EITE ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΧΩΡΕΣ που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με τον Covid-19 είτε σε άλλες όπου η κατάσταση παραμένει ελεγχόμενη, γεγονός είναι ότι η ζωή τους δεν είναι πλέον η ίδια, ότι καταστάσεις και πράγματα που ως τώρα θεωρούσαν δεδομένα έχουν ήδη μεταβληθεί ή αναμένεται να μεταβληθούν περισσότερο ή λιγότερο δραματικά, σε απροσδιόριστη ακόμα κλίμακα. Ιδού οι μαρτυρίες εννέα Ελλήνων του εξωτερικού, όπως μας τις καταθέτουν:
Ιωάννα Ζαμπίρη, στην Πάντοβα της Ιταλίας
Οικονομολόγος, στέλεχος εταιρείας software
Η κατάσταση εδώ στην Πάντοβα και γενικότερα στη βόρεια Ιταλία είναι απλώς τραγική. Τα κρούσματα αυξάνονται καθημερινά, οι νεκροί επίσης. Η ζωή όλων μας έχει αλλάξει βίαια και δραματικά μέσα σε λίγες μόλις μέρες, προσπαθούμε να παραμένουμε αισιόδοξοι αλλά είναι δύσκολο, η κατάσταση έχει ξεφύγει και σε αυτό ευθύνεται η αρχική χαλαρότητα που επέδειξαν πολιτεία και πολίτες. Δεν το πιστεύει κανείς αυτό, αν δεν το ζήσει, κανείς βασικά δεν πίστευε ότι θα συμβεί αυτό εδώ, όταν βλέπαμε πριν από λίγο καιρό στις ειδήσεις και τα σόσιαλ μίντια τι γινόταν στην Κίνα – ήταν τότε απλώς μια «εξωτική» νότα στις καθημερινές μας συζητήσεις.
Στην πόλη μας που είναι από εκείνες που επλήγησαν περισσότερο από την επιδημία επικρατεί ερημιά, ο φόβος είναι διάχυτος. Είμαστε όλοι κλεισμένοι σπίτια μας, μόνο τα σούπερ μάρκετ, ντελίβερι και φαρμακεία είναι ανοικτά και μόνο αν είναι να προμηθευτείς τρόφιμα ή φάρμακα ή για να επισκεφθείς κάποιο νοσοκομείο μπορείς να βγεις, διαφορετικά χρειάζεσαι ειδική άδεια που να λέει ότι συντρέχει σοβαρός λόγος να πας κάπου.
Υπάρχουν αστυνομικές περίπολοι και οι έλεγχοι είναι αυστηροί, το ξέρω γιατί έκαναν και σε μένα, κυκλοφορούν επίσης οχήματα της Πολιτικής Προστασίας με μεγάφωνα που καλούν τον κόσμο να μη βγαίνει: «Προσοχή! Η κυκλοφορία επιτρέπεται μόνο για αγορά τροφίμων ή λόγους υγείας!» Σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας που έγινε ζοφερή πραγματικότητα. Να σημειώσω, εντούτοις, ότι υπάρχει επάρκεια αγαθών στα καταστήματα, τουλάχιστον ο ανεφοδιασμός συνεχίζεται κανονικά.
Δεν θέλω να πανικοβάλω κανέναν αλλά εύχομαι να μην κάνετε στην Ελλάδα, οι απλοί τουλάχιστον πολίτες, τα ίδια λάθη, μην το παίρνετε αψήφιστα, μην κυκλοφορείτε άσκοπα και ακολουθείτε σχολαστικά τις οδηγίες υγιεινής γιατί πραγματικά δεν φαντάζεστε πόσο χειρότερο μπορεί να γίνει το πράγμα.
Εργάζομαι σε μεγάλη εταιρεία software με επώνυμους πελάτες, που έχει ακυρώσει πολλά πρότζεκτ. Δουλεύουμε εννοείται πλέον από το σπίτι, ανησυχούμε όμως για το αύριο. Κάναμε ήδη με τον σύντροφό μου ένα σωρό προμήθειες, όχι επειδή φοβόμαστε μην πεινάσουμε αλλά για να κυκλοφορούμε όσο γίνεται λιγότερο.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει 25 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της κατάστασης, αναβλήθηκε η κατάθεση φορολογικών δηλώσεων, δόθηκε παράταση σε πληρωμές οφειλών ενώ το εγχώριο εργοστάσιο που κατασκευάζει μηχανήματα για ΜΕΘ προσανατολίζει πλέον όλη την παραγωγή του για τις εσωτερικές ανάγκες, που είναι τεράστιες. Αρκεί να σας πω ότι γίνεται πλέον επιλογή ασθενών που εισάγονται σε ΜΕΘ, άλλωστε το ιταλικό ΕΣΥ έχει κλατάρει και θεωρούνταν, φανταστείτε, από τα καλύτερα στον κόσμο. Δέχονται πλέον μόνο έκτακτα περιστατικά και τα περισσότερα τμήματα έχουν μετατραπεί σε μονάδες αντιμετώπισης περιστατικών Covid-19.
Περισσότερο ανησυχώ για την αδελφή μου, ογκολόγο σε νοσοκομείο του Μπασάνο, όπου γίνεται, μου λέει, το έλα να δεις. Γιατροί και νοσηλευτές καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες μέρα-νύχτα παίρνοντας και οι ίδιοι πολλά ρίσκα, είναι πραγματικά αξιέπαινοι αλλά είναι σαν να παλεύεις με τα Λερναία Ύδρα. Δεν θέλω να πανικοβάλω κανέναν αλλά εύχομαι να μην κάνετε στην Ελλάδα, οι απλοί τουλάχιστον πολίτες, τα ίδια λάθη, μην το παίρνετε αψήφιστα, μην κυκλοφορείτε άσκοπα και ακολουθείτε σχολαστικά τις οδηγίες υγιεινής γιατί πραγματικά δεν φαντάζεστε πόσο χειρότερο μπορεί να γίνει το πράγμα.
Κώστας Λιανίδης, στη Δανία
Βοηθός ερευνητής στο Τμήμα Marketing & Management του Πανεπιστημίου του Οντένσε
Στη χώρα επί πολλές μέρες υπήρχε μια ανεξήγητη χαλαρότητα, η οποία εν μέρει οφείλεται στη νοοτροπία «canthappenhere» των Δανών αλλά και στη γενικότερη εμπιστοσύνη που υπάρχει στο κράτος. Παρότι, μάλιστα, όλοι γνώριζαν πως πολύς κόσμος πηγαινοερχόταν στη βόρεια Ιταλία και την Αυστρία για σκι, έλεγχοι δεν γίνονταν.
Ακόμα και τώρα που μιλάμε (με τη Δανία να έχει φτάσει τα 785 κρούσματα, που τη φέρνουν 4η διεθνώς σε περιστατικά ανά εκατομμύριο κατοίκων), κι ενώ έκλεισαν σχολεία, πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες, μπαρ, κλαμπ κι απαγορεύτηκαν συναθροίσεις άνω των 100 ατόμων, πολλοί πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά κι ότι σε λίγο καιρό θα επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή.
Βέβαια, προχτές βράδυ που η πρωθυπουργός ανακοίνωσε τα μέτρα και πριν προλάβει ακόμα να τελειώσει το διάγγελμά της, έσπευσαν όλοι στα σούπερ μάρκετ αγοράζοντας κυρίως χαρτί υγείας, μαγιά, ζυμαρικά και καθαριστικά. Οι Δανοί έχουν μια προϊστορία να το κάνουν αυτό και το ονομάζουν «χάμστρε». Τα μεσάνυχτα πήγαινε η αστυνομία στα σούπερ μάρκετ και έβγαζε έξω κόσμο που δεν έφευγε.
Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι είμαστε κλεισμένοι σπίτια μας και δουλεύουμε εξ αποστάσεως. Τα πανεπιστήμια πειραματίζονται με lecturestreaming από την προηγούμενη εβδομάδα για να μη χαθεί το εξάμηνο, έχουν επίσης ακυρωθεί όλα τα προγραμματισμένα συνέδρια.
Λώρη Κέζα, στο Μόντρεαλ του Καναδά
Δημοσιογράφος-συγγραφέας
Επέστρεψα χθες στο Μόντρεαλ, μετά από μια σύντομη παραμονή στο Ορλάντο της Φλόριντας. Όταν έφυγα για εκεί, πριν από πέντε μέρες, οι αριθμοί των κρουσμάτων ήταν εξαιρετικά χαμηλοί, εξ ου και αποφάσισα να πραγματοποιήσω το επαγγελματικό αυτό ταξίδι.
Προχθές ο πρωθυπουργός του Κεμπέκ ζήτησε από όσους επιστρέψουν από το εξωτερικό να παραμείνουν σε οικειοθελή απομόνωση. Λίγη ώρα αργότερα έλαβα μήνυμα από τον διευθυντή μου να δουλέψω εξ αποστάσεως για 14 μέρες μετά την επιστροφή μου. Ευτυχώς ανακοινώθηκε και κλείσιμο των σχολείων, οπότε δεν έχω να στείλω αλλού τα παιδιά.
Θα μείνουμε λοιπόν για δύο εβδομάδες εσώκλειστες. Οι προμήθειες γίνονται όλες online. Το πρώτο που θα αγοράσω είναι μια τηλεόραση. Δεν είχα ως τώρα. Θα διαλέξουμε σειρές και θα τις δούμε όλες μαζί. Κακά τα ψέματα, κανένα παιδί δεν θα διαβάζει όλη τη μέρα βιβλία, ούτε το TikTok είναι καλύτερο από τις ταινίες.
Θα προσπαθήσω επίσης να κάνω διαλογισμό τα πρωινά και σουηδική γυμναστική, γιόγκα ή οτιδήποτε άλλο με κρατήσει σε φόρμα. Επίσης θα δοκιμάσω νέες συνταγές και θα έχουμε την ευκαιρία να τρώμε κάθε μέρα μαζί, τρία γεύματα σε στρωμένο τραπέζι. Με τα προγράμματα που έχουμε, τρώμε βιαστικά. Μπορούμε να απολαύσουμε αυτές τις στιγμές μαζί, να δώσουμε ένα γιορταστικό τόνο. Τώρα που το σκέφτομαι, για το βραδινό θα ντύνομαι σαν να πηγαίνω σε δεξίωση. Θα το κάνουμε θεατρική παράσταση!
Δέσποινα Σίνου, στο Παρίσι
Επίκουρη καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Sorbonne Paris Nord
Ξεκίνησε σχεδόν σαν ένα αστείο στις παρέες. Τέρμα πλέον τα ατέρμονα υποχρεωτικά φιλιά δύο ή και τέσσερις φορές στο μάγουλο, κατά την παριζιάνικη συνήθεια. Δύσκολο να συγκρατήσεις τους αβρούς Γάλλους και να αποφύγεις την παρεξήγηση, καθώς η σκέτη χειραψία θεωρείται περίπου σαν αγένεια. Κι επειδή ο χαιρετισμός πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα στοιχείο σωματικότητας, ο κόσμος έχει δεχτεί με ανακούφιση τις νέες συνήθειες: απαλές αγκωνιές ή ελαφρά συγχρονισμένα χτυπήματα στις σόλες των παπουτσιών.
Ύστερα ήρθε η αλλαγή στις αγαπημένες συνήθειες. Το πέρασμα από τα κρασόμπαρα Παρασκευή βράδυ μετά τη δουλειά, το μπιστρό του Σαββατόβραδου μετά το θέατρο, τα εγκαίνια ενός νέου σπιτιού ή ο αποχαιρετισμός στο παλιό, γεγονότα που εδώ γιορτάζονται με γλέντι... Οι περισσότεροι χώροι είναι μικροσκοπικοί στο Παρίσι και πολύ συχνά βρίσκεσαι να τρως ή να πίνεις κολλητά στον άλλο, ν' ακούς τις εκμυστηρεύσεις του ή να συμμετέχεις απρόσκλητος σε κουβέντα τρίτων. Όλα αυτά που ορίζουν την ομορφιά της ζωής στη γαλλική πόλη και που επέζησαν σε τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις, χάνονται τώρα μέσα σε μια νύχτα.
Το διάγγελμα του Μακρόν αντήχησε σα σάλπιγγα πολέμου, σε μια χώρα που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο διεκδικεί το δίκιο της στον δρόμο σθεναρά, συχνά ματωμένα. Η όψιμη ωδή του στο κοινωνικό κράτος πρόνοιας εκπλήσσει αλλά και δικαιώνει: ίσως η ιστορία να ξαναγραφτεί από την αρχή – καλύτερα.
Δύσκολο να συγκρατήσεις τους αβρούς Γάλλους και να αποφύγεις την παρεξήγηση, καθώς η σκέτη χειραψία θεωρείται περίπου σαν αγένεια.
Ένας παράλληλος κόσμος κάνει τώρα ουρές στα σούπερ μάρκετ – πενήντα άτομα σε κάθε ταμείο και ράφια άδεια από τρόφιμα. Οι μάσκες, τα γάντια, τα αντισηπτικά έχουν εξαντληθεί προ πολλού σε όλη την επικράτεια. Λαός υπομονετικός και καλόπιστος, οι Γάλλοι περιμένουν στωικά την αρρώστια, περπατώντας χιλιόμετρα για να πάνε στη δουλειά ή στέκοντας αναρίθμητες ώρες όρθιοι στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου.
Οι ηλικιωμένοι συγγενείς ζουν συνήθως απομονωμένοι σε οίκους ευγηρίας –μια παράξενη γαλλική ιδιαιτερότητα– και συναισθάνονται την τωρινή απαγόρευση επισκεπτηρίου σα διπλή καταδίκη. Λένε πως κάποιοι θα φύγουν από θλίψη πριν τους προλάβει καν ο ιός.
Παρασκευή βράδυ, πριν από τον γενικό αποκλεισμό, κι οι δρόμοι είναι σιωπηλοί, τα καφέ άδεια και τα μνημεία φωτεινά και μόνα. Κοιτάζω τους λιγοστούς περαστικούς και προσπαθώ να μαντέψω ποιος από μας θα επιζήσει, ποιος δεν θα περάσει στον επόμενο γύρο. Η αγαπημένη πόλη έχει γίνει το ακριβό σκηνικό ενός κακοφτιαγμένου video game που ξεκίνησαν άλλοι πριν από μας και που συνεχίζουμε να παίζουμε από περιέργεια.
Νικόλας Μπογιόπουλος, στο Λονδίνο
Editorial & community manager
Business as usual. Είναι ο καλύτερος τρόπος να περιγράψει κανείς το Λονδίνο αυτό τον καιρό. Ούτε τρομοκρατικά χτυπήματα, αλλά απ' ό,τι φαίνεται ούτε λοιμοί και πανδημίες είναι ικανά να σταματήσουν μια μητρόπολη που έχει μάθει να κινείται με ακρίβεια δευτερολέπτου, ό,τι κι αν συμβαίνει. Κάτι σαν το show must go on στην άλλη πλευρά του ωκεανού, αλλά με λιγότερο show και περισσότερο business attire.
Ο πρωθυπουργός μπορεί να λέει πως αλλάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζουν πλέον τον ιό ή πως πολλές οικογένειες θα χάσουν αγαπημένα τους πρόσωπα, ταυτόχρονα όμως επισημαίνει πως δεν θέλουν να πάρουν πλεονάζοντα μέτρα. Στη χώρα του disclaimer, είναι κι αυτός ένας τρόπος να πει «προτιμούμε περισσότερα θύματα από οικονομική χασούρα».
Αυτό στην καθημερινότητα μεταφράζεται ως ελαφρά διπολική διαταραχή. Αφενός όλοι θέλουν να κάνουν κάτι για να προστατευτούν, αφετέρου δεν μπορείς να αργήσεις στη δουλειά. Έχεις λοιπόν έναν λαό που, θέλοντας και μη, δεν αλλάζει τις καθημερινές του συνήθειες. Αμήχανα αστειάκια για ταινίες με ζόμπι στα κατά τα άλλα τίγκα ΜΜΜ. Σχολεία ανοιχτά, εστιατόρια, θέατρα, παμπ, κλαμπ και λοιποί χώροι διασκέδασης επίσης. Ο κόσμος δουλεύει κανονικά, άρα επιθυμεί και να διασκεδάζει κανονικά. Μπορεί να μην είναι σωστό, είναι όμως αυτό που συμβαίνει. Ταυτόχρονα εξαντλημένα τα sanitizers από παντού. Χαρτί υγείας, άφαντο. Μια παγκόσμια συνωμοσία ενάντια στο τοπικό πλύσιμο. Μπορεί να μην είναι σωστό, είναι όμως αυτό που συμβαίνει.
Τα αντανακλαστικά διαφόρων παραγωγών, πιο αργά και από χελώνας σε χαλαρή βόλτα. Ενώ οι μεγαλύτερες οργανώσεις του πλανήτη ακυρώνονται, σε τοπικό επίπεδο συμβαίνει το αντίθετο. Από μια συναυλία ή ένα party με τους Orbital απόψε (μιλάω σε σένα, Printworks), η αντιμετώπιση ίδια: αν δεν έρθεις, refund μην περιμένεις. Business as usual.
Οι μόνοι που φαίνονται να προστατεύονται είναι οι τουρίστες. Ο αριθμός τους έχει πέσει κατακόρυφα και η Oxford street μοιάζει άδεια για τα δεδομένα της, όμως όσοι βρίσκονται ανάμεσα μας φοράνε ιατρικά γάντια και μάσκες. Εμείς, business as usual σε μια πόλη που δεν φαίνεται να αντιδρά γρήγορα σε αυτό που συμβαίνει, αλλά με στωικότητα καταλήγει πως «Ok, θα κολλήσουμε όλοι, θα πεθάνουν μερικοί αλλά... it is what it is».
Άρης Καλαντίδης, στο Βερολίνο
Πολεοδόμος
Ρώτησα προχθές στο γυμναστήριό μου, εδώ στο Βερολίνο, τι προληπτικά μέτρα σκέφτονται να πάρουν εναντίον του κορωνοϊού. Η αποστομωτική απάντηση ήταν «κανένα». Από την άλλη, στα σούπερ μάρκετ δεν βρίσκει κανείς ούτε ζυμαρικά ούτε χαρτιά τουαλέτας ενώ και οι κονσέρβες είναι δυσεύρετες. Αυτό είναι περίπου το κλίμα εδώ: από τη μία business as usual κι «εγώ δεν φοβάμαι τίποτα», κι από την άλλη παρορμητικές μαζικές αγορές.
Το ομοσπονδιακό σύστημα δυσκολεύει και τον συντοντισμό: τα κρατίδια αποφασίζουν από μόνα τους αν θα κλείσουν ή όχι τα σχολεία. Το Βερολίνο π.χ. αποφάσισε να τα κλείσει σταδιακά από την ερχόμενη εβδομάδα, πολιτιστικές δράσεις και συγκεντρώσεις άνω των 100 ατόμων έχουν ήδη ακυρωθεί, σύντομα κλείνουν και τα κλαμπ. Με 160 κρούσματα (οκτώ από αυτά στο νοσοκομείο), το Βερολίνο για την ώρα δεν έχει χτυπηθεί άσχημα όπως τα πιο πολυπληθή κρατίδια της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Βαυαρίας και Βάδης-Βυτεμβέργης. Όμως στα μαγαζιά της γειτονιάς μου επικρατεί αβεβαιότητα καθώς οι πωλήσεις των τροφίμων πολλαπλασιάζονται, ενώ σχεδόν εκμηδενίζονται όλες οι άλλες.
Ρώτησα προχθές στο γυμναστήριό μου, εδώ στο Βερολίνο, τι προληπτικά μέτρα σκέφτονται να πάρουν εναντίον του κορωνοϊού. Η αποστομωτική απάντηση ήταν «κανένα».
Η κεντρική κυβέρνηση υποσχέθηκε να ρίξει 25 δισ. ευρώ στην αγορά για να υποστηρίξει τους κλάδους που θα χτυπηθούν οικονομικά. Πάντως σήμερα το πάρκο εδώ δίπλα ήταν γεμάτο κόσμο που έτρεχε ή γυμναζόταν έξω στο ύπαιθρο, καθώς τα γυμναστήρια έχουν πλέον αδειάσει.
Βασιλική Κατσαρού, στην Κωνσταντινούπολη
Δημοσιογράφος
Δεν μπορεί ακόμα να προδικάσει κανείς πώς και πόσο θα επηρεάσει η επιδημία του κορωνοϊού μία χώρα που η οικονομία της ακροβατεί και βρίσκεται από καιρό σε τροχιά κρίσης. Ο μόνος τομέας που τα πήγαινε καλά ήταν ο τουρισμός και ίσως γι' αυτό η κυβέρνηση δεν είχε κάνει μέχρι πρόσφατα καμία ανακοίνωση για κάποιο κρούσμα.
Όταν τελικά ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε ένας ασθενής θετικός στον Covid-19, το Twitter πήρε φωτιά και δεν ήταν λίγοι όσοι βρήκαν σύνδεση μεταξύ της είδησης αυτής και της εξαγγελίας του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ότι θα προσφέρουν χρηματική βοήθεια σε χώρες με εξασθενημένη οικονομία για την αντιμετώπιση του ιού.
Αφότου, πάντως, ανακοίνωσαν το πρώτο αυτό κρούσμα, ο κόσμος στην Κωνσταντινούπολη έτρεξε και σήκωσε κυριολεκτικά τα σούπερ μάρκετ, όπως ακριβώς συνέβη και αλλού. Μέσα σε λίγες ώρες εξαφανίστηκαν κολόνιες (λόγω της περιεκτικότητας σε οινόπνευμα), χαρτί υγείας, μακαρόνια, ρύζι κι αλεύρι. Ωστόσο δεν εφαρμόζουν ακόμα σχολαστικά τις οδηγίες για την αποτροπή μετάδοσης του ιού, ίσως γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο πρόβλημα μπορεί να γίνει, ούτε υπάρχει επαρκής ενημέρωση.
Χθες που πήγα στο φαρμακείο, είδα τον φαρμακοποιό να βήχει στην παλάμη του και μετά να μου δίνει τα φάρμακα που ζήτησα με το ίδιο χέρι. Πριν από λίγες μέρες πάλι, που βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο, είδα γιατρούς να αγγίζουν το πρόσωπό τους με γυμνά χέρια. Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα.
Πάντως, αν και δεν έχω κάνει έρευνα επί του θέματος, τα νοσοκομεία στην Τουρκία είναι τεράστια και πολύ καλά επανδρωμένα. Νομίζω ότι το σύστημα υγείας θα αντέξει καλύτερα σε σύγκριση με αυτό της Ιταλίας εφόσον παρθούν άμεσα μέτρα πρόληψης.
Γάσπαρης Σιγάλας, στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης
Επιχειρηματίας στον χώρο της ένδυσης
Εδώ, στην Μπανγκόκ, δεν επικρατεί τουλάχιστον ακόμα ο πανικός που βλέπουμε σε ευρωπαϊκές πόλεις γιατί κάνει πολλή ζέστη, πάνω από 34°C, μια κλιματική συνθήκη που δεν θεωρείται ότι ευνοεί την επιβίωση του ιού. Τα μέχρι τώρα κρούσματα είναι μερικές δεκάδες και πρόκειται βασικά για ταξιδιώτες που φτάνουν από άλλες χώρες, κυρίως από την Κίνα και την Ευρώπη. Έχουν βάλει θερμικές κάμερες στις αφίξεις των μεγάλων αεροδρομίων της χώρας όποτε τους εντοπίζουν με το που φτάνουν.
Ο υπουργός Υγείας ανακοίνωσε πάντως χτες ότι οι υγειονομικές αρχές παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της επιδημίας ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Όχι, δεν έχουν ακόμα επιβληθεί έκτακτα μέτρα και απαγορεύσεις. Η ζωή προς το παρόν συνεχίζεται κανονικά αλλά η αγορά είναι σε πτώση.
Μεγάλη ανησυχία υπάρχει στον τουριστικό κλάδο που είναι πολύ σημαντικός για την ταϊλανδέζικη οικονομία και ειδικά όσον αφορά τους μικροεπιχειρηματίες, καθώς υπάρχει μεγάλη μείωση σε επισκέψεις και κρατήσεις, συν ότι σταμάτησαν πλέον να έρχονται Κινέζοι. Τουριστικά θέρετρα όπως το Πουκέ έχουν σχεδόν αδειάσει, έχουν πέσει αντίστοιχα οι τιμές και όλοι ελπίζουμε να μη χειροτερέψουν τα πράγματα.
Γιώργος Πήττας, στη Λευκωσία της Κύπρου
Επικοινωνία-διαφήμιση
Σε γενικές γραμμές στην Κύπρο επικρατεί ησυχία. Η αλήθεια είναι πως δεν κυκλοφορώ ιδιαίτερα οπότε δεν ξέρω ποια είναι η εικόνα στην ολότητα της. Έχω όμως την αίσθηση πως επικρατεί ψυχραιμία και τάση υπακοής στις αρχές, εννοώ τις εντολές για περιορισμό κινήσεων και εξόδων.
Δεν μου κάνει εντύπωση, ζώντας στην Κύπρο από το 2002 και έχοντας ζήσει το Μαρί του 2011 και την οικονομική κατάρρευση του 2013, παρατηρώ πως ο πληθυσμός αντιδρά στις σοβαρές κρίσεις ψύχραιμα. Αν αυτό έχει να κάνει με κουλτούρα στωικότητας και συλλογικότητας ή με αφασική συμπεριφορά, είναι μια συζήτηση για άλλη στιγμή.
Πάντως και στο σούπερ μάρκετ που πετάχτηκα το πρωί του Σαββάτου τα πράγματα ήταν νορμάλ, ο κόσμος ψώνιζε όπως πάντα, χωρίς υστερίες. Αν εξαιρέσω 4-5 ανθρώπους που είδα με μάσκες, ήταν ένα οποιοδήποτε Σάββατο. Οι δρόμοι σχετικά άδειοι από αυτοκίνητα και, αν υπάρχει κάτι διάχυτο, είναι η απογοήτευση από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χτες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χαρακτηρίστηκαν άτολμα, άνευρα, θυμίζοντας τη «στρατηγική» του Μπόρις Τζόνσον που κατάφερε να εξοργίσει τον ΠΟΥ. Υπάρχει αυτήν τη στιγμή έντονη νευρικότητα και αναταραχή στις τάξεις της εκπαιδευτικής κοινότητας καθώς ενώ τα σχολεία θα είναι κλειστά, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές υποχρεώνονται να πηγαίνουν κανονικά στα σχολεία τους.
Νομίζω, πως τα πράγματα στην Κύπρο δεν έχουν ωριμάσει ακόμα. Τα κρούσματα θα εκτοξευθούν στις επόμενες μέρες –όπως τουλάχιστον λένε οι ειδικοί– και τότε θα δούμε την πραγματική ποιότητα και ένταση των αντιδράσεων. Διότι η χώρα είναι μικρή και όλα ακούγονται ηχηρά.
σχόλια