ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα χορεψα και τραβηξα βιντεο με το αγορι μου...μια με τραβαγε αυτος μια εγω...ναι δε λεω περασαμε πολυ ωραια...απλα ισως δεν ξερω να τραβαω καλα βιντεο και επειδη θεωρησε οτι κατι επρεπε να πω στη διαρκεια που τον τραβαγα μου ειπε οτι δε μου κοβει να τραβαω βιντεο...αυτο με πικρανε και τσακωθηκαμε...μου ειπε οτι οταν ειμαστε στο κεφι δε μπορω να το χαλαω και δεν το πε για κακο...αυτη η κουβεντα ομως εχει ενα υποβαθρο και με πειραξε...ο πατερας μου παλια μου χε πει για μια δυσκολη κλειδαρια να την ανοιξω αλλα δεν ηξερα..και μου ειπε 'δε θελει προσπαθεια...μυαλο θελει!' Και αναστεναξε σαν να με λεει αμυαλη...δυστυχως αυτο με ακολουθησε πολλες φορες και στην πορεια σε δουλειες που φοβομουν οτι δε θα καταλαβω κατι η δε θα το καταφερω με αποτελεσμα να πελαγωνω και να μην το καταφερνω γιατι το αγχος με κυριευε..ασχετα αν στην πορεια το διορθωνα και γινομουν καλη γιατι πεισμωνα..και με αφορμη αυτο δυστυχως μου χτυπησε ασχημα..θεωρειτε οτι ειμαι υπερβολικη; πως μπορω να αποβαλλω αυτη την καταραμενη φραση που με ακολουθει απ τα παιδικα μου χρονια?δεν περιμενα ουτε εγω να με ενοχλησει τοσο αλλα δυστυχως με αυτο σημερα βγηκε στην επιφανεια το αλλο με τον πατερα μου..δεν το ειπα στο αγορι μου γιατι το θεωρω αδυναμια και δε θελω να ξερει ολα μου τα αδυναμα σημεια και να δει οτι εχω ψυχολογικο τραυμα απο τον ιδιο μου τον πατερα..