ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εργαζομαι ως ιδιωτικη υπαλληλος στο ιδιο μαγαζι εδω και 5 περιπου χρονια...Στη αρχη προσληφθηκα με την συμφωνια οτι θα δουλευω 5 μερες την εβδομαδα,8 ωρες την ημερα με τον βασικο μισθο...ολα καλα στις αρχες,μετα ομως οι 5 μερες εγιναν σιγα σιγα 6,λογω του οτι το αφεντικο μου ειχε δουλειες εκτος πολης και επρεπε να λειπει συχνα πυκνα. Μετα απο ενα διαστημα αρχισαν και οι ωρες απο 8 να γινονται 9 και πολλες φορες και 10 επειδη τα ταξιδια ηταν πιο συχνα και πιο πολλες μερες.Σε καποια φαση η αφεντικινα μου επαθε και ενα προβλημα υγειας και εκει ειναι που τα πραγματα για μενα εγιναν πολυ πιεστικα.Τωρα φυσικα δουλευω και τις 7 μερες της εβδομαδας χωρις ρεπο και πολλες φορες σχεδον ολη μερα!Θα μου πειτε: και γιατι δεν εφυγες απο τις αρχες οταν αρχισαν να γινονται αυτα? Ο πατερας μου εμεινε ανεργος πριν 8 η 9 χρονια δεν θυμαμαι ακριβως και απο τοτε εκανε καποιες δουλειες του ποδαριου αλλα δεν βρηκε ποτε αλλη δουλεια και απο οταν περασε μια συγκεκριμενη ηλικια θεωρηθηκε γερος για τα δεδομενα της κοινωνιας οποτε κανεις δεν ενδιαφεροταν να προσλαβει εναν 55-αρη...συνεπως εχει αρκετα χρονια τωρα που ειναι ανεργος.Η μονη που δουλευε ηταν η μανα μου και παλι οχι ολες τις μερες της εβδομαδας,αναγκαστικα και εγω μολις τελειωσα τη σχολη μου να βρω μια δουλεια,δεν μπορουσα να τους αφησω να ταλαιπωρουνται,επρεπε να προσφερω! Μετα ηρθε η κριση,αυτη η κριση που τους εκανε ολους να φοβουνται να παρατησουν μια δουλεια οσο δυσκολη και αν ειναι! Ακουγα απο παντου να μου λενε να κρατησω την δουλεια με νυχια και με δοντια και να μη παραπονιεμαι αφου εχω κατι σταθερο,τι να κανω φοβηθηκα και εγω με αυτα που ακουγα και εκατατσα...παρολο που πολλες φορες γυρνουσα σπιτι μου τα βραδυα κλαιγοντας (ναι κλαιγοντας απο τα νευρα και την πιεση).Καποτε παντρευτικα και εγω,αφησα τους γονεις μου ετσι σχεδον ξεκρεμαστους και αποφασισα να φτιαξω την δικη μου οικογενεια,αλλα για κακη μας τυχη και ο αντρας μου ειναι ανεργος εδω και ενα χρονο σχεδον και τωρα που περιμενω και το παιδακι μου,''το σκυλι'' κανει ακομα χειροτερα (δεν καθαρισες καθολου εδω,να τα κανεις καλα με το βιτεξ και τον κουβα... δεν χαμογελας αρκετα στους πελατες...αυριο ελα μια ωρα νωριτερα γιατι εχω κομμωτηριο)και αλλα τετοια που δεν θελω να τα σκεφτομαι. Τελευταια εχω σχεδον γινει αναισθητη σε οσα μου λεει και στη συμπεριφαρα ''μου δινει το κρατος δικαιωμα'' αλλα μετα απο το χθεσινο,οτι μπορει να μου κοψει και το μισθο αν πεσουν οι τζιροι το καλοκαιρι τα εχω παρει στο κρανιο και δεν ξερω πως να συμπεριφερθω εν μεσω εγκυμοσυνης!!! Περιττο να πω οτι εχουν περασει απο τοτε που δουλευω εγω τουλαχιστον 6-7 αλλα ατομα (και καλα για να μου κανουν τα ρεπο τα οποια δεν βλεπω) αλλα κανεις τους δεν αντεξε πολυ και εχουν φυγει μετα απο λιγους μηνες.Το μονο που ηθελα να εξομολογηθω ειναι οτι εχω σκεφτει ασχημα πραγματα για αυτη τη γυναικα,εχω ευχηθει ασχημα πραγματα,πραγματα που δεν πιστευα οτι θα μπορουσα να σκεφτω ποτε για ανθρωπο,εγω που λυπαμαι να σκοτωσω ακομα και ενα κουνουπι...στη πορεια μετανιωνω βεβαια αλλα τωρα ουκ εχω αμαρτια!Πω,πω συγνωμη για το εκτενες του κειμενου.