Για έναν δημοσιογράφο αυτής της ιδιοσυγκρασίας (τα ρεπορτάζ του παρουσιάζονται μέσω της θρυλικής πλέον εκπομπής του BBC Newsnight και του Guardian) η συνάντηση με ένα πολιτικό πρόσωπο ακόμη κι αν είναι τυχαία, δεν μπορεί ποτέ να σταθεί στους τύπους.
Έχοντας ερευνήσει σε βάθος την ευρωπαϊκή κρίση και την «απόδοσή» της στην ελληνική πραγματικότητα, ο Palast σε άρθρο του για λογαριασμό του Vice περιγράφει την εμπειρία που αποκόμισε από την συζήτησή του με τον Θεόδωρο Πάγκαλο, πριν από έναν περίπου μήνα στο περιθώριο του Ευρασιατικού Media Forum που πραγματοποιήθηκε στο Καζακστάν.
Οι δύο άνδρες πήραν μαζί τον καφέ τους και συνομίλησαν για την κρίση στην Ελλάδα. Η συζήτηση έλαβε απότομα τέλος όταν, σύμφωνα με το άρθρο του Palast, ο Θεόδωρος Πάγκαλος αποχώρησε. Είχε ερωτηθεί «αν πιστεύει ότι θα έπρεπε και ο ίδιος να καταδικαστεί» όπως ο Ισλανδός πρωθυπουργός Geir Haarde, που κρίθηκε ένοχος για την αποφυγή σύγκλισης υπουργικού συμβουλίου όταν τα πράγματα βρίσκονταν σε κρίσιμη καμπή για κατάρρευση της οικονομίας.
Με σκληρή γλώσσα και επικριτικό ύφος ο Palast, αν και ξεκαθαρίζει από την εισαγωγή του άρθρου του ότι είναι πάγια πολιτική του να μην σχολιάζει ποτέ το μέγεθος του συνομιλητή του, αντιπαραθέτει την εικόνα του τέως αναπληρωτή πρωθυπουργού με την εικόνα υποσιτισμένων Ελλήνων μαθητών που σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times «ψάχνουν στα καλάθια απορριμάτων ή ρωτάνε τους συμμαθητές τους για τα αποφάγια τους».
Ο δημοσιογράφος του BBC ασκεί έντονη κριτική και στην πολιτική προσωπικότητα και δράση των τελευταίων ετών του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ: «Ο Πάγκαλος είναι περισσότερο γνωστός για τις κατηγορίες που εξαπέλυσε εναντίον των Ελλήνων εργαζομένων ως υπαίτιων για τον τρόμο και τα ερείπια που απέμειναν από την ελληνική οικονομία. Ωστόσο, αυτό δεν είναι δικό του λάθος, μέχρι πέρυσι και εν μέσω της δίνης αυτής της κρίσης ήταν απλά ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Ελλάδας- γιατί θα έπρεπε να είναι υπόλογος για οτιδήποτε;
Ο υπουργός Πάγκαλος είναι ιδιαίτερα αγαπητός από τους επικεφαλείς των ευρωπαϊκών τραπεζών, φανατικούς κερδοσκόπους και την Πρόεδρο της Πρωσσίας Άγκελα Μέρκελ επειδή είναι ο προσωπικός τους γιγαντιαίος Έλληνας που επαναλαμβάνει το μάντρα: Η ξαφνική κατάρρευση της χώρας πρέπει να αποδοθεί στους τεμπέληδες Έλληνες που δεν δουλεύουν πάνω από τρείς ώρες την εβδομάδα και παίρνουν σύνταξη ενώ είναι ακόμη έφηβοι για να πιούν άφοβα ούζο με κρατική επιχορήγηση».
Ο Πάγκαλος ηγείται της πέμπτης φάλαγγας των Ελλήνων που καλούν σε αποδοχή των όρων της Γερμανίας για οικονομική παράδοση: Λιτότητα, που σημαίνει περικοπή επιδομάτων σίτισης, συντάξεων, θέσεων εργασίας. Από αυτή την εβδομάδα περισσότεροι από ένας στους τέσσερις Έλληνες είναι άνεργοι (27%)».
Όσο για αυτούς αντιτίθενται στα μέτρα λιτότητας, ο Palast γράφει ότι το ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ τους χαρακτηρίζει «φασίστες, κομμουνιστές ή υποστηρικτές θεωριών συνομωσίας».
Συνεχίζει το άρθρο του με μια εκτεταμένη ιστορική αναδρομή στην ελληνική κρίση. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Το 2001 η Ελλάδα εγκατέλειψε τη δραχμή για το ευρώ. Η δραχμή ήταν πολύ καλή για τον Αριστοτέλη αλλά και τον τουρισμό, την κύρια βιομηχανία της Ελλάδας. Όταν όμως ο ήλιος και οι χαρές του τιμολογήθηκαν σε ευρώ, οι τουρίστες πέρασαν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου για τούρκικο kofte που πλήρωναν πάμφθηνα με τουρκική λίρα.
Με το υπουργείο Οικονομικών να αιμορραγεί σε ισχυρό νόμισμα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η αντιπολίτευση ενορχήστρωσαν μια σύνθετη επιχείρηση διεθνούς συναλλάγματος με σκοπό την απόκρυψη των απωλειών από την κοινή γνώμη και κυρίως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Γιατί έπρεπε να καλύψουν το έλλειμμα; Η απάντηση είναι ότι το ευρώ δεν είναι απλά ένα νόμισμα, είναι ένας ζουρλομανδύας, μια σειρά περιοριστικών κανόνων που για παράδειγμα απαγορεύουν από τα κράτη-μέλη να έχουν έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα φοβούμενη την έξοδο από το ευρώ, απευθύνθηκε στην Goldman Sachs. Για μια αμοιβή που άγγιζε μόλις τα 400 εκατομμύρια δολάρια συν τόκους που αποκτήθηκαν παράνομα, το επενδυτικό σχήμα ήταν πρόθυμο να μαγειρέψει τα βιβλία του κράτους μέσω ενός σύνθετου συστήματος δευτερογενών συναλλαγών.
Από το 2009 που η απάτη αποκαλύφθηκε, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να καταβάλει στους εξαπατημένους κατόχους ομολόγων ασφάλιστρα για να εξασφαλίσει την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτή η εξασφάλιση κοστίζει κατά μέσο όρο 14.000 δολάρια το χρόνο σε κάθε οικογένεια.
Η μαζική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε τιμές βιενέζικου σνίτσελ οφείλεται επίσης σε Γερμανούς κερδοσκόπους που βυθίζουν και οι ίδιοι το κουτάλι του, ενώ η Ομοσπονδία της γερμανικής βιομηχανίας παραπονείται για τους Έλληνες πρίγκιπες που καταβροχθίζουν τα κέρδη».
«Θα προσκαλούσα τον υπουργό Πάγκαλο σε γεύμα να για να εξετάσω τις θεωρίες του, έφυγε ξεφυσώντας όμως όταν τον ρώτησα για τον Geir Haarde. Ο Haarde, ο πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας οδηγήθηκε σε δίκη με κατηγορίες για εγκληματική συγκάλυψη της απάτης των ισλανδικών τραπεζών που τελικά οδήγησε στην διάλυση της οικονομίας του κράτους.
Ρώτησα λοιπόν: " Πιστεύεις ότι κι εσύ ο ίδιος θα έπρεπε να καταδικαστείς για ανάλογη πράξη ως μέλος της ελληνικής κυβέρνησης;". Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο υπουργός δεν ήθελε να γευματίσει μαζί μου» καταλήγει ο αρθρογράφος του Vice.
σχόλια