ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.4.2020 | 18:48

Παρακαλώ τα φώτα σας έχω δίλημμα !!!

Είμαι η Μαρία 35 χρόνων, είμαι άγαμη, έχω σπουδάσει κάποια πραγματάκια, δουλεύω στο ΚΤΕΛ σε άσχετο αντικειμενο με τις σπουδες μου και τώρα είμαι σε αναστολή καραντίνας. Δεν πολύ τρελαίνομαι για τη δουλειά μου... Βέβαια παρόλο τις δυσκολίες που έχει είναι κάπως ψιλό μόνιμη. Έμαθα ότι θα βγει προγράμμα κοινωφελές και έχει μέσα την ειδικότητα που σπούδασα και μαρεσει περισσότερο. Και ιδού το δίλημμα: να φύγω από κάτι που δεν με πολύ τρελαίνει αλλά είναι μόνιμο για κάτι που με εξιτάρει αλλά θα κρατήσει 8 μήνες; Παρακαλώ τα σχόλια σας...
7
 
 
 
 
σχόλια
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Εάν σε ευχαριστεί αυτή η εργασία που θα κάνεις 8 μήνες, θα σου έλεγα να, το τολμήσεις.... Καλυτερα, χαρουμενη και ολιγαρκης παρα, δυστυχισμένη και με περισσοτερα χρήματα... Θα μιλήσω εκ πειρας, ακολουθησα το επάγγελμα του πατερα για, 3 δεκαετίες η λιγότερο από 3 δεκαετίες... 2 δεκαετίες για να είμαι πιο σωστή και όταν έφυγε ο πατερας μου από την ζωή άρχισαν οι υπόγειες κινήσεις για να, με απολυσουν με τρόπο... Αφου περασε ενας, χρόνος με ιντριγκα και δολοπλοκίες απελυθη οριστικά σαν ένα, νουμερο όχι άνθρωπος.... με ένα, τελεσίγραφο ότι αυριο φευγεις χωρίς πολλες, κουβέντες, Και κερατου και δαρμένη.... Είχα δώσει τον εαυτό μου σε αυτήν την εταιρεία ήμουν δηλ το κορόιδο του προισταμενου και των άλλων και το ευχαριστώ ήταν ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ... τόσο απλά Θα προτιμουσα, να, είχα ακολουθήσει τα όνειρα μου και ας, ΕΧΑΝΑ ΕΝΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΩ ΓΙΑ, ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ... Είσαι νέα κοπέλα και χωρίς υποχρεώσεις.... Υποθέτω ότι θα, υπάρχει κάποιος γονιός για ένα πιατο φαγητό και ένα κρεβάτι... Δεν κάλυπτε σαι; Τώρα, όπως, βλέπεις θα επικρατήσει η ανεργία... Ποιος σου εγγυάται την μονιμότητα; Τα, ίδια έλεγα, και η ίδια, και απελυθη... Τόσα χρόνια σε εταιρία πλεον είσαι μια μόνιμη όμως είμαι μακροχρόνια ανεργη αγαπητή μου .... Δεν υπάρχει εγγυηση για, τίποτα πλεον... Η ίδια θα την έκανα, την υπέρβαση στην θέση σου και παράλληλα θα, έψαχνα, για δουλειά εάν καιγομουν....ευχομαι τα, καλυτερα, για σένα
Μαρία ξεκάθαρες κουβέντες . Ειμαι στην ιδια φάση με σένα. Εργάζομαι σε μια ψιλομόνιμη δουλεια ( ως φύλακας ) σε πολυ καλή φύλαξη που όμως δεν έχει σχέση με αυτα που σπούδασα ούτε φυσικά ήταν η πρωτη μου επιλογη ως εργασία. Προσωπικά κοιτώ τα θετικά στοιχεία της εργασίας μου. ΔΕΝ αφήνεις κάτι ψιλομόνιμο -μόνιμο για 8 μηνες οι οποίοι μήνες μόλις τελειώσουν θα είσαι φτερό στον άνεμο. Με τις υφιστάμενες κοινωνικοοικομικές συνθήκες ειμαστε πάρα πολυ τυχεροι οσοι έχουμε μια ψιλομόνιμη- μόνιμη εργασία
Αρχικά να πούμε πως είσαι ανύπαντρη. Το άγαμη όταν διαβάζεται το ακούς κάπως. Χαχαχα! Να σου πω από προσωπική εμπειρία και γνωστών μου. Δε θα ξανά έκανα ούτε αίτηση για κοινωφελή. Είναι άδικος χρόνος και μένεις σε ανεργία πολλά χρόνια μέχρι να ξανά μπορείς να ξανά μπεις σε τέτοια προγράμματα. Όσο και να τρελένεσαι σε αυτό που σπούδασες όταν μπεις δε θα έχεις καμία εξέλιξη. Θα είσαι παιδί για όλες τις δουλειές. Μιλάμε για δημόσιο. Έκανα πολλές προσπάθειες να μάθω τα βασικά προγράμματα στο αντικείμενο μου στους δήμους που δούλεψα και η απάντηση "τώρα σε κάθε νέα κοινωφελή θα πρέπει να μαθαίνω από την αρχή το πρόγραμμα δεν το κάνω". Αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν στο δημόσιο αλλά γνώρισα μερικούς αξιόλογους στη δουλειά τους. Πχ σε ένα δήμο με εκατό άτομα χονδρικά τα 5 έκαναν τη δουλειά τους και πολλά παραπάνω. Θέλω να πω πως δε θα μάθεις τίποτα ούτε θα εξελίξεις τις γνώσεις σου. Υπήρχαν άτομα που σε κοιτούσαν με μισό μάτι λες και θα τους έκλεβες τη δουλειά. Αδιανόητα πράγματα. Τα λεφτά και η ασφάλεια οκ αλλά μετά τους 8 μήνες τι; Σκέψου το πολύ καλά. Δε θα άφηνα τίποτα μόνιμο για τέτοια προγράμματα. Και που μου αρέσουν αυτά που σπούδασα τα προσπαθώ να ασχοληθώ αλλά καταλαβαίνω στον ιδιωτικό τομέα είναι πολλά αφεντικά αγρίμια. Η γνώμη μου είναι αυτή για αυτό που ρωτάς. Η απόφαση δική σου.
Καλησπέρα σας! Φυσικά και να ΜΗΝ φύγετε από κάτι μόνιμο για μία κοινωφελή που κρατάει 8 μήνες. Επίσης να ξέρετε ότι θα σας τρέχουν συνεχώς και μπορεί να δουλέψετε και σε άσχετες με το αντικείμενο σας εργασίες. Τέλος για να σας πάρουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να έχετε κάρτα ανεργίας και αρκετά μόρια.
Εσυ το καθοριζεις αυτο Μαρια.Δικη σου η επιλογη και προφανως και η σταθμιση αυτων που εσυ θελεις και θεωρεις σημαντικοτερα.Τι μετραει λοιπον για σενα? Κατι μονιμο που δε σε τρελαινει ή κατι το οποιο σπουδασες και σε εξιταρει αλλά θα κρατησει μονο 8 μηνες?Βαλτα κατω,σκεψου τι θα ηθελες να ακολουθησεις πιο πολυ και αυτο να κανεις.Προσωπικα,επειδη το μελλον ειναι λιγο θα ελεγα επιφοβο και αγνωστο στη μετα καραντινα εποχη,καλυτερα να εχεις εξασφαλισμενο τα βασικα σου.Απο κει και περα ειναι εσυ τι σταθμιζεις σρη ζωη σου περισσοτερο σε αυτη τη φαση που εισαι τωρα και μας γραφεις? Θελεις το εξιταρισμα ή τη μονιμοτητα?Οτι και να διαλεξεις να εισαι καλα και να περνας καλα.
Εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αν για παράδειγμα έχεις κάποια χρήματα στην άκρη ώστε να είσαι άνετη και να μην πιεστείς μέχρι να βρεις ξανά κάτι μετά τους 8 μήνες, ας πούμε ότι έχεις ένα περιθώριο. Στη φάση αυτή βοηθάει το ότι δεν έχεις οικογενειακές υποχρεώσεις και είσαι ανεξάρτητη. Επίσης είσαι σίγουρη ότι θα προσληφθείς; Πόση ζήτηση και τι προϋποθέσεις έχει η θέση αυτή. Μήπως άλλοι με οικογένειες κλπ προηγούνται; Προσωπικά αν θες την άποψη μου θα έμενα εκεί που είμαι στα σίγουρα και τα ασφαλή. Δύσκολες εποχές για τα "θέλω" μας δυστυχώς..
Scroll to top icon