ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Nαι το΄πε ωραία! Και το άλλο το "μια τέτοια μας συνεπήρε τόσο που σταμάτησε ο χρόνος. Νιώθω σπάνια συναισθήματά" (με τον έξτρα τόνο που υποδηλοί κάποια κτητική αντωνυμία κατόπιν που "φαγώθηκε")

Κάπου έχουμε μπερδευτεί σε ζητήματα αγωγής κατά πως φαίνεται με το να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, να μην τον υποτιμάμε και με μια έντονη ανταγωνιστικότητα που σημαίνει ότι για να είμαι καλός πρέπει να είμαι καλύτερος και άρα οι υπόλοιποι είναι χειρότεροι μου. Αυτό βέβαια αν δε μεταφραζόταν και σε συμπεριφορικό επίπεδο, δε θα μ'απασχολουσε ιδιαίτερα. Υ. Γ. Γενικά έχω μια εμπάθεια από παιδί σ' αυτήν την τάση να πρέπει να σκοτωθούμε για να είμαστε (ή έστω να φαινόμαστε) πως είμαστε οι καλύτεροι. Το βρίσκω πολύ αποπροσανατολιστικό για μια ουσιαστική εξέλιξη. :/