Για κανέναν μας δεν είναι εύκολα τα πράγματα πέρα ελάχιστων εξαιρέσεων που και πάλι δεν ξέρεις.Ο καθένας έχει τα δικά του.Είσαι μόλις 27... Δεν καταλαβαίνω τι ζόρια τραβάτε με την ηλικία.Υπάρχουν παιδιά σε ογκολογικές κλινικές..αυτό σου λέει κάτι;; Για όλα αυτά που περιγράφεις δεν υπάρχει τρόπος για να σου προσφερθούν στο πιάτο.Ο μόνος τρόπος είναι να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να τα πάρεις ένα ένα χωρίς να σου γίνουν εμμονή.
18.3.2020 | 19:15
Ας είμαστε ρεαλιστές...
Το άσχημο δεν είναι να είσαι κλεισμένος μέσα. Λίγη προσοχή θέλει και θα περάσει ο καιρός. Είτε 1 είτε 2 είτε 3 μήνες. Η ζωή θα πάρει ξανά μπρος και ο καθένας θα επιστρέψει στη καθημερινότητά του. Το άσχημο είναι να είσαι κλεισμένος μέσα και να ξέρεις ότι όταν τελειώσει όλη αυτή η ιστορία, θα συνεχίσεις να ζεις ακριβώς έτσι. Ολομόναχος, απομονωμένος, χωρίς φίλους και σύντροφο. Με καμία δουλειά αν είσαι τυχερός, και πάλι σπίτι. Να περνά ο καιρός και να βλέπεις τη ζωή να φεύγει. Και να μη τη ζεις. Σε λίγο καιρό, εν μέσω της καραντίνας παρεμπιπτόντως, θα κλείσω τα 27 μου. Και θα με βρουν, σε μια ζωή εντελώς άδεια. Για διάφορους λόγους πλέον δεν χω φίλους, μόνο γνωστούς οι οποίοι έχουν τους φίλους τους και επομένως δεν ασχολούνται ιδιαίτερα, χωρίς να έχω κάνει σχέση εδώ και πολλά χρόνια, δίχως εμπειρία στο σχεσιακό/ερωτικό τομέα, χωρίς τη δυνατότητα να ζω ανεξάρτητα, χωρίς, χωρίς, χωρίς... Αισθάνομαι (και είμαι) αποτυχημένος. Τι έχω να περιμένω απ τη ζωή;Πως θα βρω παρέες; Πως θα βρω κοπέλα; Πως θα συμμαζέψω αυτό το χάλι; Απλά πως θα ζω φυσιολογικά; Είμαι ρεαλιστής και πραγματικά δε βλέπω να γίνεται κατι δραστικό. Απλά θα συμβιβάζομαι με ότι έχω. Με μια δουλειά που μπορεί να μη με γεμίζει, αλλά θα έχω ανάγκη τα χρήματα που αυτη θα μου προσφέρει, με ατελείωτες ώρες μοναξιάς κλεισμένος στο σπίτι, χωρίς σύντροφο να μοιράζομαι τη ζωή μου, χωρίς φίλους, μόνο με γνωστούς που απλά θα λέμε ένα γεια και τίποτα παραπάνω, και απλώς θα ζω περιμένοντας να γεράσω και να φύγω από αυτή τη ζωή... Αυτή είναι η πορεία που πρόκειται να ακολουθήσω. Μακαρι να μπορούσα να το αλλαξω όλο αυτό. Αλλά δυστυχώς δε μπορώ σε αυτή την ηλικία. Ούτε φιλους να βρω ξαφνικά, ούτε κοπέλα που να θέλει κάποιον τόσο κακομοιρη (αν και εξωτερικά δε το δείχνω, μόλις γνωρίσει και δει ότι δεν έχω κάνει στη ζωή μου σχεδόν τίποτα, και ότι δεν έχω κανέναν γύρω μου θα σηκωθεί να φύγει, και δικαιολογημενα...) ούτε να ζήσω όπως θα ήθελα, όπως τα φυσιολογικά άτομα της ηλικίας μου...Για αυτό λοιπόν, από τον Κορονοϊό μπορεί να τη γλυτώσω, αλλά από τη μίζερη, τραγική και ανούσια ζωή που ζω δεν πρόκειται ποτέ... Κουράστηκα...
21
