ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικώς είμαι ήσυχη και αντιδρώ σπάνια, δεν μιλάω πολύ γιατί έχω ανασφάλειες, πολλά άτομα δεν με πάνε, όταν μιλαω με γράφουν και με υποτιμάνε. Με αγόρια πάντα είχα θέμα και με φίλες, πάντα εκμεταλλευόντουσαν ότι δεν είχα πολλές φίλες στο σχολείο και έτρωγα μπουλινγκ επειδή «δεν ανηκα κάπου» και ήμουν το εύκολο θύμα. Όταν μπαίνω σε κάποια παρέα καινούργια, πάντα με έχουν για καημένη αμίλητη και χαζούλα και με λυπούνται γιατί τους φαίνεται ότι νιώθω άβολα. Με έχουν πει και βαρετή, λογικό μεν αν και νευριάζω, βλέπω και αλλά άτομα που είναι κλειστά προς τα έξω και στην παρέα τους είναι έξω καρδιά και δεν έχουν θέμα με αυτό. Αναρωτιέμαι πως θα αισθάνονται όταν η παρέα τους τους αφήσει ή μήπως είναι τόσο δεμένοι εδώ και καιρό που δεν τους φαίνεται πιθανό ; Εγώ θέλω άτομα γύρω μου και νιώθω άγχος όταν δεν έχω κάποια πάρεα και όταν μπαίνω σε κάποιο περιβάλλον καινούργιο αν δεν βρω άτομα να κολλήσω αισθάνομαι σαν τη μύγα μες στο γάλα. Όταν κανω σχεσεις δεν είμαι προσεκτική και ανοίγομαι πολύ και προσπαθώ πολύ και στο με έχει κάψει, δεν είμαι επιφυλακτική και στο τέλος με παίρνουν για δεδομένη. Άτομα τα οποία είναι τελείως Αποκλεισμένα μέχρι και αυτά με υποτιμούν, πχ στο λύκειο ήταν μια που ήταν ψιλό καθυστερημένη και την έκραζαν όλοι και επειδή την έκανα παρέα γιατί δεν είχα κάποιον άλλον με υποτιμούσε συνέχεια, να σε άλλους συμμαθητές δεν τολμούσε να μιλήσει έτσι , με είχε για σκουπίδι. Βαρέθηκα πια, μέχρι και μερικοί συγγενείς μου το κάνουν αυτό.