Πολύ φοβάμαι ότι όλο αυτό θα κρατήσει τουλάχιστον ένα δίμηνο (και ίσως λίγο λέω) και η πλήρης απαγόρευση κυκλοφορίας είναι προ των θυρών. Οι δε οικονομικές συνέπειες είναι πάρα πολύ σοβαρές και πλήττουν ευρύ φάσμα του πληθυσμού, εμού μη εξαιρουμένου.
18.3.2020 | 20:22
Θα αντέξουμε αδέρφια. Όλα μια ιδέα ειναι
Mακαρι να ήμουν στο χωριό της μητέρας μου, με τα πολλά δωμάτια, τους δύο κήπους. Να μπορούσα τουλάχιστον να φυτέψω στον κήπο λαχανικά, φρούτα, να ζυμώσω ψωμί στα ξύλα , να πάρω το αυγό από την κότα , να σκαλίσω τον κήπο , να ταισω τις κατσικουλες και να ανεπνεα καθαρό αέρα. Εκεί ακόμα και μήνα να μην πήγαινα πουθενά, δεν θα μου έκανε εντύπωση. Ουτε τα εμπορικά κέντρα θα μου έλειπαν τόσο , ούτε οι καφετέριες. Γιατί απλά θα ήμουν εκεί που η ψυχή μου νιώθει ότι ανήκει. Σκεφτομουν οτι τώρα στο μικρό διαμέρισμα της Αθήνας πως θα την παλέψω που τα μπαλκόνια μου είναι επάνω στην βαβούρα λεωφόρου; Και να βγω να τραγουδήσω δεν θα ακουγομαι... Μήπως τόσο καιρό που κλεινομουν μέσα βλακωδως πως άντεχα ή για λόγους υγείας; Όλα στην σκέψη μας είναι λοιπόν. Όταν μας πουν το " Μη" εκεί είναι που σκιαζομαστε και παθαίνουμε κρίση πανικού... Ο άνθρωπος κρύβει πολλές δυνάμεις μέσα του, που δεν γνωρίζει καν ότι τις διαθέτει! Ήρθε η στιγμή να διαπιστώσουμε ότι μέσα από την απομόνωση, την " φυλακή" και το σκοτάδι ( αρκετοί δεν έχουν ούτε ρεύμα) στο τέλος βλέπεις ότι ακόμα και εκεί υπάρχει " Φως " και δεν φοβάσαι τίποτα ύστερα. Μια εμπειρία είναι που θα μας κάνει δυνατότερους ανθρώπους για δύο εβδομάδες. Τίποτα τραγικό. Προέχει η υγεία μας και θα αντέξουμε :)
6