέπεις πως είναι η πραγματική ζωη. Π.χ. να μην βρίσκεις έτοιμο το φαγητό στο σπίτι,οταν γυρνάς από τη δουλεια κ ενώ εισαι χώμα από την κουραση,και το στομάχι σου γριλιζει,να πρέπει να φτιαξεις/βρεις κάτι να φας.(ΑΑ και μετά να πρέπει να πλύνεις το πιάτο σου ,και να μαζέψεις την κουζίνα όπως ήταν)Να βάζεις πλυντήριο,να καθαρίζεις το σπίτι ,να πλένεις το μπάνιο,να διπλώνεις τα ρούχα σου στη ντουλάπα,και αλλα ποοοολλα τα οποια στα παρείχε η μαμα σου ως τώρα...και νόμιζες ότι ήταν δεδομένα.Σιγά σιγά θα συνηθησεις ,και θα το απολαμβάνεις.Μην κανεις καμια τρελα και γυρίσεις στο πατρικό σου(εφόσον βγαίνεις...),απλα ψηνεσε.Η παιδική ηλικία τελειώνει κάποτε.......

απ την μια η μοναξια κι απ την αλλην η μίρλα των γονιών .................................. μπρος γκρεμιλα πίσω ρέμα ............

Άχουτο μωλέ.

Να πω και γω την ταπεινή επιστημονική αποψάρα μου: Το πρώτο πράγμα που συμβαίνει όταν βρεθείς ξαφνικά σε ένα ήσυχο μέρος από το πουθενά είναι να έρθεις αντιμέτωπη με την ανησυχία.Ας πούμε π.χ ότι ζούσες σε ένα σπίτι που έπαιζε αρκετή φασαρία,ένταση ή καυγάδες-τοξικότητα ή απλή επιβολή.Ναι μεν συνέβαιναν όλα αυτά, αλλά ωστόσο υπήρχε επικοινωνεία και είχες συνηθίσει να έχεις το ρόλο και να φτιάχνεις την προσωπικότητα σου μέσα σ αυτό το περιβάλλον.Ετσι απ τη στιγμή που μένεις μόνη, καλείσε να πάρεις το πράγμα απ την αρχή.Δηλαδή να επαναπροσδιορίσεις ένα κομμάτι της προσωπικότητας σου. Αυτό το στάδιο κράταει κάποιο καιρό αλλά όπως είναι απαραίτητο.

Μάθε να μένεις μόνη.Είσαι στην βαρβάτη, σκληρή, αλλά και υπέροχη συνθήκη του να καταφέρεις πια να έχεις το δικό σου σπίτι.Ξεκίνα απο την ασφάλεια,να κλειδώνεις πόρτες, πάρε υποχρεώσεις με λογαριασμούς όπως έχεις και τώρα,σίγουρα κινητό σίγουρα δεη ιντερνετ,βάλε τάξη γενικά να βρίσκεις τα πράγματα σου,βάλε τα έπιπλα που θες,κάλεσε φίλους και όλα θα πάνε ρολόι.Ίσως δεν έχεις απογαλακτιστεί ακόμη και απλά περιμένεις απο τους γονείς σου να τα κάνουν όλα.

Είναι λογικό τον πρώτο καιρό να αισθάνεσαι έτσι.Άνθρωποι είμαστε όχι άψυχα όντα που δεν επιρρεάζονται από τίποτα.Θα συνηθίσεις όμως σιγά σιγά και μετά θα σου αρέσει.Μέχρι τότε προσπάθησε να κάνεις πράγματα να ξεχνιέσαι μέσα στο σπίτι. Βάλε μουσική,κάνε δουλειές, ασχολήσου με τη διαμόρφωση του χώρου να κάνεις το περιβάλλον πιο οικείο, προσκάλεσε φίλους.

Γεια, είμαι ένας εκ των άλλων επιστημόνων που λέει ο από πάνω.Είναι ξεκάθαρο αυτό που σου συμβαίνει. Ζούσες για χρόνια σε ένα οικείο, προστατευμένο περιβάλλον (με τα όποια του προβλήματα). Τώρα καλείσαι να αποβάλλεις αυτή τη συνήθεια και να δοκιμαστείς μακριά απ' τη φωλιά. Η ανεξαρτησία μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, αλλά ταυτόχρονα σε αναγκάζει να στηριχτείς στις δικές σου και μόνο δυνάμεις, ενώ παράλληλα μεγιστοποιεί το βάρος της ευθύνης που φέρουν οι πράξεις σου. Δεν είναι εύκολο.Το μόνο σίγουρο είναι πως, αν εξακολουθήσεις να τρέχεις στους δικούς σου για παρηγοριά θα παραμείνεις το ίδιο φοβισμένο, εξαρτημένο πλάσμα που είσαι και τώρα. Suck it up and get over it.

Πληρώνεις τζάμπα ενοίκιο, βασικά. Αυτο όσον αφορά το πρακτικό κομμάτι. Αν θες ψυχογραφημα, θα σ' το βγάλουν οι άλλοι επιστήμονες εδώ μέσα.