ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι το ίδιο κορίτσι που έγραψε για το Άσπεργκερ. Είχα αναφέρει ότι ασχολιόμουνα πολύ με ένα κινούμενο σχέδιο. Αυτό το κινούμενο σχέδιο είναι ο Μπομπ Σφουγγαράκης. Κυρίως ο Καλαμάρης είναι ο αγαπημένος μου. Αυτός ήταν ο λόγος που με κορόιδευαν στην εφηβεία μου και όχι μόνο γι'αυτό. Αλλά και για την εμφάνιση κτλ. Είχα μια "φίλη" τότε που με ωθούσε να της μιλάω για τον Καλαμάρη μέσω μηνυμάτων και μετά έμαθα ότι τα έδειχνε σε κάτι αγόρια που με κορόιδευαν. Και σε ένα σχολείο όπου είχα πάει για ένα χρόνο στη δευτέρα γυμνασίου το είχαν μάθει όλοι και από τη πρώτη μέρα δύο κορίτσια που δεν ήξερα καν με ειρωνεύτηκαν περνώντας από δίπλα μου. Με κορόιδευαν ακόμη και άτομα στο δρόμο που δεν ήξερα ούτε καν φατσικά. Αυτό μου δημιούργησε ένα ψυχολογικό γιατί κάθε φορά που έβλεπα έξω άτομα κοντά στην ηλικία μου φοβόμουνα μήπως με κοροϊδέψουν. Και συνήθως αυτό γινόταν. Έτσι κλείστηκα στον εαυτό μου και σταμάτησα να δείχνω ότι μαρεσει η να μιλήσω γι'αυτό Επίσης δεν είχα στήριξη. Η παρέα που είχα τότε καθαρά με χρησιμοποιούσε για χάρες απλά το ανεχόμουνα γιατί δεν ήθελα να είμαι μόνη. Ούτε από γονείς είχα. Η μητέρα μου μου είχε πετάξει οτιδήποτε είχα από τον Καλαμάρη γιατί θύμωνε και δε το θεωρούσε φυσιολογικο. Κράτησε 5 χρόνια και η τελευταία φορά που με κορόιδεψαν, πάλι αγόρια που δεν ήξερα, ηταν μέσα σε ένα τρόλευ γεμάτο κόσμο. Ήταν ντροπιαστικό. Τότε το έβλεπα σαν το τέλος της ζωής μου όμως τώρα ως ενήλικη το βλέπω πιο ωριμα. Και θέλω να καταλήξω ότι δεν έχει νόημα να στεναχωριόμαστε η να μεγαλοποιούμε τα πράγματα εφόσον δεν υπάρχει σωματική βία. Απλα κράτησε όσο κράτησε. Μετανιώνω μονο που το βίωνα σιωπηλή και δεν αντιδρούσα. Τώρα αυτοί το πιθανότερο να μη με θυμούνται καν γιατί θα ασχολούνται με τη ζωή τους. Επίσης όποιος νιώθει ότι όταν τον κοροϊδεύουν το κάνουν μόνο σε αυτόν δεν ισχύει καθόλου. Το ίδιο πίστευα και εγώ τότε αλλά είχα πέσει έξω. Ακόμη μαρεσει ο Καλαμάρης απλά τώρα δε θα ντρεπόμουνα να το πω σε κανέναν.